Αν υπάρχει ένας δρόμος στην Αθήνα που αξίζει να περπάτήσεις, είναι η οδός Ιπποκράτους. Το σαραβαλάκι μου για μία ακόμα φορά με είχε αφήσει κάπου ανάμεσα στην Ιπποκράτους με την οδό Τσιμισκή. Έπρεπε να περπατήσω για να φτάσω στην εφημερίδα, πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Αποφάσισα λοιπόν, να το «κόψω» με τα πόδια. Παντού ήθελα να σταματήσω. Να κάνω στάση για να μπω στα παιχνιδάδικα και να… συναρμολογήσω αεροπλανάκια, τανκς, να αναπαραστήσω την μάχη του Βατερλώ. Και στη μία πλευρά του δρόμου και απένταντι. Ήθελα να συναρμολογήσω επίσης, μία Πόρσε 911 από ξύλο και χαρτί, χωρίς κόλλες και ψαλίδια. Πιο κάτω, ήθελα να μπω σε κάθε ένα από τα παλαιοβιβλιοπωλεία και να χαθώ στην αναζήτηση των παλαιών εκδόσεων «Λυχνάρι», ανακαλύπτοντας ένα, δύο βιβλία του Ίαν Φλέμινγκ που μου λείπουν με ήρωα βεβαίως, βεβαίως, τον Τζέημς Μποντ! Σημειώνω ότι η απόδοση του ονόματος James στα ελληνικά, το «ι», γραφόταν με «η». Λεπτομέρειες και αστεία πράγματα, θα πείτε. Είναι που θα φάει κανείς την πετριά από μικρός… Πιο κάτω ήθελα να μπω στο κούρδικο εστιατόρειο να δοκιμάσω το κεμπάπ του βασανισμένου λαού και ν’ ακούσω το παράπονο της ξενιτιάς. Σκουντουφλούσα δε, ανάμεσα σε πιτσιρικάδες, φοιτητές, ξένους, που έμεναν στην ευρύτερη περιοχή της Νεάπολης και των Εξαρχειών, μιας και τα τελευταία, λόγω της εκρηκτικότητας που εμφανίζουν ως περιοχή, αποτελούν τουριστικό πόλο έλξης! Είναι η δεύτερη ταχέως αναπτυσσόμενη περιοχή στην Αθήνα για το Airbnb μετά΄το Κουκάκι. Και βεβαίως, ήθελα να καταλήξω στην «Μακεδονία», γωνία Ιπποκράτους και Σόλωνος, για κρεατόπιτα, σπανακόπιτα, μπουγάτσα και τυρόπιτα. Είπαμε, δεν προλάβαινα…