Διαβάζοντας την έκθεση του ΟΟΣΑ παρατήρησα ότι όλος ο κόσμος θα αναπτύσσεται κατά μέσο όρο με ποσοστό 4% και εμείς, με βάση τις αναθεωρημένες εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, με κάτι λιγότερο από 2,5%, για φέτος. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι η ανάκτηση του 27%, του χαμένου ΑΕΠ μας από το 2010 μέχρι σήμερα θα μπορούσε να ανακτηθεί με ταχύτερους ρυθμούς, αυτό θα γίνει αργά και βασανιστικά. Δηλαδή, η λογική του ελατηρίου δεν υπάρχει ή τέλος πάντων δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, όπως ενδεχομένως συμβαίνει σε άλλες οικονομίες και αγορές του πλανήτη όταν εκείνες τελούσαν υπό πίεση. Αλλά είπαμε, η Ελλάδα είναι μία στο είδος της. Για του λόγου το αληθές, ενώ η χώρα θα αναπτύσσεται κοντά στο 2,5% για κάθε χρόνο τα επόμενα τρία χρόνια θα πρέπει ταυτόχρονα να αποταμιεύει 3,5%, που είναι και το πρωτογενές της πλεόνασμα. Δηλαδή, 1,2 δις. ευρώ το χρόνο επιπλέον θα πρέπει να μπαίνουν στον κουμπαρά του κράτους.

Ομολογώ, ότι σηκώνω τα χέρια ψηλά, διότι δεν ξέρω πως θα προκύψει η εξέλιξη αυτή, όταν δεν θυμάμαι τόσα χρόνια που παρακολουθώ το ρεπορτάζ κάποιος να έχει πάρει άδεια για να ιδρύσει εργοστάσιο… οδοντογλυφίδων, τη στιγμή που θα πρέπει να στηριχθεί η εγχώρια παραγωγή. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και η εξίσωση προφανώς δεν βγαίνει με τις εισπρακτικές να τηλεφωνούν κάθε τρεις και λίγο στους δανειολήπτες και ο κ. Πιτσιλής ανενόχλητος μπορεί να σηκώνει τα λεφτά από τους λογαριασμούς μας…