επαναφέροντας το αίτημα για αλλαγή του μείγματος πολιτικής, με δεδομένους τους στόχους προσαρμογής, ώστε να έλθει η ανάπτυξη μία ώρα αρχύτερα.
Το πραγματικό ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η ανάπτυξη με δουλειές καθώς η χώρα μας διατρέχει σοβαρό κίνδυνο τα επόμενα χρόνια να έχει μια αναιμική ανάπτυξη, χωρίς νέες θέσεις εργασίας (jobless growth), προειδοποιεί ο ΣΕΒ. Για να αποτραπεί αυτό, τονίζει, χρειάζονται ιδιωτικές επενδύσεις με στόχο δηλαδή το κέρδος, που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα. Τονίζει δε πως «απαιτείται άμεσα μείωση των φορολογικών συντελεστών και κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις, με ταυτόχρονη και αυτόματη περικοπή των λειτουργικών δαπανών του κράτους στο βαθμό που η πάταξη της φοροδιαφυγής παραμένει ανέφικτη».
«Η κυβερνητική αντίληψη ότι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις θα έρθουν μέσω αυτόματου πιλότου επειδή έκλεισε μέρος της 1ης αξιολόγησης είναι ανεδαφική», σημειώνει ο ΣΕΒ. «Παραγνωρίζει ότι η εμπιστοσύνη γκρεμίζεται σε μια νύχτα αλλά κάνει χρόνια να χτιστεί. Το εύλογο ερώτημα διαφόρων σχολιαστών ως προς το γιατί δεν έρχονται επενδύσεις, ενώ οι αξίες των ελληνικών assets έχουν υποτιμηθεί τόσο πολύ, δεν έχει ως απάντηση τις θεωρίες συνωμοσίας αλλά το βαθύ ρήγμα εμπιστοσύνης που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια μεταξύ της επενδυτικής κοινότητας και της Ελληνικής οικονομίας».
Η επιχειρηματική κοινότητα περιμένει οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης να περιέχουν πρωτίστως δείγματα καλύτερης οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας. Με φιλόδοξους και ρεαλιστικούς στόχους, τους κατάλληλους ανθρώπους για να τους υλοποιήσουν και ειλικρινή αναγνώριση ότι η λύση στην οικονομική καχεξία της χώρας θα έρθει μόνο μέσα από την εξισορρόπηση της σχέσης κράτους και ιδιωτικού τομέα που εξακολουθεί να λειτουργεί σε βάρος του δεύτερου.
Ο Σύνδεσμος προτείνει έξι δέσμες παρεμβάσεων που περιλαμβάνουν:
1. Εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου, περιλαμβανομένων των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς καθυστερήσεις στην επίτευξη των συμφωνηθέντων.
2. Επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί και ενεργοποίηση του προγράμματος αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου μέσω του Επενδυτικού Ταμείου.
3. Αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων» με επιτάχυνση της εφαρμογής του νέου θεσμικού πλαισίου και αξιοποίηση των δυνατοτήτων για την πώληση επισφαλών απαιτήσεων και την αναδιάρθρωση υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Η τακτική της αναμονής, ώστε η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας να οδηγήσει σε ανάκαμψη των προβληματικών δανείων, δεν έχει αποδώσει καρπούς μέχρι σήμερα. Η αναδιάρθρωση, λοιπόν, των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων μπορεί να προκαλέσει αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον και να οδηγήσει στη δημιουργία πιο δυναμικών επιχειρήσεων.
4. Μείωση των φορολογικών συντελεστών στη βάση ενός ισοδύναμου προγράμματος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, και αναγκαστικής μείωσης των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου σε περίπτωση υστέρησης στην επίτευξη των στόχων επέκτασης της φορολογικής βάσης.
5. Θέσπιση οριζόντιων φοροαπαλλαγών μέσω υπεραποσβέσεων επενδυτικών δαπανών.
6. Λήψη μέτρων για την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων και της κατασκευαστικής δραστηριότητας με κατάργηση του συμπληρωματικού φόρου του ΕΝΦΙΑ, εξορθολογισμό των φορολογικών και μη επιβαρύνσεων στα ακίνητα , φοροαπαλλαγές για αναπλάσεις και προτεραιοποίηση της δεύτερης/εξοχικής κατοικίας και της κατασκευής υποδομών προς εκμετάλλευση των γεωπολιτικών εξελίξεων που έχουν καταστήσει την Ελλάδα χώρα υψηλής προτίμησης επισκεπτών προορισμού και κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου.
