Τα πήγαινε- έλα με τη λίστα των υπό πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ μόνον σε καλό δεν μπορούν να οδηγήσουν.

Η κυβέρνηση κάνει το ίδιο μοιραίο λάθος, που έκανε και τις προηγούμενες φορές στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς. Καθυστερεί και επιμένει σε αδόκιμες λύσεις, που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι η απέναντι πλευρά δεν θα δεχθεί με αποτέλεσμα στο τέλος να χάνει πολύ περισσότερα. 

Αντί να βγει στο παζάρι με τις Βρυξέλλες με μια πιο επιθετική προσέγγιση, ικανή να φέρει επενδυτές και να βγάλει εγκαίρως τη ΔΕΗ από το  αδιέξοδο με αντάλλαγμα ένα υψηλό τίμημα για τις μονάδες που θα πουλήσει, εγκλωβίζεται σε μία διάτρητη άμυνα, η οποία  οδηγεί ακριβώς στο αντίθετο. 

Η διαπραγμάτευση στα γραφεία της Κομισιόν και οι τηλεδιασκέψεις που θα ακολουθήσουν κινδυνεύουν να δώσουν στο πιάτο όχι μόνον το Αμύνταιο και τη Μελίτη αλλά και καλές μονάδες  από τον  ‘Αγιο Δημήτριο και τη Μεγαλόπολη, …για να μη μιλήσουμε για τα υδροηλεκτρικά, που απ’ ότι μαθαίνουμε επανέρχονται συνεχώς στα λόγια των Ευρωπαίων.  Όχι επιτακτικά προς το παρόν …αλλά ως πότε όμως…

Μέσα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος – Ενέργειας θα υποχρεωθεί να συμφωνήσει στη λίστα με τα πωλητήρια αν θέλει να είναι συνεπής με τη δέσμευσή της για το μάρκετ τεστ του Οκτωβρίου. Η ίδια γνωρίζει πολύ καλά πως αν δεν βρει υποψήφιους επενδυτές με έδρα σε χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα, τότε θα χρειαστεί να λάβει πολύ πιο επώδυνες αποφάσεις.

Αν όντως  δεν θέλει τα χειρότερα, ας φροντίσει στο διάστημα που απομένει να φτιάξει ένα πραγματικά ανταγωνιστικό «πακέτο» με μονάδες, ικανές  να προσελκύσουν αγοραστές και να ανοίξουν την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όπως  είναι και το ζητούμενο.