Η υγεία, η πρόσβαση στις δημόσιες παροχές και η εισοδηματική στήριξη στις μεγάλες ηλικίες φαίνεται πως αποτελούν τις βασικότερες πηγές ανησυχίας για τους Έλληνες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ενώ, όπως και στις περισσότερες από τις χώρες που συμμετείχαν στην σχετική έρευνα, οι Έλληνες λένε «ναι» στην μεγαλύτερη φορολόγηση των πλουσίων προκειμένου να στηριχθούν οι φτωχοί.

Η έρευνα του ΟΟΣΑ διενεργήθηκε σε 22.000 άτομα σε 21 χώρες και αφορούσε στις αντιλήψεις τους για τους κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πάνω από το ήμισυ των ανθρώπων που συμμετείχαν στην έρευνα απάντησαν θετικά στο ερώτημα αν θα πρέπει οι κυβερνήσεις να φορολογούν περισσότερο τους πλούσιους (αν και δεν δίνεται συγκεκριμένος ορισμός για το ποιοι είναι οι πλούσιοι) απ’ όσο σήμερα προκειμένου να στηρίξουν τους φτωχούς.

Το ποσοστό αυτών που συμφωνούν είναι ιδιαίτερα αυξημένο σε Πορτογαλία και Ελλάδα, δυο χώρες που προσπαθούν να βγουν από την πολύχρονη οικονομική τους κρίση, και φτάνει το 80% σχεδόν, έναντι του 68% που είναι ο μέσος όρος.

Μεγάλη είναι και η δυσαρέσκεια στις 21 χώρες αναφορικά με τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας των κυβερνήσεων, που πολλοί θεωρούν πως είναι ανεπαρκείς, ενώ μόλις το 20% κατά μέσο όρο δήλωσε πως θα μπορούσε εύκολα να έχει πρόσβαση σε δημόσιες παροχές εάν τις χρειαστεί. Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράζεται για την πρόσβαση σε καλής ποιότητας, προσιτής, μακροπρόθεσμης φροντίδας για τους ηλικιωμένους, σε στέγαση και σε υπηρεσίες υγείας, ενώ οι πολίτες θεωρούν πως δεν παίρνουν αυτό που τους αναλογεί με βάση τους φόρους που πληρώνουν.

Στην Ελλάδα

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, σχεδόν το ήμισυ των κατοίκων λένε πως θα ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν περισσότερους φόρους προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε βελτιωμένες δημόσιες υπηρεσίες υγείας και καλύτερες συντάξεις.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα μια από τις τρεις κορυφαίες ανησυχίες των πολιτών, είναι το πώς θα τα βγάλουν πέρα με τα καθημερινά τους έξοδα. Συγκεκριμένα, το 70,5% των Ελλήνων θεωρούν τη δυσκολία να καλύψουν τις δαπάνες τους ως έναν από τους τρεις μεγαλύτερους βραχυπρόθεσμους (για τα επόμενα 1-2 χρόνια) κινδύνους για τους ίδιους ή τις οικογένειές τους. Το αντίστοιχο ποσοστό για τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ διαμορφώνεται στο 47,3%. Οι δύο άλλοι μεγαλύτεροι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι που αισθάνονται οι Έλληνες είναι η ασθένεια ή η αναπηρία τους (46,1% έναντι 54% κατά μέσο όρο στις 21 χώρες) και η απώλεια της εργασίας τους (42,4% έναντι μέσου όρου 35,5%). Ακολουθεί ο κίνδυνος από τη βία ή το έγκλημα (33% έναντι μέσου όρου 34%). Πολύ χαμηλότερα είναι τα ποσοστά που αναφέρθηκαν για τον κίνδυνο ανεπαρκούς κατοικίας (20,3% έναντι μέσου όρου 27,5%), πρόσβασης σε φροντίδα ή εκπαίδευση των παιδιών (28,2% έναντι μέσου όρου 15,8%) και πρόσβασης σε μακροπρόθεσμη περίθαλψη (20,3% έναντι 26,3%).

