Μέτρα για τον μετριασμό των  επιπτώσεων από το υψηλό ενεργειακό κόστος στη χημική βιομηχανία, εφαρμογή της νομοθεσίας για τον περιορισμό της χρονικής διάρκειας των πιστώσεων -κατάσταση για την οποία η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και μία σχετική “νομοθετική ορατότητα” από την ΕΕ - μόνον 1.977 νομοθετικές και μη πράξεις εγκρίθηκαν ή τροποποιήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο, ενώ καταργήθηκαν 1.008 - ζητεί ο ΣΕΒΧ, ο σύνδεσμος που εκπροσωπεί την ελληνική χημική βιοηχανία

‘Οπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του Συνδέσμου, η ενεργειακή κρίση έχιε επιφέρει τεράστια αύξηση στο ενεργειακό κόστος των χημικών βιομηχανιών.
Η χημική βιομηχανία καταναλώνει ενέργεια τόσο ως πρώτη ύλη όσο και για τις ανάγκες της λειτουργίας της. Για παράδειγμα η λιπασματοβιομηχανία καταναλώνει τετραπλάσια ποσότητα αερίου σε σχέση με την κατανάλωση φυσικού αερίου για θερμικές ανάγκες. 

Η παραγωγή των χημικών προϊόντων επιβαρύνεται από την αύξηση του κόστους της ενέργειας αλλά και από τη σημαντική αύξηση του κόστους των πρώτων υλών που εφοδιάζεται από προμηθευτές με μεγάλη κατανάλωση ενέργειας.
Πρόσφατη μελέτη του  ΙΟΒΕ κατέδειξε ότι αν επιβεβαιωθεί ένα πιο δυσμενές σενάριο για τις τιμές του αερίου, τότε το κόστος ενέργειας της χημικής βιομηχανίας θα υπερβαίνει το λειτουργικό πλεόνασμα των επιχειρήσεων του κλάδου, επιβαρύνοντας ιδιαίτερα την παραγωγή ορισμένων προϊόντων, όπως τα λιπάσματα, τα πετροχημικά, τα χρώματα και τα βιομηχανικά αέρια.

Για την αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους ο ΣΕΧΒ προτείνει:

•    Αλλαγή στον τρόπο τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας.
•    Απαλλαγή από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο  φυσικό αέριο που προορίζεται για χημική σύνθεση. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ που επιβάλλει Ε.Φ.Κ.στο φυσικό αέριο για τις χρήσεις αυτές.

•    Προώθηση των προγραμμάτων εξοικονόμησης ενέργειας

•    Να μην δεσμευτεί η Ελλάδα για  οριζόντια μείωση της κατανάλωσης ενέργειας.

•    Ενεργειακή ασφάλεια
•    Προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, όπως η βιομάζα και το βιομεθάνιο

•    Εξέλιξη των έργων νέας τεχνολογίας, όπως η παραγωγή και αποθήκευση πράσινου υδρογόνου και αμμωνίας

•    Επιτάχυνση των επενδύσεων σε ΑΠΕ με βελτίωση των υποδομών για να είναι προσιτές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις

•    Συνεχή αναζήτηση εναλλακτικών πηγών

Το 2020 η χημική βιομηχανία κατανάλωσε το 4% της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης της βιομηχανίας, με την  κατανάλωση των χημικών βιομηχανιών να είναι  53% χαμηλότερη σε σχέση με το 2010, λόγω έργων και μέτρων εξοικονόμησης. Στο μείγμα της συνολικής κατανάλωσης του κλάδου,  το 45% αφορά στην ηλεκτρική ενέργεια, το 39% στο φυσικό αέριο και το υπόλοιπο 16% σε προϊόντα πετρελαίου, κυρίως LPG.

Ενα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι οι ραγδαίες εξελίξεις της νομοθεσίας

O μετασχηματισμός της χημικής βιομηχανίας σε εποχή κρίσης συνεπάγεται κόστος και έχει επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητά της. Πριν από την πανδημία, και πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία και την κρίση στην ενέργεια, η Ε.Ε. είχε θέσει υψηλούς στόχους για την πράσινη μετάβαση και τον μετασχηματισμό της βιομηχανίας, όπως :

•    Τη μείωση εκπομπών CO2 55% για το 2030 και κλιματική ουδετερότητα για το 2050.

•    Την υλοποίηση της στρατηγικής για βιώσιμα χημικά (CSS) που προβλέπει 85 δράσεις και θα αλλάξουν  ριζικά το τοπίο. Συνολικά η ΕΕ έχει 50 νομοθεσίες, που αφορούν στη χημική βιομηχανία.

•    Τον ψηφιακό μετασχηματισμό για μία ανταγωνιστική βιομηχανία της Ε.Ε.

Από το 1990, ο μέσος ρυθμός αύξησης των σωρευτικών πρόσθετων νομοθετικών πράξεων στην Ε.Ε. ήταν 15% ετησίως. Μόνο το προηγούμενο έτος, 1.977 νομοθετικές και μη πράξεις εγκρίθηκαν ή τροποποιήθηκαν, ενώ καταργήθηκαν 1.008 την ίδια περίοδο.
Οι αλλαγές που σχεδιάζονται συνεπάγονται κόστος για τη βιομηχανία και επίπτωση στην ανταγωνιστικότητά της, λόγω της απορρόφησης κεφαλαίων και επιστημονικού δυναμικού για έρευνα και ανάπτυξη.
Ο ΣΕΧΒ συμφωνεί και στηρίζει τους κλιματικούς στόχους της Ε.Ε. για το 2030 και το 2050, θεωρεί όμως ότι για να παραμείνει  ανταγωνιστική η χημική βιομηχανία και η μεταποίηση ευρύτερα, απαιτείται ένα μορατόριουμ στην «παραγωγή» νομοθετικών πράξεων και η εφαρμογή των ρυθμίσεων σε ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, θέτοντας τις κατάλληλες προτεραιότητες.

Μακροχρόνιες πιστώσεις στην Ελλάδα και επιπτώσεις στη Μεταποίηση

Τέλος η χημική βιομηχανία ζητεί να εφαρμοστεί στη χώρα η οδηγία, που  ορίζει ότι ο μέγιστος χρόνος πίστωσης μεταξύ των επιχειρήσεων πρέπει να είναι οι 60 ημέρες. Υπέρβαση μπορεί να γίνει μόνο σε περιπτώσεις που αυτό δεν κρίνεται καταχρηστικό για τον πιστωτή. Πρόκειται για ευρωπαϊκή οδηγία που  έχει εναρμονισθεί στο εθνικό δίκαιο με τον νόμο 4152/2013 (ΦΕΚ Α’107, 13/5/2013). Παρόλα αυτά οι μεταχρονολογημένες επιταγές 8-12 μηνών και οι  μακροχρόνιες πιστώσεις στην είσπραξη από πελάτες κυριαρχούν ως πρακτικές, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στον κλάδο σε μία εποχή που οι τιμές των πρώτων υλών έχουν αυξηθεί δραματικά και η διαθεσιμότητά τους έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
“Η μη εφαρμογή της οδηγίας από την  Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο” καταλήγει η ανακοίνωση του ΣΕΒΧ.