Aναπάντητα μένουν τα ερωτήματα που θέτει η βιομηχανία όσον αφορά τα τιμολόγια Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ, με αποτέλεσμα οι ενεργοβόρες βιομηχανικές μονάδες να αρνούνται να υπογράψουν σύμβαση με την εταιρία για το 2018, όσο δεν ξεκαθαρίζουν ορισμένα από τα διαρθρωτικά ζητήματα που θέτει ο κλάδος.
Ας σημειωθεί ότι η ΔΕΗ, ενέκρινε για το 2018, μέσω γενικής συνέλευσης, την παράταση των τιμολογίων που ισχύαν το 2017 και το πρώτο δίμηνο 2018 συν τη χορήγηση εκπτώσεων όγκου.
Ωστόσο σε διαπραγμάτευση με τους πελάτες της στην Υψηλή Τάση η ΔΕΗ δεν έχει προχωρήσει ακόμα και φυσικά μένουν αναπάντητα μία σειρά από ζητήματα που έχει θέσει η ΕΒΙΚΕΝ, η ένωση των ενερβογόρων βιομηχανιών. Τα κυριότερα είναι :
- Aλλαγή της ζώνης αιχμής και συγκεκριμένα από 10.00 ως 14.00 να καθοριστεί σε 18.00-23.00 για όλο το χρόνο, ώστε να συμβαδίζει με τη ζώνη αιχμής του ΑΔΜΗΕ που από 1.1.2019 αλλάζει, με βάση τη νέα μεθοδολογία χρέωσης της ΧΧΣ.
- Διαπραγμάτευση για τη διάρκεια της σύμβασης ( η προηγούμενη ήταν διετής)
- Τροποποίηση της μεθοδολογίας υπολογισμού της χρέωσης για την αντιστάθμιση ρύπων, ειδικά για τους τους επιλέξιμους βιομηχανικούς καταναλωτές που δικαιούνται αντιστάθμισης ώστε να συνάδει με την μεθοδολογία υπολογισμού της μέγιστης αποζημίωσης που δικαιούνται να πάρουν
- Εξομοίωση των συμβάσεων της ΥΤ με τους όρους των δύο συμβάσεων, της Αλουμίνιον της Ελλάδος και της Λάρκο, που έχουν εγκριθεί από τη ΔΕΗ και λήγουν τέλος του 2020. Ας σημειωθεί ότι οι υπόλοιπες βιομηχανίες στην ΥΤ καλούνται να υπογράψουν συμβάσεις μόνο για το 2018, ενώ σοβαρό προβληματισμό δημιουργεί η σύμβαση με τη Λάρκο, κρατική εταιρία, η οποία ενώ χρωστάει στη ΔΕΗ, έχει λάβει έκπτωση συνέπειας εξόφλησης 11% και έκπτωση όγκου 21%.
Αρκετοί βιομήχανοι ανησυχούν μήπως, κατά την πάγια τακτική της επιχείρησης ηλεκτρισμού, λίγο πριν τη λήξη του χρόνου για τη διαπραγμάτευση των τιμολογίων 2018, έλθει η ΔΕΗ, χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο χρονικό περιθώριο και επιχειρήσει να επιβάλλει νέα τιμολόγια.
Εξάλλου, όπως παρατηρούν βιομηχανικοί κύκλοι πολλά τιμολόγια της Μέσης Τάσης, κατηγορία για την οποία υπάρχει ιδιαίτερος ανταγωνισμός, καταλήγουν τελικά σε ίδιες τιμές με τα τιμολόγια της ΥΤ και κάποιες φορές σε ακόμα καλύτερους όρους τιμoλόγησης , όπως π.χ συμβαίνει με τιμολόγια της Μέσης Τάσης που δεν έχουν διακριτή χρέωση για το CO2. Για παράδειγμα μία βιομηχανία στην
ΥΤ με κατανάλωση <50Gwh και τιμολόγιο ΥΤ2 παίρνει έκπτωση όγκου 4% και έκπτωση συνέπειας 5%, ενώ εάν ήταν στην ΜΤ με την ίδια κατανάλωση (και τιμολόγιο ΒΜ2) θα έπαιρνε έκπτωση συνέπειας 15% και έκπτωση όγκου 4%.. Το αποτέλεσμα είναι μία βιομηχανία στην Μέση Τάση να πληρώνει χαμηλότερη ανταγωνιστική χρέωση τουλάχιστον κατά 2 Ευρω/MWh, αγνοώντας τις απώλειες 3,7% που επιβαρύνουν την χρέωση στην ΜΤ.
Στο πλαίσιο αυτό δημιουργείται το ερώτημα μήπως η ΔΕΗ, εν όψει της πώλησης των 3 λιγνιτικών μονάδων, προσπαθεί να διώξει πελάτες της ΥΤ ώστε να μειώσει το μερίδιο της στην λιανική. αγορά, ιδιαίτερα τώρα που το αίτημά της, να μην συνυπολογίζεται η κατηγορία αυτή των πελατών στο μερίδιο λιανικής, μάλλον δεν εισακούστηκε στις Βρυξέλλες. Από την άλλη πλευρά, αν η ΔΕΗ διατηρήσει υψηλά τα τιμολόγια στην ΥΤ τότε δημιουργεί μία “ομπρέλα- τιμών”, κάτω από την οποία θα μπορούσαν να βρουν μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες οι νέοι ιδιοκτήτες των τριών λιγνιτικών μονάδων, όταν αυτές πουληθούν.
