Σήμερα η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί -με αφορμή την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, την έξοδο στις αγορές, την προετοιμασία για τη ΔΕΘ και την επικείμενη τρίτη αξιολόγηση- να επιχειρηματολογήσει ότι η Ελλάδα αρχίζει να βλέπει φως, ότι ανακάμπτει και ότι πλησιάζει την πόρτα της εξόδου από τα Μνημόνια.
Η αλήθεια όμως στην Οικονομία δεν είναι υποκειμενική. Είναι πάντα αντικειμενική και μία και εν προκειμένω πιστοποιείται από αδιαμφισβήτητους παράγοντες που πρέπει να έχει υπόψιν του ο Πρωθυπουργός:
- Η φορολογία τόσο για φυσικά πρόσωπα όσο και για επιχειρήσεις, βρίσκεται αρκετά παραπάνω του Μ. Ο. του ΟΟΣΑ. Πχ για τα νοικοκυριά στο 38,3% του εργατικού κόστους σε σχέση με το 30,9% στον ΟΟΣΑ ως σύνολο και για τις επιχειρήσεις στο 29% ενώ στις χώρες του ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο είναι στο 24%. Ο ΦΠΑ είναι 4 μονάδες παραπάνω του Μ.Ο. των χωρών του ΟΟΣΑ ενώ ενδεικτικά αναφέρουμε η βενζίνη επιβαρύνεται με 67% φορολογία! Περιττό να υπογραμμίσουμε, τέλος, τη συμβολή στην αφαίμαξη των πολιτών από τον φόρο δήμευσης περιουσίας, δηλαδή, τον ΕΝΦΙΑ.
- Οι καταθέσεις δεν αυξάνονται. Τον Ιούλιο του 2015, μεσούσης της εθνικής κρίσης, οι καταθέσεις ιδιωτών-νοικοκυριών και επιχειρήσεων υποχώρησαν στα 120,8 δισ. ευρώ. Τον Ιούνιο 2017, σχεδόν 2 χρόνια μετά, οι καταθέσεις ανέρχονται σε 120,4 δισ. Περίπου στο ίδιο μέγεθος, δηλαδή. Να υπογραμμίσουμε ότι ιστορικά οι καταθέσεις ήταν 120 δισ. τον Μάιο του 2003, δηλαδή πριν από 14 χρόνια.
- Τα δάνεια ως μοχλός κίνησης της Οικονομίας έχουν παγώσει .Το δάνειο είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος ανάπτυξης και επέκτασης των επιχειρηματικών σχεδίων. Τα δάνεια πριν από 10 χρόνια συμμετείχαν περίπου στο 50% της διαμόρφωσης της αύξησης του ΑΕΠ, δηλαδή είχαν πολύ ενεργή συμμετοχή στην ανάπτυξη. Τα δάνεια, τα υπόλοιπα δανείων συνεχώς μειώνονται έχουν υποχωρήσει στα 190 δισ. δηλαδή στα επίπεδα του Απριλίου του 2007 πριν από 10 χρόνια δηλαδή. Συρρίκνωση δανείων σημαίνει ότι οι εξοφλήσεις είναι περισσότερες από τις νέες χορηγήσεις.
Τα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας που παρατέθηκαν, δεν είναι τα μόνα που πιστοποιούν τη δυσμενή της κατάσταση. Είναι, όμως, εκείνα που αν δεν διορθωθούν θα καταστήσουν οποιαδήποτε δυναμική προσπαθήσει να αναπτυχθεί στην οικονομία, θνησιγενή και εφήμερη.
