Προφανώς και δεν είναι για να ανοίγουμε σαμπάνιες η επικείμενη έξοδος της χώρας από τα μνημόνια, αλλά ούτε και το υπερμέγεθες πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, το 4,2% επί του ΑΕΠ ή κάτι περισσότερο από 7 δις. ευρώ! Η ανεργία αποτιμάται λίγο πάνω από το 1 εκατ. άτομα, δηλαδή όσο μία Θεσσαλονίκη, αν θέλετε να μιλήσουμε με ρεαλιστικούς όρους  και πολλά, πολλά άλλα δράματα που ακούμε ή βλέπουμε γύρω μας και σίγουρα αποτελούν τα τελευταία 8 χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Η κυβέρνηση θα την πάρει την καθαρή έξοδο. Και θα πάρει αυτό που είπε ο Μοσκοβισί χθες.

«Τα σημεία της συζήτησης αυτής είναι γνωστά», είπε ο Γάλλος επίτροπος. «Πώς θα διασφαλίσουμε την παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας μετά το τέλος του προγράμματος διάσωσης, ούτως ώστε η Ελλάδα να τηρεί τις δεσμεύσεις της και πώς θα θέσουμε σε εφαρμογή έναν μηχανισμό, ο οποίος θα επιτρέπει την ελάφρυνση του χρέους σε συνάρτηση με την ανάπτυξη. Επίσης, πώς θα θέσουμε σε εφαρμογή μία στρατηγική ανάπτυξης. Δεν είμαστε στη φάση οριστικοποίησης (των αποφάσεων). Αλλά εάν ο καθένας πράξει αυτό που του αναλογεί -εάν, δηλαδή, οι Έλληνες μεταρρυθμίσουν την οικονομία τους, όπως πρέπει, και εάν οι εταίροι αποδείξουν την αλληλεγγύη τους-, το θέμα αυτό θα κλείσει και μάλιστα με θετικό τρόπο».

Απλά πράγματα. Κάνεις μεταρρυθμίσεις κι εν προκειμένω μειώνεις αφορολόγητο και συντάξεις, ενώ στέλνεις και τις μπουλντόζες στο Ελληνικό; Θα γίνει επανασχεδιασμός του χρέους με κάποιες λήξεις να πηγαίνουν παρά πίσω.  Δεν το κάνεις; Φορολογία και πάλι φορολογία.

Έτσι όπως τα περιέγραψε και η Goldman Sachs, αλλά στα ψιλά γράμματα της έκθεσής της που είδε χθες το φως της δημοσιότητας: «Ένας καλός συμβιβασμός θα περιελάμβανε», γράφουν οι Αμερικανοί τραπεζίτες, « τη δέσμευση της κυβέρνησης σε περιορισμένους όρους (conditionality) για συγκεκριμένη περίοδο, ενόσω σταδιακά αποκτά πλήρη πρόσβαση στις αγορές».

Και το ερώτημα που τίθεται. Κάνεις εκλογές τον Οκτώβριο, Νοέμβριο ή όχι; Αφού η λύση για το χρέος θα μοιάζει σαν το μισό ποτήρι νερό στον διψασμένο…