Το κλείσιμο της αξιολόγησης συνδέθηκε από την κυβέρνηση με το ζήτημα του χρέους! 

Όμως, γνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα ελάφρυνσης του χρέους δεν πρόκειται να το έχουμε πριν τους πρώτους μήνες του 2018. Μετά, δηλαδή, που θα έχει κλείσει ο εκλογικός κύκλος στην Ευρώπη, ίσως χωρίς την Ιταλία!

Τότε, τί επιδιώκουμε σήμερα να ακούσουμε; Προφανώς μία προσεγγιστική περιγραφή του τι θα περιλαμβάνει η μεσοπρόθεσμη ρύθμιση του χρέους. Την περιγραφή αυτή την ξέρουμε λίγο-πολύ σήμερα, αφού, σε ένα μεγάλο βαθμό, θα ενσωματώνεται οργανικά στην ευρωπαϊκή αντίληψη της διαχείρισης του χρέους. Έχει τη μορφή του reprofiling. Δηλαδή, περιέχει μία σειρά από ρυθμίσεις, που επιτρέπουν επιμήκυνση των υποχρεώσεων μέσα στο χρόνο, μειώνοντας κυρίως την καθαρή παρούσα αξία και βελτιώνοντας το πρότυπο αποπληρωμής του.

Βεβαίως, άλλο είναι να έχουν υποσχεθεί από τον Νοέμβριο του 2012 να ρυθμίσουν το χρέος, άλλο να περιγράφουν τη ρύθμισή του, όπως ελπίζουμε ότι θα γίνει τώρα, και άλλο να οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις αυτές.

Όμως έρχεται το μείζον ερώτημα. Πόσο μας κοστίζει αυτή η υποσχετική περιγραφή των μεσοπρόθεσμων ρυθμίσεων; Γιατί, για χάρη της υπόσχεσης, δεν κλείνουμε τη δεύτερη αξιολόγηση. Όχι εξαιτίας της απόφασης. Η τελική απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους θα περιλαμβάνει ένα σοβαρό πακέτο υποχρεώσεων.