«Ποιότητα διακυβέρνησης το ζητούμενο»
Πέραν, όμως των μέτρων και των οραμάτων, πάνω απ’ όλα απαιτείται φυγή προς τα εμπρός όσον αφορά στην ποιότητα της διακυβέρνησης, σημειώνει ο ΣΕΒ. «Το ελληνικό πολιτικό σύστημα επιμένει σήμερα να διαχειρίζεται τις προοπτικές ευημερίας του πληθυσμού με μεθόδους μιας άλλης εποχής. Η χώρα εφαρμόζει ένα καταναγκαστικό πρόγραμμα προσαρμογής για να διασφαλισθεί η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και να ενισχυθεί η διαδικασία της ανταγωνιστικής οικονομικής ανάπτυξης. Τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν την πολυτέλεια της μικροπολιτικής σκοπιμότητας να εφαρμόζουν έξωθεν προερχόμενες οδηγίες και πολιτικές χωρίς να εξηγούν στον πληθυσμό γιατί το κάνουν. Το να ρίχνουν το φταίξιμο των σκληρών μέτρων που εφαρμόζονται στους προηγούμενους που κυβέρνησαν και τους «κακούς» ξένους που επιβουλεύονται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας, εκτός του ότι δεν είναι αλήθεια δεν έχει και κάποια χρησιμότητα ως προς τι πρέπει να γίνει για να βγει η χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα της κρίσης και της ύφεσης».
Όπως σημειώνει ο Σύνδεσμος «στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια στον κόσμο της εργασίας και των επιχειρήσεων. Όπως π.χ.:
Ότι το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτουμε ως χώρα θα το αξιοποιήσουμε στις διαπραγματεύσεις μας με τους εταίρους όχι για να αμφισβητήσουμε τα στατιστικά στοιχεία -πάνω στα οποία έχουν υπογραφεί και ψηφιστεί πλέον από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων 3 μνημόνια- αλλά για να υλοποιήσουμε πολιτικές που θα συμβάλλουν πραγματικά στην ανάπτυξη της οικονομίας και του ιδιωτικού τομέα.
Ότι η φοροδιαφυγή είναι αδιέξοδη πολιτική και πτωχό υποκατάστατο της αύξησης της παραγωγικότητας (δεν μπορείς να απαιτείς καλές συντάξεις και καλή υγειονομική περίθαλψη όταν φοροδιαφεύγεις σε βάρος μάλιστα των συνεπών φορολογουμένων συμπολιτών σου).
Ότι ο ΕΝΦΙΑ δεν πρόκειται να καταργηθεί ελλείψει εναλλακτικών πόρων.
Ότι οι συντάξεις θα συνεχίσουν να περικόπτονται όσο δεν υπάρχει συνταξιοδοτική αποταμίευση και αύξηση τόσο των θέσεων εργασίας όσο και της δηλωμένης απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Ότι η προσοδοθηρία (να ζεις δηλαδή από τα εισοδήματα που παράγουν άλλοι) είναι καρκίνωμα που πρέπει να ξεριζωθεί καθώς είναι μία ιδιότυπη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικά άδικη και οικονομικά ατελέσφορη.
Ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι τίποτα άλλο από κατάργηση προνομίων και η αντίδραση στην εφαρμογή τους (με συμπαραστάτη την πολιτική εξουσία τις περισσότερες φορές) προέρχεται μόνο από αυτούς που ξεζουμίζουν το σύστημα προς ίδιο όφελος.
Ότι η διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος δεν σημαίνει κρατικό έλεγχο και ιδιοκτησία.
Ότι η νομή της εξουσίας δεν σημαίνει δημιουργία εισοδημάτων και απασχόλησης με αντάλλαγμα την ψήφο των πολιτών, κ.ο.κ.
Όλα αυτά, δυστυχώς, δεν επικοινωνούνται στον πληθυσμό προφανώς για μικροπολιτικούς λόγους, επιμένει ο ΣΕΒ. Το αποτέλεσμα, όπως σημειώνει, είναι η πολιτική αντιπαράθεση να εγκλωβίζεται σε θέματα προσώπων και όχι προτάσεων και λύσεων, και σε θέματα εντιμότητας και ικανότητας και όχι θεσμών και δομών. Έτσι, όταν έρχεται στην εξουσία ένα πολιτικό κόμμα εξακολουθεί να εφαρμόζει τις συνταγές του παρελθόντος, δηλαδή διαχείρισης τους συστήματος και των ισορροπιών, χωρίς να προβάλλει νέες ιδέες και να ανοίγει νέες προοπτικές. Παλιότερα, σε μία παραδοσιακή προεκλογική διαφήμιση για «μία νέα Ελλάδα» που έδειχνε το κτίσιμο ενός τοίχου, η τότε κυβέρνηση που εβάλετο για ανεντιμότητα και ανικανότητα, απάντησε ότι “με λάσπη και με τούβλα δεν κτίζεται η νέα Ελλάδα”.
