Σε κομβικό μήνα για τις ενεργειακές αποκρατικοποιήσεις και κυρίως για τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ εξελίσσεται ο Απρίλιος, καθώς η κυβέρνηση εν όψει του κρίσιμου Eurogroup, της 5ης Απριλίου, φαίνεται να απαντά σε όσους την κατηγορούν για καθυστερήσεις με μία προσπάθεια επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων. Παράλληλα δε τρέχουν και οι διεργασίες του δεύτερου διαγωνισμού της ΔΕΗ για την πώληση των τριών λιγνιτικών μονάδων στη Φλώρινα και τη Μεγαλόπολη.
Το ΤΑΙΠΕΔ εμφανίζεται πλέον έτοιμο να ζητήσει την ερχόμενη εβδομάδα, το πιθανότερο στις 3 Απριλίου, τις δεσμευτικές προσφορές για το “τουλάχιστον 50,1%” των μετοχών των ΕΛΠΕ από τα δύο σχήματα που έχουν προκριθεί στη σχετική διαδικασία, τη σύμπραξη της Glencore με την Carlyle και τη κοινοπραξία της Vitol με την αλγερινή κρατική εταιρία υδρογονανθράκων, τη Sonatrach, η οποία επί χρόνια ήταν ο μοναδικός προμηθευτής υγροποιημένου αερίου (LNG) της ΔΕΠΑ και παραμένει ο κύριος προμηθευτής. Ας σημειωθεί ότι ο διαγωνισμός αυτός “τρέχει” περίπου εδώ και ένα χρόνο (!) και ότι αν αυτή τη φορά κατατεθούν πράγματι οι δεσμευτικές προσφορές, πράξη που έχει αναβληθεί ουκ ολίγες φορές, τότε ο διαγωνισμός θα φθάσει πολύ κοντά στη λήξη του.
Όσο για την ίδια τη ΔΕΠΑ, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στις 8 Απριλίου, το ΤΑΙΠΕΔ προσανατολίζεται να δημοσιεύσει την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας, παρότι η εν λόγω εταιρία που θα προκύψει από τη διχοτόμηση της ΔΕΠΑ, δεν είναι ακόμα έτοιμη ούτε κάν στα χαρτιά.
Ωστόσο η κυβέρνηση πιέζεται να παρουσιάσει έργο στον τομέα των ενεργειακών αποκρατικοποιήσεων.
Στα ΕΛΠΕ, η διαδικασία έχει τέτοιο χαρακτήρα, που αν οι δεσμευτικές προσφορές κατατεθούν στις 3 Απριλίου, οι διεκδικητές θα πρέπει να κληθούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για βελτίωση του τιμήματος και αμέσως μετά ο διαγωνισμός πρέπει να τελεσφορήσει, είτε δηλαδή να δοθεί το πλειοψηφικό πακέτο στον πλειοδότη, είτε να κηρυχθεί άγονος αν το τίμημα δεν πλησιάζει στο ύψος της αποτίμησης.
Η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν πάντως για την ελληνική οικονομία δεν ήταν και τόσο αισιόδοξη για το εγχείρημα, αφού σε σχετική της αναφορά για την πώληση των ΕΛΠΕ υπογράμμιζε ότι “το γεγονός πως υπάρχουν δύο μόνον υποψήφιοι στην τελική φάση δεν είναι θετικό για την έκβαση της διαδικασίας”. Πρόκειται για ένα σχόλιο, που η Κομισιόν δεν συνήθιζε σε άλλες περιπτώσεις.
Το κριτήριο που θα κρίνει την έκβαση δεν είναι άλλο από το τίμημα, το οποίο σύμφωνα με τις προσδοκίες της ελληνικής πλευράς θα πρέπει να κινηθεί γύρω στο 1,8 δισ. ευρώ. Υπάρχουν όμως και οι απαισιόδοξοι που δεν βλέπουν ποσά πέραν των 1,2-1,4 δισ. ευρώ, από τη στιγμή ειδικά που ο έλεγχος των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων θα περάσει σε θυγατρική, με μέτοχο κατά 51% το δημόσιο.
