Ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας, επέλεξε την πιο δύσκολη εβδομάδα, που παίζονται όλα, από τη συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση μέχρι το παζάρι για το χρέος, να πάει στην κηδεία του μακαρίτη Φιντέλ Κάστρο.

Προηγουμένως, δέκα μέρες πριν είχε απευθυνθεί στους βουλευτές του, ζητώντας τους αντανακλαστικά, καθώς δεν αποκλείεται να γίνουν εκλογές αν τελικά στραβώσει κάτι στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Μερικούς μήνες πριν, ο υπουργός Οικονομικών κ. Ε. Τσακαλώτος μας είχε πει ορθά κοφτά ότι αν οι διαπραγματεύσεις «φάνε» όλο τον Δεκέμβριο, «τη βάψαμε».  Εμφατικά δε, το επανέλαβε στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο την περασμένη Δευτέρα. Οπότε, οι εκλογές είναι στο τραπέζι.  Και ο πρωθυπουργός στην Κούβα. Δεν θα μπω στη διαδικασία να μιλήσω για τους συμβολισμούς της παρουσίας του κ. Τσίπρα στην Αβάνα, ή τι μήνυμα ήθελε να περάσει ως Αριστερός ηγέτης μιάς Ευρωπαϊκής –ακόμα- χώρας, προς τους φιλελεύθερους εταίρους της και συνάμα δανειστές της. Κρατάω το χαρτί των εκλογών και την επιλογή του πρωθυπουργού στη δύσκολη αυτή φάση. Nα βρεθεί στην κηδεία του Φιντέλ, αντί να βρίσκεται στα τηλέφωνα και να κάνει τις επαφές του.

Η εξουσία είναι γλυκιά. Και τα benefits που δίνει γαργαλιστικά. Άσχετα με το αν θα προκηρυχθούν ή όχι, εκλογές. Διότι, δεν μπορώ να ξεχάσω τον Σεπτέμβριο του μακρινού 2009, που και τότε μπαίναμε σε προεκλογική περίοδο, όταν διοικητής κρατικής τράπεζας, διορισμένος από τον ίδιο τον Καραμανλή, αντί να συμπαρίσταται έστω και ηθικά στον αγώνα του αρχηγού και της παράταξής του, επέλεγε να πάει ταξιδάκι αναψυχής στη Νέα Υόρκη…  Η συνέχεια γνωστή. Πάει και ο Καραμανλής, πάει και ο διοικητής του, πάει και η τράπεζά μετά από λίγα χρόνια…

Αναρωτιέμαι αν παρακολουθούμε ένα είδος remake παλιάς ταινίας…