Η δυσφορία του Μαξίμου για τις δηλώσεις περί πενταροδεκάρων του Φίλη δεν λύνει σε καμία περίπτωση το μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα της «δεύτερης φορά κυβέρνηση αριστεράς» στην Ελλάδα.

Το ατύχημα δεν εντοπίζεται στο λεκτικό των δηλώσεων αλλά στην ουσία.

Και η ουσία είναι ότι η «δεύτερη φορά κυβέρνηση αριστεράς», άλλαξε τον αποτυχημένο υπουργό Παιδείας Μπαλτά με τον Φίλη.

Το δικό της Πάγκαλο, αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους ΠΑΣΟΚ.

Άλλωστε δεν αμφισβητεί κανένας ότι έχουμε ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα της δεκαετίας του 80.

Και ο νέος υπουργός αντί να προσπαθήσει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα των ελληνικών σχολείων, συνεχίζει το tour στους τηλεοπτικούς σταθμούς, όπου με ατάκες και τσιτσάτα προσπαθεί να πείσει κάθε πικραμένο ότι πλέον διαθέτει ένα σύμμαχο στην κυβέρνηση της χώρας.

Ένα σύμμαχο που θα πολεμήσει τους προνομιούχους που πάνε τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο. Και αυτούς που τα πάνε σε παιδικό σταθμό, αλλά και αυτούς τέλος που επιλέγουν την ...πολυτέλεια του φροντιστηρίου.

Και όλοι αυτοί θα πρέπει να επιβαρυνθούν με τις πενταροδεκάρες του νέου υπουργού Παιδείας.

Υ.Γ.1 Ο κ. Φίλης κάνει πολύ καλά τη δουλεία του, προπαγανδίζοντας με επιχειρήματα ανατολικού τύπου. Άλλωστε πως τα παιδιά μας θα αμοίβονται ως μερικώς απασχολούμενα σε 200 ευρώ το μήνα, αν διαθέτουν στοιχειώδη εκπαίδευση;

Υ.Γ. 2 Τα κροκοδείλια δάκρυα των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν την σημερινή τραγική κατάσταση στην πλειοψηφία τους.

Με μισθούς πείνας και καθυστερήσεις πολλών μηνών στην πληρωμή τους, οι καθηγητές των σχολείων, συμπληρώνουν το παζλ της ελληνικής εκπαίδευσης. Μόνο που εδώ παίζει η ορχήστρα...