Tην εξίσωση των τιμολογίων ρεύματος της ΔΕΗ στη Μέση Τάση με αυτά της Υψηλής Τάσης ζητούν οι κλωστουφαντουργοί, με υπόμνημά τους προς τα αρμόδια υπουργεία, σημειώνοντας   ότι η τιμή του ρεύματος στην Ελλάδα για τις επιχειρήσεις της Μέσης Τάσης είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη.

Η παρέμβαση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών πραγματοποιείται σε μία χρονική στιγμή κατά την οποία οι διαπραγματεύσεις των βιομηχανιών στην Υψηλή Τάση με τη ΔΕΗ για τις νέες συμβάσεις προμήθειας έχουν περιέλθει σε πλήρες αδιέξοδο και ενώ η κυβέρνηση αναζητεί μία συμβιβαστική λύση.

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελευθέριος Κούρταλης τονίζει στο υπόμνημα ότι  η κλωστοϋφαντουργία είναι ένας κατ’ εξοχήν ενεργοβόρος κλάδος, αφού το ενεργειακό κόστος στην παραγωγική διαδικασία αποτελεί το 30% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας του προϊόντος. Υπογραμμίζει ότι  η τιμή του ρεύματος στη Μέση Τάση είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη και τα τελευταία χρόνια εκτοξεύτηκε, σχεδόν στο διπλάσιο από τις τιμές των ευρωπαίων ανταγωνιστών της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας.

Εκτός από την εξίσωση των τιμολογίων στη  Μέση και την  Υψηλή Τάση, ο κ. Κούρταλης έχει ζητήσει και την εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης  του ηλεκτρισμού, καθώς στη   Μέση Τάση ο ΕΦΚ  ανέρχεται σε 5 ευρώ ανά MWh, ενώ  στην  Υψηλή Τάση είναι  2,5  ευρώ ανά MWh.

Εκτός από τα μέτρα για τη μείωση του  ενεργειακού κόστους, ο Σύνδεσμος ακόμα προτείνει :  

• Πάγωμα των οφειλών, των βιώσιμων μονάδων του κλάδου, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εξαγωγικές, από τις τράπεζες, για 5 χρόνια, και επαναχρηματοδότηση, για επενδύσεις, αγορά πρώτων υλών, βάμβακος, με μειωμένα επιτόκια.
• Τραπεζική Χρηματοδότηση των εξαγωγών των επιχειρήσεων του κλάδου, βάσει εξαγωγικού συμβολαίου και εκχωρήσεως  φορτωτικών εγγράφων.

• Το εργασιακό κόστος υπεισέρχεται κατά 25% στο κόστος παραγωγής, ως εκ τούτου απαιτείται αυτοσυγκράτηση από πολιτεία, εργοδότες και εργαζόμενους, ώστε κάθε αύξηση να είναι συνδεδεμένη με την ανταγωνιστικότητα και τις δυνατότητες του κλάδου. Οι φορείς του κλάδου τάσσονται υπέρ:
  • • α)  της κατάργησης  της υποχρεωτικής διαιτησίας,
    • β)  της υπεροχής των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών, και
    • γ) της δυνατότητας επέκτασης των κλαδικών και όχι των ομοιο-επαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

• Νομοθετική ρύθμιση  των «οικιστικών πυκνώσεων», λόγω του ότι αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

• Μείωση στο 20% της φορολογίας των εξαγωγικών επιχειρήσεων του κλάδου.