Σήμερα, το υπό πώληση πακέτο του 50,1% των μετοχών των ΕΛΠΕ απαρτίζεται κατά 20% από τις μετοχές του ελληνικού δημοσίου, το οποίο διατηρεί το υπόλοιπο μερίδιό του 15,48% από το σύνολο του 35,48% που κατέχει και κατά 30,1% από μετοχές του ομίλου Λάτση, ο οποίος επίσης διατηρεί το υπόλοιπο μερίδιό του, δηλαδή 15,46%.
Αλλά ούτε για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας το εγχείρημα είναι απλό. Πέρα από το γραφειοκρατικό- διαδικαστικό σκέλος, που υπαγορεύει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα για τον μετασχηματισμό της υφιστάμενης εταιρίας αερίου, και τις αντιδράσεις των εργαζομένων, που όπως και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ πρέπει να αναμένονται πολλές και δυναμικές, η ΔΕΠΑ- Εμπορίας “βάζει” πωλητήριο σε μία εποχή που τα δεδομένα της αγοράς αλλάζουν ριζικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν πέρυσι ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το σχέδιο για την πώλησή της, σχεδόν όλοι οι εγχώριοι ενεργειακοί όμιλοι έδειξαν, προφορικά τουλάχιστον, να ενδιαφέρονται. Τώρα, οι περισσότεροι φαίνονται αποστασιοποιημένοι και επιφυλακτικοί.
Το μονοπώλιο της ΔΕΠΑ στην αγορά αερίου έχει πάψει, ήδη μέσα σε ένα χρόνο έχασε πάνω από 25% της αγοράς και το μερίδιό της συρρικνώνεται. Οι μακροχρόνιες συμβάσεις με τους προμηθευτές εξωτερικού όπως η ρωσική Gazprom, η αλγερινή Sonatrach και η τουρκική Botas- με την οποία η σύμβαση έτσι ή αλλιώς λήγει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα- που κάποτε αποτελούσαν προίκα της εταιρίας, τώρα μπορεί να είναι και βάρος, αφού οι εν δυνάμει επενδυτές ενδεχομένως να θεωρούν ότι μπορεί να εξασφαλίσουν αέριο με καλύτερους όρους τώρα που η διεθνής αγορά έχει ανοίξει. Αυτά που εξακολουθούν να λειτουργούν ελκυστικά είναι η σύμβαση με τον αγωγό ΤΑΡ για την προμήθεια αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, μίας ποσότητας της τάξης του 1 δισ. κμ ετησίως και η λιανική πώληση αερίου μέσω της ΕΠΑ Αττικής.
Η απώλεια μεριδίου, που μπορεί να συνεχιστεί και η μείωση των πελατών - η ΔΕΠΑ σχεδόν έχει χάσει όλους τους βιομηχανικούς πελάτες της-, ανησυχεί τους υποψήφιους επενδυτές και για ένα επιπλέον λόγο, που σχετίζεται με τις ρήτρες take or pay που έχει η εταιρία προς τους προμηθευτές της και με την ανησυχία μήπως στο μέλλον οι πωλήσεις της δεν είναι αρκετές για να τιμήσει τα συμβόλαιά της. Επιπλέον η ΔΕΠΑ Εμπορίας κληρονομεί και όλες τις οφειλές πελατών, με πρώτη αυτή της λιπασματοβιομηχανίας ELFE, με την οποία βρίσκεται στα δικαστήρια.
Το ΤΑΙΠΕΔ πάντως φέρεται αποφασισμένο να προχωρήσει στις πρώτες κινήσεις για την ιδιωτικοποίηση της εταιρίας, κινήσεις που εκ των πραγμάτων τρέχουν παράλληλα με τις διαδικασίες διχοτόμησης της ΔΕΠΑ και την εκπόνηση των business plan , τόσο για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας όσο και για τη ΔΕΠΑ-Υποδομών και της θυγατρικής της με τις διεθνείς δραστηριότητες, των οποίων ο έλεγχος παραμένει στο δημόσιο.
