Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
H νέα Γερμανική κυβέρνηση και η...
Goldman Sachs
Δευτέρα, 19/03/2018

Μερικές φορές είναι να αναρωτιέσαι τι νόημα έχει τελικά να «εκλέγεις» πολιτικούς, όταν υπάρχει η Goldman Sachs, που μπορεί να επιλέξει πριν από σένα για σένα. Μετά από μια σειρά υπουργούς, πρωθυπουργούς, επιτρόπους που εκμεταλλεύτηκαν την «ανοιχτή γραμμή» μεταξύ της «Τράπεζας» και της πολιτικής και μεταπήδησαν από το ένα στο άλλο «μετερίζι», το ερώτημα είναι θεμιτό: Μήπως πρέπει να καταργήσουμε όλες αυτές τις περιττές «δημοκρατικές» διαδικασίες και να δώσουμε λευκή επιταγή στην Goldman Sachs να ορίζει αυτή με συνοπτικές διαδικασίες απευθείας κυβερνήσεις; Θα είναι λιγότερα υποκριτικό και μπορεί να μας έρθει και φθηνότερα.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και υπηρεσιακός πρόεδρος του SPD, όρισε δύο νέους υφυπουργούς. Ο ένας εκ των δύο είναι ο επικεφαλής του «υποκαταστήματος» της «Τράπεζας» στην Γερμανία, Γιεργκ Κούκις ο οποίος δηλώνει μέλος του κόμματος που αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά υπηρετεί στο «ευαγές» τραπεζικό ίδρυμα από το 2001. Αυτό θα πει πραγματική «αριστεροσύνη». Να αφήνεις τα μπόνους των εκατομμυρίων για να θητεύσεις δίπλα στον διάδοχο του Σόιμπλε για ...μόλις 160.000 ευρώ το χρόνο. 
Την είδηση χαιρέτισε όπως γράφτηκε η «οικονομική πτέρυγα» του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που το βρίσκει «ιδιοφυές» να εισέρχεται στην κυβέρνηση ένας τόσο έμπειρος γνώστης των διεθνών χρηματαγορών. Προφανώς είναι και αυτό ένα μέρος του σατανικού σχεδίου της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας να διαβρώσει από «τα μέσα» τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό.
Παλαμάκια χτύπησαν οι «οικονομιστές» και για την δεύτερη επιλογή του Ολαφ Σολτς. Σε θέση υφυπουργού αρμόδιου για θέματα του προϋπολογισμού επιστρέφει ένας φίλος από τα παλιά. Ο Βέρνερ Γκάτσερ υπηρέτησε σε αυτή τη θέση το διάστημα 2005-2017, συνεργάστηκε δηλαδή για την διασφάλιση του «μαύρου μηδενικού» τόσο με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όσο και με τον προκάτοχό του Πέερ Στάινμπρουκ, τον οποίο ίσως να θυμούνται κάποιοι για τις εξαιρετικά σκληρές του θέσεις απέναντι στις χώρες του Νότου και την ικανοποίηση του για την τιμωρία τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας.
Μπορεί κάποιος να τα θεωρήσει όλα αυτά τυχαία. Είναι γνωστό ότι στην Γερμανία υπάρχει παντού αξιοκρατία και επιλέγονται πάντα οι καλύτεροι. Αν τώρα συμβαίνει να εκπροσωπούν τα συμφέροντα ενός συγκεκριμένου κατεστημένου διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και επενδυτικών τραπεζών, αυτό είναι μια απλή σύμπτωση. Μην είστε πια τόσο καχύποπτοι. Αλλωστε όπως έχουν αποφανθεί οι έγκριτοι αναλυτές εν Αθήναις, ο αναπαλαιωμένος «μεγάλος συνασπισμός» του Βερολίνου είναι ευλογία για την Ελλάδα...