Με τον κόφτη να μπαίνει αυτόματα στις συντάξεις από την αρχή του 2019, την μείωση του αφορολόγητου επίσης, τον κ. Πιτσιλή να συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό τις κατασχέσεις λογαριασμών και τις εισπρακτικές εταιρείες να κουδουνίζουν τα τηλέφωνα του κοσμάκη, αναρωτιέται κανείς πόσο ρεαλιστικό είναι το να γίνουν οι εκλογές το 2019.

Πληροφορούμαι ότι οι εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό είναι να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες και να προχωρήσει κανονικά το πρόγραμμά του κάνοντας εκλογές στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2019. Πλην όμως, υπάρχουν και οι άλλες απόψεις εκ των συνομιλητών του κ. Α. Τσίπρα να γίνουν εκλογές στο τέλος του ερχόμενου Μαϊου, παράλληλα με τις Ευρωεκλογές. Κι αυτό, διότι στις ίδιες εκλογές, χάσει – κερδίσει, θα αποφύγει την ψήφο διαμαρτυρίας και το ενδεχόμενο μιάς μεγάλης απόστασης από την προπορευόμενη κατά τις δημοσκοπήσεις Νέα Δημοκρατία. Διότι αν διεξαχθούν εκλογές στο τέλος της τετραετίας και έχοντας προηγηθεί οι ευρωεκλογές όπου ο κάθε δυσαρεστημένος θα έχει ξεσπάσει στην κάλπη, δύσκολα θα μαζευτεί μία διαφορά αρκετών πόντων από την Ν.Δ. και τον κ. Κ. Μητσοτάκη. Το παράδειγμα της κυβέρνησης του κ. Α. Σαμαρά είναι νωπό άλλωστε…

Το άλλο σενάριο θέλει τις κάλπες να στήνονται τον ερχόμενο Οκτώβριο και κατά την άποψή του γράφοντος, το σενάριο αυτό έχει βάση. Διότι, η χώρα θα έχει βγει «τυπικώς» από το μνημόνιο, επικοινωνιακά η κυβέρνηση θα μπορούσε να αξιοποιήσει το επίτευγμα και βεβαίως, δεν θα υποστεί την «λέζα» από τις νέες περικοπές στις συντάξεις και την μείωση του αφορολογήτου, κληρονομώντας τα στον επόμενο. Συν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιάσει στασίδι ενόψει μελλοντικών πολιτικών εξελίξεων.

Διαλέγετε και παίρνετε…