“Mπορεί το πετρέλαιο να τραβήξει την Ελλάδα από τη φτώχεια;” είναι ο τίτλος άρθρου στο oilprice.com, το οποίο, μετά από μία εκτενή αναφορά στην ελληνική κρίση, τις τελευταίες επιδόσεις της οικονομίας και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, αναφέρεται διεξοδικά στους διαγωνισμούς για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων και στις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις, επισημαίνοντας το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο τομέας της ενέργειας για την οικονομική ανάπτυξη.
“Το πραγματικά αχαρτογράφητο δυναμικό της Ελλάδας βρίσκεται κάτω από τα κύματα του Ιονίου Πελάγους. Αν και από πρώτης άποψης μοιάζει αστεία η ιδέα αυτή, δεν πρέπει κανείς να την απορρίψει με τη μία, καθώς το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου της ηπειρωτικής Ευρώπης (εξαιρουμένης της Ρωσίας) είναι το αλβανικό Palos- Marinza, το οποίο βρίσκεται κοντά στην Κέρκυρα, σε ένα σημείο, όπου θα διεξαχθούν οι πρώτες γεωτρήσεις για τον εντοπισμό πετρελαίου στην Ελλάδα.
Το δυναμικό σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο που μπορεί να κρύβουν οι ελληνικές θάλασσες είναι πρακτικώς άγνωστο. Ερευνητικές γεωτρήσεις στη χώρα έχουν να γίνουν από το 2005. Οι επόμενοι μήνες και τα επόμενα χρόνια όμως θα σηματοδοτήσουν την αρχή μίας νέας εποχής για τις έρευνες πετρελαίου στην Ελλάδα και ειδικά στις θαλάσσιες περιοχές. Μάρτυρες του φιλόδοξου εγχειρήματος είναι οι μεγάλοι πετρελαϊκοί όμιλοι που έχουν ενδιαφερθεί, η Τotal και η Repsol, μαζί με τις ελληνικές εταιρίες ΕΛΠΕ και Energean Oil & Gas.
Το άρθρο δεν παραλείπει να αναφερθεί και στα θαλάσσια μπλοκ της Κρήτης, που προσήλκυσαν το ενδιαφέρον εταιριών όπως η ExxonMobil και η Total, λόγω της εγγύτητάς τους με τα μεγάλα κοιτάσματα αερίου της Αιγύπτου και του Ισραήλ.
Προς το παρόν είναι αδύνατες οι προβλέψεις για τα αποτελέσματα των ερευνών.
Στη Δυτική Ελλάδα βρίσκονται διάφορα πετρελαιοπιθανά μπλοκ, όπως για παράδειγμα ο Πατραικός Κόλπος, όπου εκτιμάται ότι μπορεί να περιέχει περί τα 100 εκατ.βαρέλια πετρελαίου. Το φορολογικό καθεστώς δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για τις εταιρίες, αφού είναι αρκετά φιλικό παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας : Oι εταιρίες θα πρέπει να πληρώνουν φόρο εισοδήματος 20% συν 5% τοπικό φόρο. Ακόμα και αν το ελληνικό πετρέλαιο αποδειχθεί εξίσου ιξώδες και θειούχο με το αλβανικό, η ανακάλυψη και η εκμετάλλευσή του θα έχουν μεγάλη θετική επίδραση στην ενεργειακή βιομηχανία της χώρας.
Διυλιστήρια
Αν ληφθεί υπόψη η μεγάλη-για τα ελληνικά μεγέθη-διυλιστική παραγωγή της χώρας (32 mtpa από το σύνολο των 4 διυλιστηρίων), η εγχώρια παραγωγή αργού θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά την κερδοφορία των διυλιστηρίων. Παρότι η παραγωγή διυλισμένων προϊόντων αναμένεται να μειωθεί μακροπρόθεσμα με μέσο ετήσιο ρυθμό 1-2%, υπάρχει μεγάλο περιθώριο αποκόμισης κερδών, αφού τα ελληνικά διυλιστήρια έχουν καταφέρει να εδραιωθούν στις αγορές των νοτίων Βαλκανίων, την Κύπρο και την Τουρκία. Ακόμα και αν η ποιότητα του ελληνικού αργού είναι “heavy sour” δεν θα αποτελέσει πρόβλημα: Tα ελληνικά διυλιστήρια είναι κατάλληλα εξοπλισμένα, καθώς παραδοσιακά διυλίζουν βαρύτερο θειώδες πετρέλαιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πετρέλαιο από το Ιράκ και τη Συρία καλύπτουν ως τα 2/3 των εισαγωγών αργού της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα οφείλει να είναι πολύ προσεκτική ως προς το πώς χειρίζεται πολιτικά τα σχέδιά της για την εξόρυξη πετρελαίου. Η ελληνική πολιτική ελίτ θα πρέπει να απομονώσει τον τομέα έρευνας και παραγωγής πετρελαίου από πολιτικές αναταραχές και αλλαγές πολιτικής. Πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας και πιο πρόσφατα ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 είχαν καλλιεργήσει μία μεγάλη προσδοκία στην ελληνική κοινή γνώμη για τις καλύτερες ημέρες που θα έλθουν από το πετρέλαιο, ανακοινώνοντας ότι η Ελλάδα διαθέτει αποθέματα δισεκατομμυρίων δολαρίων έτοιμα να αποφέρουν καρπούς. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν συνέβη και ο ελληνικός λαός συνέχισε να βρίσκεται αντιμέτωπος με νέους γύρους λιτότητας.
Η απλοποίηση και η επίσπευση της αδειοδοτικής - εγκριτικής διαδικασίας και η διατήρηση σταθερού φορολογικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια όλων των φάσεων έρευνας και παραγωγώς είναι ότι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί. Αν αυτό συμβεί τότε όλα τα υπόλοιπα είναι στα χέρια των ανθρώπων της πετρελαικής βιομηανίας τονίζει το άρθρο.
Τέλος ξεχωριστή αναφορά κάνει στις ιδιωτικοποιήσεις, επισημαίνοντας ότι είναι ελάχιστες οι αμφιβολίες ότι τα Ελληνικά Πετρέλαια, το τρίτο μεγαλύτερο διυλιστήριο της Ευρώπης θα ιδιωτικοποιηθεί (μέχρι στιγμής οι πιο σοβαροί υποψήφιοι είναι η Glencore και η Vitol), όπως και η ΔΕΠΑ και η ΔΕΗ. Οι νέοι ιδιοκτήτες θα πρέπει να φέρουν μία νέα επιχειρηματική προσέγγιση πρασανατολσμένη στην αγορά και στην κερδοφορία. Τα ΕΛΠΕ πάντως, παρά τα γενικότερα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος, παρουσιάζουν κέρδη και κατάφεραν να επεκτείνουν την παρουσία τους στο εξωτερικό, υπογραμμίζει το άρθρο.
