Στα τέλη της δεκαετίας του '50 ξεκινά η εκβιομηχάνιση της χώρας ως μοναδική λύση για να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία μετά από τις πληγές που άφησαν ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος αλλά και ο εμφύλιος. 

Τότε λαμβάνεται και η απόφαση από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή να κατασκευαστεί εργοστάσιο παραγωγής αλουμίνας και αλουμινίου το οποίο αξιοποιώντας τους βωξίτες της χώρας να παράγει τα δύο υλικά. Βρέθηκαν οι επενδυτές και στα μέσα της δεκαετίας του '60 η μονάδα ξεκίνησε να λειτουργεί. 

Σήμερα μισό αιώνα μετά, η χώρα μετά την τρομερή ύφεση που γνωρίζει εδώ και επτά χρόνια αλλά και την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος αναζητά για την οικονομία της πάλι το παραγωγικό μοντέλο. Βιώσιμο που να αφήνει και υπεραξία. 

Η οικονομική περίοδος της γέννησης του εργοστασίου της "Αλουμίνιον της Ελλάδας" θυμίζει πολύ τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. 

Κι αν όπως λένε το παρελθόν μας διδάσκει πράγματα για το παρόν και το μέλλον τότε το "Αλουμίνιον της Ελλάδας" και ιδίως η ανθεκτικότητά του και η ανάπτυξη του μέσα στο πέρασμα των 50 χρόνων, θα πρέπει να είναι καρφωμένο στο μυαλό όσων σχεδιάζουν το νέο μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας! Τέτοιες επενδύσεις χρειάζεται η χώρα!