625 εκατ. Ευρώ το χρόνο στοιχίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο τα δάνεια που δόθηκαν με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και δεν πληρώθηκαν ποτέ, πλην εξαιρέσεων, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το υπουργείο Οικονομικών, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές θα πρέπει εντός τεσσάρων ετών να καταβάλει στις τράπεζες το συνολικό ύψος των εγγυήσεων για τα δάνεια αυτά, ύψους 2,5 δις. Ευρώ. Που σημαίνει ότι τα 625 εκατ. Ευρώ το χρόνο παραπέμπουν σε μία ετήσια δόση που έχει λαμβάνειν η χώρα μας από τα AΝFAs και τα SMPs, η επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κατείχαν οι κεντρικές τράπεζες. Το ποσό αυτό είναι διόλου ευκαταφρόνητο και εξηγεί γιατί η κυβέρνηση προβαίνει στην απόφαση να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στις επιχειρήσεις, μικρομεσαίες ως επί το πλείστον, ρυθμίζοντας την υποχρέωση αυτή.

Τα 2,5 δις. Ευρώ ή 625 εκατ. Ευρώ το χρόνο, όπως εξηγεί κορυφαία πηγή του οικονομικού επιτελείου θα πρέπει να εγγραφούν στον ισολογισμό και μοιραία να περάσουν στο έλλειμμα, συνιστώντας δημοσιονομική βόμβα τη στιγμή που η κυβέρνηση τα δίνει όλα για να περάσει η χώρα σε δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης την επόμενη χρονιά.

Από την εφαρμογή των 120 δόσεων για τις επιχειρήσεις που πήραν δάνεια με εγγύηση του δημοσίου τα οποία στη συνέχεια κατέπεσαν, η κυβέρνηση προσδοκά να περιορίσει τις όποιες απώλειες.

Ο διαχωρισμός δε των επιχειρήσεων που έπεσαν έξω, ή επλήγησαν από κάποια φυσική καταστροφή και είχαν κάνει χρήση των δανείων αυτών, είναι εις γνώση της κυβέρνησης, σχολιάζει η ίδια πηγή. Αν η κατάπτωση του δανείου έχει γίνει πριν από την εφαρμογή των 120 δόσεων, τότε η απόφαση της κυβέρνησης συνιστά δεύτερη ευκαιρία.

Την ίδια ώρα, προκύπτει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενημερωμένη για την κατάσταση αυτή. Αφού υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δανείων που είχαν καταπέσει προ 5ετίας και η κυβέρνηση τότε, σε συνδυασμό με την γραφειοκρατία «αρνείτο» να μεταφέρει το βάρος αυτό στην εφορία κι εκείνη με τη σειρά της να αποστείλει τα ραβασάκια στους υπόχρεους.

Πρόκειται δε για δάνεια, όπως σχολιάζουν φοροτεχνικοί τα οποία είχαν συναφθεί πέραν της δεκαετίας, μέσω του αμαρτωλού TEMΠME (Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων). Ήταν η περίοδος, επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, που οι περίφημες εταιρείες συμβούλων οργίαζαν στην ελληνική επικράτεια, υποσχόμενες δάνεια με εγγύηση του κράτους σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή σε επιχειρήσεις που στήνονταν σε ένα βράδι για να λάβουν οι δικαιούχοι τους κεφάλαια τα οποία δεν επρόκειτο να αποπληρώσουν ποτέ.

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις εκείνης της εποχής (2003, ενώ η απόφαση υπήρχε από το 2002), το Ταμείο προβλεπόταν να καλύπτει με εγγυήσεις τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων με προσωπικό μέχρι 30 άτομα έναντι των τραπεζών, των εταιρειών leasing, factoring, οι οποίες προκύπτουν από πάσης φύσεως χρηματοπιστωτικές διευκολύνσεις (πιστοδοτήσεις προεξόφληση απαιτήσεων, χρηματοδοτική μίσθωση κ.λπ.).

 Οι εγγυήσεις που παρείχε το Ταμείο κυμαίνονταν σε ποσοστό από 40% έως 70% του ύψους της πίστωσης και σε ορισμένες περιπτώσεις (περιοχές του αναπτυξιακού νόμου, περιπτώσεις πυρκαγιάς, πλημμύρας σεισμού κ.λπ.) μπορούσε να ανέλθει στο 80%. Το αρχικό κεφάλαιο του ΤΕΜΠΜΕ ανερχόταν σε 100 εκατ. ευρώ και καλύπτεται εξ ολοκλήρου από πόρους του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανταγωνιστικότητας. Το κεφάλαιο αυτό επέτρεπε την κάλυψη με εγγυοδοσία ενός μεγάλου αριθμού μικρών επιχειρήσεων (τουλάχιστον 12.000 μέχρι το τέλος του προγράμματος), την εγγύηση δανείων που αντιπροσωπεύουν ποσοστό 20% – 25% των δανείων προς τις ελληνικές μικρές επιχειρήσεις και τη δημιουργία πολλαπλάσιων θέσεων εργασίας.

Άρα λοιπόν, τα 100 εκατ. αρχικό κεφάλαιο του τότε ΤΕΜΠΜΕ έγιναν οφειλές σήμερα… 3,5 δις. ευρώ από όσους συμμετείχαν στο πρόγραμμα και το υπουργείο Οικονομικών, καλή τη πίστη προφανώς, μέσω της νέας ρύθμισης 120 δόσεων θα επιδιώξει να μαζέψει τουλάχιστον 1 – 1,4 δις. ευρώ, όπως αναφέρουν εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών.  

Σημειώνεται ότι αυτή τη στιγμή δίνεται δεύτερη ευκαιρία εν μέσω πανδημίας σε επιχειρήσεις αμφιβόλου αντικειμένου, τους ιδιοκτήτες τους και όσους έκαναν χρήση των περίφημων ταμείων εγγυοδοσίας επί Σημίτη, όταν μέσα στο 2020, όπως προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού, υπάρχει αναστολή φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων ύψους 1,350 δις. ευρώ. Που στις περιπτώσεις αυτές, δίνεται η δυνατότητα 24 ή 48 δόσεων ή για τις οφειλές που δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία να μετατεθούν στο τέλος της ρύθμισης στην οποία έχουν υπαχθεί. Δηλαδή, αν η ρύθμιση αφορά 120 δόσεις, στο τέλος να προστεθούν οι απλήρωτες της περιόδου της πανδημίας. Και όλα αυτά χωρίς να αίρεται το ακατάσχετο, ή τέλος πάντων να συζητείται η αύξηση του πέραν των 1200 ευρώ, για το οποίο πραγματικά διψά η αγορά.

Υπενθυμίζεται ότι προ έτους, με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, κ. Σκυλακάκη, επιταχύνθηκε η μεταφορά στην Εφορία των υπολοίπων των δανείων που είχαν δοθεί σε ιδιώτες και επιχειρήσεις με την εγγύηση του δημοσίου, αλλά δεν εξυπηρετούνται.

Δηλαδή, τα τμήματα των δανείων που δεν έχουν αποπληρωθεί, μεταφέρονται στο δημόσιο και τα οποία θα εισπραχθούν με τις διαδικασίες που προβλέπει ο Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων. Κάτι που σήμαινε κατασχέσεις καταθέσεων και ακινήτων, αλλά και υψηλές προσαυξήσεις, καθώς αντιμετωπίζονται πλέον, ως χρέη προς το δημόσιο.