Ως ένα κομμάτι ενός συνολικού σχεδίου και ουσιαστικά απόδειξη ότι η Ελλάδα, εκτός μνημονίου πια, αλλάζει σελίδα όχι με ουδέτερο τρόπο αλλά υπέρ των πολλών, χαρακτηρίζει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος το πακέτο των μόνιμων θετικών μέτρων που ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός και τίθενται σε ισχύ από σήμερα. Σε αποκλειστική δήλωσή του, ο υπουργός χαρακτηρίζει παράλληλα αναμενόμενες τις αντιδράσεις από συγκεκριμένα άτομα, εντός και εκτός Ελλάδας, καθώς, όπως αναφέρει, η μακροοικονομική πολιτική δεν είναι ουδέτερη και προφανώς θα υπάρχουν αντιδράσεις από πολιτικές δυνάμεις κολλημένες στην πολιτική της λιτότητας.
Η πλήρης δήλωση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου έχει ως εξής:
«Το πακέτο μέτρων που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα κομμάτι ενός συνολικού σχεδίου. Ένα ισορροπημένο σχέδιο, που άρχισε να φαίνεται μετά το καλοκαίρι του 2018, που δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο και για την ανάπτυξη και για το κοινωνικό κράτος. Η Ελλάδα, εκτός μνημονίου πια, αλλάζει σελίδα όχι με ουδέτερο τρόπο αλλά υπέρ των πολλών.
Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό ήταν οι αναμενόμενες: ανακούφιση από τους πολλούς και αμφισημίες από τους συνήθεις υπόπτους: συγχρόνως μας κατηγορούν για λαϊκισμό και παροχολογία και, την ίδια στιγμή, ότι δίνουμε λίγο, λες και έχουμε ένα εναλλακτικό κοστολογημένο σχέδιο από την αντιπολίτευση, που θα επέτρεπε περισσότερα. Στο εξωτερικό είχαμε αυστηρή αντίδραση από τον επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ και τον επικεφαλής του ΕΛΚ και υποψήφιο για την προεδρία της ΕΕ Μάνφρεντ Βέμπερ, ενώ ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Όλαφ Σολτς μίλησε για το success story της κυβέρνησης και ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ για την οικονομική και νομισματική πολιτική Πιερ Μοσκοβισί για το ότι η ελληνική κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει στην τήρηση των στόχων. Και αυτά αναμενόμενα. Βλέπετε, η μακροοικονομική πολιτική δεν είναι ουδέτερη και προφανώς θα υπάρχουν αντιδράσεις από πολιτικές δυνάμεις κολλημένες στην πολιτική της λιτότητας. Για αυτό, εκτός από στρατηγική, έχουμε δημιουργήσει και τις απαραίτητες συμμαχίες».
