Αν με ρωτήσει κανείς αν θα πήγαινα στο συλλαλητήριο των «αυθορμήτως ορμώμενων πολιτών» την ερχόμενη Κυριακή στην Αθήνα για την Μακεδονία, ειλικρινά δεν έχω τι να του απαντήσω. Ίσως γιατί τις τελευταίες μέρες ξεφυλλίζω και πάλι το συγκλονιστικό βιβλίο για την εποχή του, τα Μυστικά του Βάλτου, της Πηνελόπης Δέλτα, που πρωτοεκδόθηκε το 1936, διαπιστώνοντας τελικά ότι η Μακεδονία ήταν ένα ξέφραγο αμπέλι από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία κι έπειτα. Σε κάθε περίπτωση συνιστώ το βιβλίο στον οποιδήποτε αρέσει η ιστορία και ειδικά της Μακεδονίας. Μία Κυριακάτικη βόλτα στο Σύνταγμα, ομολογώ δεν θα μου λείψει, διότι κάθε μέρα ζω, αναπνέω, εργάζομαι και μένω το κέντρο της Αθήνας. Αλλά δεν μπορώ να αποθαρρύνω να μην πάει κι όποιον ζητεί την άποψή μου.

Η ανησυχία της στήλης είναι μήπως χάσουμε την πρωτοκαθεδρία των επενδύσεων στην εν λόγω γειτονική χώρα. Ήδη έχουμε ξεπέσει στην έβδομη θέση των βασικών επενδυτών από την Τρίτη θέση που κατείχαμε το 2014. Δηλαδή, δεν μας σέβεται κανείς. Αν μιλήσεις με τους Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εκεί σου λένε, ότι το ονοματολογικό δεν μας ενδιαφέρει, μόνο οι δουλειές μας. Και καλά κάνουν, αλλά ο μύθος ότι αν λυθεί το θέμα του ονόματος, θα διευρυνθεί η Ελληνική διείσδυση στην περιοχή, ευρύτερα, μάλλον μοιάζει με βάρκα που μπάζει νερά…