Η εξέλιξη αυτή οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες: Αφ’ ενός στο γεγονός ότι η Ν.Δ. έχει εξαντλήσει τα όρια της συσπείρωσής της (85%) σε μη προεκλογική περίοδο, ενώ είναι πιθανό ότι μέρος των μη παραδοσιακών ψηφοφόρων της, που την επέλεγαν ως μια κατ’ αρχήν διέξοδο, στρέφουν τώρα την προσοχή τους στις διεργασίες του πόλου της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Αφ’ ετέρου στη σχετική βελτίωση της -πολύ χαμηλής ακόμα- συσπείρωσης των πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (47% έναντι 44% τον Ιούνιο), οι οποίοι αποτελούν και το μεγαλύτερο κομμάτι (36%) των πολυάριθμων αναποφάσιστων (20%). 

Μετά το καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιστρέφει υπό σχετικά καλύτερους όρους, δεδομένο που αποτυπώνεται στη διεύρυνση της δυνητικής εκλογικής επιρροής του και εξηγείται εν μέρει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αξιοποίησε τον χρόνο από το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, με αποκορύφωμα τη ΔΕΘ, για μια επικοινωνιακή και ουσιαστική «αντεπίθεση», με την ψήφιση νομοσχεδίων και την ανάληψη πρωτοβουλιών που υλοποιούν τη δική της «ατζέντα» και όχι τις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι το 70% των ερωτηθέντων παρακολουθεί πάντα/συχνά τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται, ενώ εξ αυτών μόνο το 12% δήλωσε ότι επηρεάζεται από αυτές. Μάλιστα, τα ποσοστά είναι πολύ μικρότερα μεταξύ της αδιευκρίνιστης ψήφου (56% παρακολουθεί και εξ αυτών 12% επηρεάζεται).

Στα δεδομένα αυτά φαίνεται ότι παίζουν ρόλο και οι αποτυχίες των δημοσκοπήσεων να προβλέψουν σημαντικές εξελίξεις -στην Ελλάδα και διεθνώς- όπως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ή το Brexit.

Τέλος, η έρευνα καταγράφει την ελαχιστοποίηση του ειδικού βάρους που έχουν οι δημοσκοπήσεις στη διαμόρφωση της πολιτικής άποψης των πολιτών για τη συγκυρία, σε μια περίοδο που αυτές έχουν γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.