...δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στα αποτελέσματα των πρόσφατων τουρκικών εκλογών του Νοεμβρίου στη ...Γερμανία. Περίπου 570.000 Τούρκοι, που ψήφισαν εκεί, έδωσαν ένα ποσοστό 60% στο ΑΚΡ, το κόμμα του Τούρκου προέδρου, ανεβάζοντας το ακόμα περισσότερο από το 54%, που του είχαν δώσει τον περασμένο Ιούνιο. Σε κάποιες μεγάλες πόλεις όπως το Μόναχο, το Ντύσσελντορφ, η Στουτγκάρδη και η Κολωνία το ποσοστό αυτό ξεπέρασε και το 60%.
Το ποσοστό αυτό είναι μοναδικό, όχι μόνο για όλη την Ευρώπη, όπου δηλαδή ψήφισαν Τούρκοι μετανάστες, αλλά και για την ίδια την Τουρκία, όπου το ΑΚΡ συγκέντρωσε «μόνο» 49,5%. Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα του Ερντογάν είναι μια πολύ σημαντική πολιτική δύναμη στη Γερμανία και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές εξελίξεις. Αλλωστε είναι και το μόνο, που διαθέτει ένα άριστα οργανωμένο δίκτυο με γραφεία και επαγγελματικά στελέχη, οργανωτικές δομές με παρέμβαση σε διάφορα ζητήματα, επηρεάζει διάφορες οργανώσεις μεταναστών ενώ και ο ίδιος ο Ερντογάν συχνά πραγματοποιεί περιοδείες και ομιλίες επί γερμανικού εδάφους, και μάλιστα όχι μόνο προεκλογικά. «Είναι το μόνο κόμμα που δείχνει να υπολογίζει τόσο πολύ τη γνώμη μας» θα ακούσεις να λένε συχνά για το ΑΚΡ οι Τούρκοι μετανάστες στη Γερμανία. Είναι το κόμμα που διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο της «γέφυρας» με την πατρίδα.
Είναι ένα δεδομένο, που εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο ο Ερντογάν και δε μπορεί να αγνοήσει (και δεν έχει αγνοήσει ποτέ ως τώρα) καμιά γερμανική κυβέρνηση.
Το ανησυχητικό, όπως το παρουσίαζε αυτές τις μέρες σε συνέντευξή του στη «die Welt» ο Ερντάν Τοπράκ, επικεφαλής της κουρδικής κοινότητας στην Τουρκία είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός, με στήριξη του ΑΚΡ και έντονη παρουσία και στο διαδίκτυο, που δείχνει μια ιδιαίτερα επιθετική διάθεση απέναντι στους όποιους επικριτές του Τούρκου Προέδρου και των ισλαμοεθνικιστικών του σχεδίων. Ο Τοπράκ έκανε μάλιστα λόγο για «τουρκικό PEGIDA», για να δείξει τον απειλητικό χαρακτήρα αυτής της δικτύωσης, που έχει στραφεί αρκετές φορές και ενάντια στον ίδιο.
Οπως λοιπόν συχνά μιλάμε για τη σημασία των διαφόρων εθνικών λόμπις στις ΗΠΑ, και την επιρροή τους στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον, καλό θα είναι να θυμόμαστε πόσο έντονη είναι η παρουσία του ΑΚΡ και των όσων αυτό εκφράζει στη σύγχρονη Γερμανία και τι αυτή συνεπάγεται. Για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα, κάθε φορά που βλέπουμε τον Τούρκο πρόεδρο να εμφανίζεται με περισσή αυτοπεποίθηση απέναντι στους Ευρωπαίους. Και για να ξέρουμε τι θα πρέπει να περιμένουμε από την εξαγγελθείσα σύνοδο κορυφής ΕΕ-Τουρκίας.
Eυχαριστούμε το 28europe.blogspot.gr