Οι νέοι ανησυχούν για τις μελλοντικές προοπτικές τους, με τα δυο τρίτα εξ αυτών να βάζουν στην κορυφαία τριάδα των ανησυχιών τους την επίτευξη του επιπέδου διαβίωσης και άνεσης που είχαν οι γονείς τους.

Οι Έλληνες θεωρούν επίσης πως η κοινωνική προστασία δεν είναι αποτελεσματική γι’ αυτούς, με μόνο το 6% όσων συμμετείχαν στην έρευνα να θεωρούν πως θα μπορούσαν εύκολα να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες παροχές αν τις χρειαστούν. Μάλιστα, μόνο το ένα τέταρτο περίπου ή και λιγότερο των Ελλήνων θα συμφωνούσε πως έχει πρόσβαση σε καλής ποιότητας και οικονομικά προσιτές δημόσιες υπηρεσίες υγείας ή σε καλής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες στέγασης, ενώ μόλις το 8% θεωρεί πως έχει πρόσβαση σε καλής ποιότητας υπηρεσίες απασχόλησης.

Πολύ υψηλό είναι το ποσοστό των δυσαρεστημένων με την πρόσβαση σε καλής ποιότητας και οικονομικά προσιτές μακροπρόθεσμες υπηρεσίες φροντίδας (60%), ενώ περίπου το 80% των Ελλήνων διαφωνεί πως η κυβέρνηση θα τους παρείχε επαρκή εισοδηματική στήριξη εάν έχαναν το εισόδημά τους σε μεγάλη ηλικία.

Οι Έλληνες είναι επίσης μεταξύ των δυσαρεστημένων ως προς την κατανομή των δημόσιων παροχών, με τα τρία τέταρτα ή και περισσότερο να θεωρούν πως δεν λαμβάνουν το μερίδιο που τους αναλογεί, δεδομένων των φόρων που πληρώνουν.

Παράλληλα, σε ποσοστό τουλάχιστον 70%, θεωρούν πως η κυβέρνηση δεν υπολογίζει τις απόψεις τους όταν σχεδιάζει η μεταρρυθμίσει τις δημόσιες παροχές.

Στο ερώτημα εάν η κυβέρνηση θα πρέπει να φορολογήσει τους πλούσιους περισσότερο απ’ ότι τώρα προκειμένου να στηρίξει τους φτωχούς, τουλάχιστον το 75% των Ελλήνων απαντά «ναι».

Εξάλλου, τουλάχιστον το 80% των Ελλήνων θεωρεί πως η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να εξασφαλίσει την οικονομική και κοινωνική τους ευημερία. Συγκεκριμένα, ζητούν περισσότερες επενδύσεις για τον τομέα της υγείας, με το 48% μάλιστα να δηλώνει πως ευχαρίστως θα πλήρωνε περισσότερους φόρους για να έχει καλύτερες υπηρεσίες υγείας.

Γκουρία

«Αυτή (η έρευνα) είναι καμπανάκι για τους διαμορφωτές της πολιτικής», ανέφερε σε δήλωσή του ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, 'Ανχελ Γκουρία, προσθέτοντας: «Οι χώρες του ΟΟΣΑ έχουν ορισμένα από τα πιο αναπτυγμένα και γενναιόδωρα συστήματα κοινωνικής προστασίας στον κόσμο. Δαπανούν, κατά μέσο όρο, περισσότερο από το ένα πέμπτο του ΑΕΠ τους σε κοινωνικές πολιτικές. Ωστόσο, πολλοί πολίτες αισθάνονται ότι δεν μπορούν να στηριχθούν πλήρως στις κυβερνήσεις τους, όταν χρειάζονται βοήθεια. Μία καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που καθοδηγούν την αντίληψη αυτή και τού γιατί οι πολίτες αισθάνονται ότι δυσκολεύονται, είναι σημαντική, για να γίνει πιο αποτελεσματική και αποδοτική η κοινωνική προστασία. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στο κράτος και να προωθήσουμε ίσες ευκαιρίες».