Κρύο ιδρώτα σε ασθενείς, γιατρούς, φαρμακευτικές και παρόχους υγείας έχει προκαλέσει εν μέσω θέρους το ΦΕΚ του υπουργού Υγείας Μάκη Βορίδη για τη φαρμακευτική δαπάνη του 2014, όπως και του 2015, η οποία όπως ορίζεται δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 2 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ. Στο ποσό αυτό συνυπολογίζονται η δαπάνη για τη φαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων ασθενών, όπως επίσης και για εμβόλια, ορούς και παράγωγα αίματος, για τα οποία υπήρχε ξεχωριστή πρόβλεψη, γεγονός που καθιστά τον προϋπολογισμό ιδιαίτερα ασφυκτικό.
Εν τω μεταξύ, η διαμορφούμενη κατάσταση στο χώρο της υγείας αγγίζει τα όρια του συστήματος. Οι εκκλήσεις ιατρικών κύκλων για αναδιαμόρφωση του συστήματος υγείας στη βάση του εξορθολογισμού και των πραγματικά πιεστικών αναγκών του εντείνονται, ενώ προειδοποιούν για την ανάληψη δράσης προτού η κατάσταση οδηγηθεί σε κοινωνική κρίση.
Ο τομέας της υγείας έχει πληγεί σημαντικά τα χρόνια της κρίσης και η συνέχιση της πολιτικής των μειωμένων δημοσίων δαπανών, παρά τις αρχικές υποσχέσεις του υπουργού Υγείας, σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία, η οποία συνεπάγεται συρρίκνωση των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων, αναμένεται να εξωθήσει την κατάσταση στα άκρα. Σημειωτέον ότι σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΟΣΑ, η δαπάνη για υγεία στην Ελλάδα έχει υποχωρήσει κατά 11% το 2010 και το 2011.
Ειδικοί του χώρου της υγείας επισημαίνουν την αναγκαιότητα εισαγωγής της καινοτομίας στην υγεία ως λύση όχι μόνο για την αρτιότερη οργάνωση του συστήματος, αλλά και για την αποτελεσματικότερη θεραπεία και οικονομικότερη περίθαλψη των ασθενών. Τα νέα καινοτόμα φάρμακα σώζουν ζωές και μειώνουν τη νοσηλεία, ενώ οι ψηφιακές υπηρεσίες υγείας, όπως η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τα μητρώα παρόχων και ασθενών, συμβάλλουν στην αποδοτικότερη διαχείριση των υφιστάμενων πόρων, καταδεικνύοντας σπατάλες, μειώνοντας τη γραφειοκρατία και δημιουργώντας επιπλέον θέσεις εργασίας.
Ιατρικοί κύκλοι, καθώς και παράγοντες της αγοράς φαρμάκου υπογραμμίζουν τη θεμελιώδη σημασία της εισαγωγής ενός απλοποιημένου, λιγότερο γραφειοκρατικού και συνεπώς εύκολα διαχειρίσιμου συστήματος τιμολόγησης και αποζημίωσης φαρμακευτικών σκευασμάτων. Οι υφιστάμενες αγκυλώσεις του υπάρχοντος συστήματος , όπως π.χ. η σε τριμηνιαία βάση ανατιμολόγηση φαρμάκων, οι τεχνητές ελλείψεις σκευασμάτων και η αδυναμία εισαγωγής νέων, καταδεικνύουν την αναγκαιότητα αντικατάστασης του υφιστάμενου συστήματος με νέο σύγχρονο, το οποίο συνδέοντας την τιμή με την κλινική αξία θα ανταποκρίνεται αποτελεσματικότερα στις ανάγκες των ασθενών.
Οι οικονομολόγοι της υγείας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κυβερνητική πολιτική υγείας, διευκρινίζοντας ότι η συρρίκνωση της φαρμακευτικής δαπάνης δεν συνεπάγεται από ένα σημείο και μετά τη συγκράτηση της συνολικής δαπάνης υγείας. Στις επιπτώσεις συγκαταλέγονται η ελλιπής, περιστασιακή και συνεπώς αναποτελεσματική περίθαλψη, η οποία, σύμφωνα με τους νοσοκομειακούς ιατρούς, αυξάνει τελικώς τη σοβαρότητα των περιστατικών και άρα τη διάρκεια και το κόστος των θεραπειών και της ανάγκης νοσηλείας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επιβολή πλαφόν συνταγογράφησης, μέτρο που πρόσφατα εισήχθη και το οποίο, κατά τις υπουργικές εξαγγελίες, θα συνδράμει με την καταπολέμηση της υπερσυνταγογράφησης στον περιορισμό της δαπάνης φαρμάκου, θα πρέπει να ιδωθεί από άλλη σκοπιά, σύμφωνα με τους ειδικούς του χώρου της υγείας. Ιατρικοί κύκλοι το χαρακτηρίζουν ως αναποτελεσματικό και ως ένα επιπρόσθετο μέτρο που απλά δυσχεραίνει την πρόσβαση των ασθενών στην αναγκαία θεραπευτική αγωγή. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, οι ασθενείς θα αναγκαστούν να επισκέπτονται περισσότερους τους ενός ή των δύο πολλές φορές, γιατρών, ιδίως για πολύ σοβαρές παθήσεις, η φαρμακευτική αγωγή των οποίων είναι ιδιαίτερα δαπανηρή, περιπλέκοντας και καθυστερώντας τη λήψη της θεραπείας τους. Και τελικά το συνολικό κόστος της προσωπικής και της δημόσιας δαπάνης υγείας θα αυξηθεί.
