To ζήτημα της διακοψιμότητας θέτουν επί τάπητος για μία ακόμα φορά οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, ζητώντας από το υπουργείο Περιβάλλοντος -Ενέργειας να προτάξει το αίτημά τους για την παράταση του μέτρου  ή τουλάχιστον να το υποβάλει στις Βρυξέλλες προς έγκριση ταυτόχρονα με την κοινοποίηση του μηχανισμού ευελιξίας, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, όπως υποστηρίζουν, το μέτρο τίθεται σε κίνδυνο. 

Ο υφιστάμενος μηχανισμός διακοψιμότητας έχει ουσιαστικά λήξει, καθώς η υπουργική απόφαση που τον θεσμοθέτησε έχει ισχύ ως τις 31  Δεκεμβρίου 2019,  με την τελευταία όμως προγραμματισμένη για φέτος δημοπρασία διακοπτόμενου φορτίου να έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Πάντως η εγκριτική απόφαση της ΕΕ, που είχε ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή του, εκπνέει τον Φεβρουάριο του 2020. 

Η βιομηχανία ζητά την παράταση του μέτρου για τρία ακόμα χρόνια, καθώς η διακοψιμότητα είναι ένας τρόπος για να μειωθεί το υψηλό ενεργειακό κόστος, στηρίζοντας παράλληλα και το σύστημα ηλεκτρισμού. Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο   αφορά στη δυνατότητα του ΑΔΜΗΕ να διακόπτει την ηλεκτροδότηση στους μεγάλους καταναλωτές ηλεκτρισμού όποτε κρίνει ότι είναι απαραίτητο για την ευστάθεια του συστήματος. Σε αντιστάθμισμα οι βιομηχανίες που συμμετέχουν εθελοντικά στο σύστημα αυτό, εξασφαλίζουν ηλεκτρική ενέργεια στην ποσότητα και στις πιο ανταγωνιστικές τιμές που διαμορφώνονται στις εκάστοτε δημοπρασίες.

Πρόκειται για τη μοναδική δυνατότητα που παρέχει σήμερα το ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα για τη συμμετοχή της ζήτησης στην αγορά ηλεκτρισμού και θεωρείται, από πολλούς ως  αναγκαίος μηχανισμός για την αντιμετώπιση προβλημάτων επάρκειας ισχύος σε περιπτώσεις έκτακτων αναγκών και/ή σε περιόδους μη διαθεσιμότητας ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές λόγω καιρικών συνθηκών.

Μέχρι να εφαρμοστεί το target model και να ωριμάσει η νέα αγορά σε τέτοιο βαθμό που να διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή της ζήτησης (demand response), η οποία αποτελεί πλέον έναν από τους βασικούς πυλώνες της νέας αρχιτεκτονικής της ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρισμού, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος, όπως υποστηρίζει η βιομηχανία, επισημαίνοντας παράλληλα ότι μόνον ο μηχανισμός ευελιξίας δεν αρκεί για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του demand. 

Ο μηχανισμός ευελιξίας, που ετοιμάζεται να προωθήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος - Ενέργειας προς έγκριση στην ΕΕ, αφορά στην οικονομική αποζημίωση μονάδων φυσικού αερίου και υδροηλεκτρικών. 

Οπως αναφέρουν κύκλοι της βιομηχανίας, η συμμετοχή στον μηχανισμό ευελιξίας προϋποθέτει την κλιμακούμενη αύξηση/μείωση ισχύος με ρυθμό 8 ΜW/min για τρείς ώρες κατ’ελάχιστο, ενώ το όλο σύστημα αντιστοιχεί στην προβλεπόμενη από τον Κώδικα Εξισορρόπησης υπηρεσία εφεδρείας αυτόματης αποκατάστασης συχνότητας και γι΄αυτό παρέχεται -στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών- αποκλειστικά από μονάδες ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου και υδροηλεκτρικά. 

Με τα δεδομένα αυτά η   ζήτηση δεν έχει την τεχνική δυνατότητα να προσφέρει υπηρεσία μηχανισμού ευελιξίας. Αυτός είναι ο λόγος που η βιομηχανία ζητά την αυτοτελή παράταση ισχύος του μηχανισμού της διακοψιμότητας. Επιμένει μάλιστα στη θέση ότι πρέπει να προηγηθεί ή τουλάχιστον να κατατεθεί ταυτόχρονα αλλά διακριτά προς έγκριση στην ΕΕ το αίτημα για την παράταση του υφιστάμενου μηχανισμού, προκειμένου  να προκύπτει σαφώς ότι η ουσιαστική συμμετοχή της ζήτησης στην αγορά διασφαλίζεται μέσω του μηχανισμού διακοψιμότητας και όχι μέσω του μηχανισμού ευελιξίας. 

Στην αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή προηγηθεί η κοινοποίηση του μηχανισμού ευελιξίας με αναφορά σε δυνατότητα συμμετοχής της ζήτησης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδέχεται να απορρίψει το αίτημα παράτασης της διακοψιμότητας με το σκεπτικό ότι η ζήτηση έχει ήδη τη δυνατότητα να συμμετέχει στην αγορά μέσω του νέου μηχανισμού ευελιξίας.