Πρόταση δέσμευσης σε έναν εθνικό στόχο για την αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο 12% στο ΑΕΠ έως το 2020, από το 8,6% που είναι σήμερα και στο 15% μεσοπρόθεσμα, υπέβαλαν προς την πολιτεία οι φορείς της ελληνικής βιομηχανίας. Σε κοινή παρέμβασή τους ΣΕΒ-Ελληνική Παραγωγή - Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη και οι Περιφερειακοί Σύνδεσμοι τονίζουν την άμεση ανάγκη ενίσχυσης της εξωστρεφούς βιομηχανικής παραγωγής και των παραγωγικών επενδύσεων, ως προτεραιότητα για τη σταθερή και διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας -το κείμενο υπογράφεται πέραν των δύο κύριων φορέων της Αθήνας, από τον ΣΒΑΠ(Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής-Πειραιώς), τον ΣΒΘΚΕ (Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος), ΣΒΠΔΕ(Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος) και ΣΒΣΕ (Σύνδεσμος Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδας), ενώ εντύπωση προκαλεί η απουσία της υπογραφής εκ μέρους του ΣΒΒΕ(Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος).

Όπως σημειώνεται, αρμοδίως, ο τομέας της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης είναι η καρδιά κάθε σύγχρονης οικονομίας και διαδραματίζει κομβικό ρόλο για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά την παγκόσμια κρίση του 2008, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ εφαρμόζουν πολιτικές ενίσχυσης της βιομηχανίας αναγνωρίζοντας τη συμβολή της στην ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους. Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθέτησε Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη βιομηχανία, έχοντας ως στόχο την αύξηση της συμβολής της μεταποίησης στο 20% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ έως το 2020. Στην Ελλάδα, η χρόνια απουσία πολιτικής για την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης και το δυσμενές επιχειρηματικό περιβάλλον συνέβαλαν στην εξασθένιση της βιομηχανίας και της μεταποίησης (κάτω από 9% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι περίπου 15% στην ΕΕ) καθώς και στη δημιουργία ενός χρόνια ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου. 

Κατά τους φορείς, η οριστική και βιώσιμη έξοδος της χώρας από την κρίση προϋποθέτει ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό υπόδειγμα βασισμένο στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και ιδιαίτερα της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών. Συγκεκριμένα, προτείνουν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης είναι η απαραίτητη εκκίνηση για την υπέρβαση των χρόνιων υστερήσεων και τη σταδιακή σύγκλιση προς τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Εξηγούν ότι η υιοθέτηση εθνικού στόχου για τη μεταποίηση πρέπει να γίνει με ευρεία συναίνεση, στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας στρατηγικής, που, θα υπηρετείται με τις κατάλληλες πολιτικές εθνικής και περιφερειακής εμβέλειας, με συμπληρωματικές δράσεις που θα εξειδικεύουν, ποσοτικοποιούν και υποστηρίζουν την πορεία σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, μα συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών. Η στρατηγική για την ανάπτυξη της βιομηχανίας και ο σχετικός ποσοτικός στόχος πρέπει να αποτελούν και βασικά δομικά στοιχεία του Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου (Growth Strategy) που συζητείται αυτή την περίοδο.

Κατά τους βιομηχάνους, ειδικότερα, η εθνική στρατηγική πρέπει να στοχεύει και στην ποιοτική αναβάθμιση της ελληνικής μεταποίησης προς τέσσερεις βασικές κατευθύνσεις: Εξωστρέφεια και συμμετοχή σε διεθνείς αλυσίδες αξίας, ταχύτερη και ουσιαστικότερη ενσωμάτωση της καινοτομίας, επιτάχυνση νέων παραγωγικών επενδύσεων και Βελτίωση/απλοποίηση επιχειρηματικού περιβάλλοντος. 

Στο παρεμβατικό κείμενο των φορέων, υπογραμμίζεται, εξ άλλου, πως η ενίσχυση της βιομηχανίας στο πλαίσιο μιας συνεκτικής μακροπρόθεσμης βιομηχανικής πολιτικής, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για: α) τη διατηρήσιμη και οριστική έξοδο από την κρίση στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού, β) την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων μέσα από την ανάπτυξη της παραγωγικής οικονομίας και γ) την διατηρήσιμη αύξηση της απασχόλησης, λόγω και των ισχυρών πολλαπλασιαστικών επιδράσεων της μεταποίησης σε σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων που εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από αυτήν, σε όλους τους τομείς της οικονομίας. 

Η εφαρμογή, πιο αναλυτικά, μιας εθνικής στρατηγικής για τη βιομηχανία, θα διευκολύνει εκτιμάται την ποιοτική αναβάθμιση της ελληνικής μεταποίησης προς τις εξής κατευθύνσεις: 

-Εξωστρεφής προσανατολισμός με διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και συμμετοχή σε διεθνείς αλυσίδες αξίας. Σταδιακά η ελληνική μεταποίηση πρέπει να μετατραπεί σε προμηθευτή ενδιαμέσων και τελικών αγαθών, με επιστροφή των μεριδίων τελικών αγαθών μεταποίησης ως % των συνολικών εξαγωγών στο 50% (που ήταν το 2005), έναντι του 38% (το 2011). 

-Ταχύτερη και ουσιαστικότερη ενσωμάτωση της καινοτομίας στην παραγωγή, στις διεργασίες και τα προϊόντα, που βελτιώνουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της μεταποίησης 

-Επιτάχυνση νέων παραγωγικών επενδύσεων με υψηλή προστιθέμενη αξία και παραγωγή προϊόντων με καινοτομία, τεχνολογία και προστιθέμενη αξία. 

-Βελτίωση επιχειρηματικού περιβάλλοντος και μείωση της γραφειοκρατίας, ώστε να βελτιωθεί η θέση σε δείκτες όπως το Doing Business (61η θέση σήμερα), WEF (87η θέση σήμερα), ΟΟΣΑ, ρυθμιστικά εμπόδια για ίδρυση επιχειρήσεων (27η θέση σήμερα στις 42 χώρες), κτλ. 

Οι συνυπογράφοντες θα αναλάβουν σειρά ενημερωτικών πρωτοβουλιών και παρουσίασης εξειδικευμένων προτάσεων πολιτικής προκειμένου να επιτευχθεί ο εθνικός στόχος για τη μεταποίηση στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας Εθνικής Στρατηγικής. Προς τούτο, καλούν την Πολιτεία, όλα τα κόμματα και τους κοινωνικούς εταίρους να υιοθετήσουν και να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία, καθώς και όλους τους κλαδικούς βιομηχανικούς και μεταποιητικούς συνδέσμους να συνυπογράψουν το κοινό πλαίσιο παρέμβασης.