Aσφυκτικές πιέσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ ασκεί η συνεχής αύξηση των τιμών των δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, καθώς επιβαρύνει διαρκώς τις τιμές στη χονδρική αγορά, οι οποίες από τις αρχές Αυγούστου ακολουθούν ένα ανοδικό σερί, το οποίο δεν μετακυλίεται στη λιανική, μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Στις διεθνείς πλατφόρμες οι τιμές του CO2 κινούνται γύρω στα 20 ευρώ/τόνο ανά μεγαβατώρα, ενώ ξεκίνησαν το 2018 από ένα επίπεδο γύρω στα 6-6,5 ευρώ/ τόνο  ανά μεγαβατώρα και η μέση τιμή για το 2017 δεν είχε υπερβεί τα 5,5 ευρώ/τόνο ανά μεγαβατώρα. Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα, στις 10 Σεπεμβρίου  τα Futures των δικαιωμάτων C02 έφθασα στα 25,23 ευρώ ανά τόνο, αγγίζοντας την υψηλότερη τιμή των τελευταίων 52 εβδομάδων αλλά και των τελευταίων 10 χρόνων. Στη συνέχεια υποχώρησαν κάπως, στα 18,90 ευρώ ανά τόνο  στις 13 Σεπτεμβρίου,  για να ανακάμψουν την επομένη,  στις 14/9 στα 19,97 ευρώ ανά τόνο. Μάλιστα, ο υπουργός Ενέργειας της Πολωνίας, βλέποντας τους ρύπους να φλερτάρουν με το επίπεδο των 26 ευρώ/τόνο, ζήτησε από τις Βρυξέλλες να παρέμβουν για να σταθεροποιηθούν οι τιμές.

Στην εγχώρια αγορά, η συνεχής αύξηση της τιμής των δικαιωμάτων CO 2, σε συνδυασμό με την αύξηση της ζήτησης ηλεκτρισμού και τη μείωση των εισαγωγών  ωθεί σε συνεχώς σε υψηλότερα επίπεδα την Οριακή Τιμή Συστήματος στη χονδρική.  Τον τελευταίο καιρό διαμορφώνεται σταθερά πάνω από τα 70 ευρώ/ MWh, φθάνοντας στις 11 Σεπτεμβρίου τα 73,4 ευρώ/MWh, (τιμή ΛΑΓΗΕ στην προημερήσια αγορά)

Τα δεδομένα αυτά ασκούν συνεχείς ανοδικές πιέσεις στο κόστος της ΔΕΗ, η οποία μάλιστα ένα μεγάλος της ποσότητας ηλεκτρισμού που διαθέτει στους πελάτες της δεν προέρχεται από ίδια παραγωγή αλλά το αγοράζει από τρίτους.

Μέχρι στιγμής πάντως δημόσια συζήτηση για αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ δεν έχει ανοίξει και είναι σαφές, ότι στο βαθμό που η κυβέρνηση μπορεί να επηρεάζει τη διαμόρφωση των τιμολογίων, θα προσπαθήσει να το “κρατήσει”, όσο πιο χαμηλά γίνεται στην ατζέντα, για προφανείς πολιτικούς λόγους. Το ερώτημα όμως είναι πόσο μπορεί να αντέξει η ΔΕΗ- αν συνεχιστούν οι πιέσεις στο κόστος- αλλά και οι άλλοι παίκτες στην αγορά .

Από τους εναλλακτικούς παρόχους ορισμένοι στα συμβόλαιά τους έχουν ρήτρα CO 2,  άλλοι έχουν και ρήτρα ΟΤΣ, τις οποίες δεν έχουν ενεργοποιήσει.

Επειδή εν πολλοίς η τιμολογιακή πολιτική των εναλλακτικών παρόχων καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική του δεσπόζοντος παίκτη, εν προκειμένω της ΔΕΗ, που λειτουργεί σαν ομπρέλα για τα τιμολόγια των ανταγωνιστών της, αν συνεχιστεί επί μακρόν η αναντιστοιχία μεταξύ των τιμών χονδρικής και λιανικής, είναι προφανές ότι θα δημιουργηθούν νέα προβλήματα στην αγορά.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις η άνοδος των τιμών των δικαιωμάτων ρύπων κατά 1 ευρώ την επιβαρύνει τη ΔΕΗ με επιπλέον κόστος της τάξης των 20 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ αντιστοίχως η άνοδος της ΟΤΣ (χονδρεμπορική τιμή) κατά 1 ευρώ, οδηγεί σε αύξηση του ετήσιου κόστους της ΔΕΗ κατά περίπου 30 εκατ. ευρώ. αφού προμηθεύεται από τη χονδρεμπορική αγορά περίπου το 30% των ποσοτήτων ρεύματος που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες των πελατών της.

Αναλυτές  της Bank of America δεν αποκλείουν την αύξηση  της τιμής των δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων  στα 30 ευρώ ανά τόνο/MWh πριν από το τέλος του 2019.

Ας σημειωθεί ότι η τρέχουσα αύξηση αποδίδεται στα μέτρα που έχει λάβει η ΕΕ για την απόσυρση δικαιωμάτων από την αγορά, μέτρο που θα τεθεί σε εφαρμογή από 1/1/2019