Και είναι λυπηρό ότι η λάσπη και τα τούβλα είναι το επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης εκατέρωθεν, που κυριαρχεί ακόμη και σήμερα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η διακυβέρνηση δεν είναι μόνο θέμα εντιμότητας και ικανότητας. Είναι θέμα αποτελεσματικών προτάσεων πολιτικής που εξυπηρετούν το δίπολο κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ανάπτυξη, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι άγγελοι και ότι μόνο μέσα από το κίνητρο της ανταμοιβής και της απόδοσης, τους ισχυρούς θεσμούς και το επαρκές ρυθμιστικό περιβάλλον, μπορεί να προκύψει ένα ικανοποιητικό κοινωνικό και οικονομικό αποτέλεσμα διακυβέρνησης».
Η αγορά εργασίας
Εν τω μεταξύ σύμφωνα με τον ΣΕΒ οι εξελίξεις στην αγορά εργασίας καταγράφουν μια ισχυρή αύξηση της δηλωμένης μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, μια ηπιότερη αλλά με χρονική διάρκεια αύξηση της απασχόλησης στο σύνολο της οικονομίας, παράλληλα με μια εδραιωμένη τάση μετατόπισης προς πιο ευέλικτες μορφές απασχόλησης με χαμηλότερες αποδοχές. «Μια αγορά εργασίας που εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο μπορεί να μη συμβαδίζει με την ανάταση της παραγωγικής βάσης της χώρας, αλλά με δεδομένη την αύξηση των φόρων και ασφαλιστικών εισφορών τροφοδοτεί την καλή πορεία των δημοσίων οικονομικών, ειδικά την ώρα που οι ταμειακές δαπάνες παραμένουν πάντα συγκρατημένες σε σχέση με τους στόχους του προϋπολογισμού.
Η αδυναμία ενός μέρους των νοικοκυριών και επιχειρήσεων να ακολουθήσουν την αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, όπως αποτυπώνεται από την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, φαίνεται ότι αποτελεί για κυβέρνηση και δανειστές αποδεκτή απώλεια για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων μέσω του αποφασισμένου μείγματος πολιτικής», σημειώνει ο ΣΕΒ.
Προβληματίζουν τα στοιχεία
Παράλληλα, στο α’ εξάμηνο του 2016, η ύφεση φαίνεται να βαθαίνει (πτώση του ΑΕΠ κατά -1% έναντι +0,6% πέρυσι), όπως αυτό αποτυπώνεται στην πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης (-1,4% έναντι +1,2% πέρυσι) και του όγκου των λιανικών πωλήσεων (-3,6% έναντι +0,3% πέρυσι), καθώς και την εξασθένιση των εξαγωγών αγαθών χωρίς πετρελαιοειδή (-1,4% έναντι +14,3% πέρυσι) και των τουριστικών αφίξεων (-1,6% έναντι +20,8% πέρυσι).
Από την άλλη πλευρά, παρά την επιστροφή της οικονομίας στην ύφεση από τον Ιούνιο του 2015 και μετά, η ανάκαμψη της μεταποίησης χωρίς πετρελαιοειδή συνεχίζεται (+3%, PMI σε επίπεδα ανάπτυξης για τον Αύγουστο) με αιχμή του δόρατος τα τρόφιμα, τα χημικά, τα μη μεταλλικά ορυκτά και τα βασικά μέταλλα, χωρίς ο δυναμικός αυτός κλάδος, λόγω μεγέθους, να μπορεί να αναστρέψει τη γενικότερη εικόνα της οικονομίας.
Τέλος, το οικονομικό κλίμα και η καταναλωτική εμπιστοσύνη παραμένουν στο χαμηλό επίπεδο του α’ εξαμήνου του 2013, χωρίς σαφείς τάσεις βελτίωσης λόγω της γενικότερης αβελτηρίας στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής και την τήρηση των προθεσμιών και την επίτευξη των οροσήμων προσαρμογής, και την εξάντληση των αντοχών της ιδιωτικής οικονομίας από την τάση υπερφορολόγησης που έχει εδραιωθεί.
