Σειρά διαρθρωτικών κινήσεων και στρατηγικών επιλογών καλείται να υιοθετήσει η Ελλάδα προκειμένου να μπορεί σε βάθος χρόνου να χρηματοδοτεί τις απαιτούμενες δαπάνες υγείας, η τάση των οποίων είναι ανοδική.

Ο κλάδος της υγείας αποτελεί μεγάλη πρόκληση ακόμη και για τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης, καθώς ο πληθυσμός γερνάει και το κόστος περίθαλψης ανεβαίνει. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι ακόμη πιο έντονο για την Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει πέρα από το πρόβλημα της γήρανσης και σαφείς δημοσιονομικούς περιορισμούς.

Επίσης, σημαντικό ρόλο στις μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα καλείται να παίξει -μεταξύ άλλων- και ο κλάδος της ιδιωτικής ασφάλισης, όπου όμως η εγχώρια ασφαλιστική αγορά βρίσκεται σε φάση υπανάπτυξης (ασφαλιστική παραγωγή μόλις στο 2,5% του ΑΕΠ και για να πιάσει το μέσο όρο της Ευρωζώνης θα πρέπει να αυξηθεί από τα τέσσερα στα 12 δισ. ευρώ).

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του ΚΕΠΕ με τίτλο «μελλοντικές τάσεις και προκλήσεις στο χώρο της υγείας»:

• Η Ελλάδα μεταξύ των 35 ευρωπαϊκών χωρών που εξετάστηκαν, κατατάχθηκε το 2013 στην 25η θέση (από την 22η το 2012) σε ότι αφορά την επάρκεια και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισής της.

• Παρά τη χαμηλή κατάταξη της Ελλάδας, τα ποσά που δαπανά η χώρα δεν είναι ευκαταφρόνητα. Παρά το γερό ψαλίδι των τελευταίων ετών, οι δαπάνες για κοινωνική περίθαλψη στην Ελλάδα διαμορφώθηκαν το 2013 στο 25,5% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης ήταν 22%. Ενδεικτικό στοιχείο είναι πως στην Ελλάδα μόλις το 10% των κοινωνικών δαπανών καταλήγει στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα (το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρώπη μετά την Τουρκία).

• Τα συστήματα υγείας διεθνώς αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις, λόγω του τριπλού εκρηκτικού μίγματος: γήρανση του πληθυσμού, αύξησης του κόστους υγειονομικής περίθαλψης, νέες τεχνολογίες στις επιστήμες υγείας. Το σύνολο των παραπάνω θεμάτων αφορούν φυσικά και την περίπτωση της Ελλάδας.

Ήδη στο εξωτερικό έχει δρομολογηθεί σειρά κινήσεων και πολιτικών προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των αυξανόμενων δαπανών υγείας σε βάθος χρόνου. Η ανοδική τάση του κόστους σε συνδυασμό με τη δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση ορισμένων χωρών (πχ υψηλό χρέος) περιγράφει τη δυσκολία του προβλήματος.

Σειρά από αναπτυγμένες χώρες αναμορφώνουν τα συστήματα δημόσιας υγείας τους, ενώ η ασφαλιστική βιομηχανία καλείται να συμβάλλει και αυτή στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Επιστρατεύονται νέα μοντέλα διοίκησης, σχέδια συνεργασίας μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, χρήση όλων των νέων τεχνολογιών.

Βασικά συμπεράσματα της έρευνας του ΚΕΠΕ για το ρόλο που πρέπει να ακολουθήσει η ιδιωτική ασφάλιση είναι:

• Στόχος value for money από την πλευρά της ζήτησης και cost efficiency από την πλευρά της προσφοράς

• Απλότητα, ευελιξία, κάλυψη ανάγκης για κάθε επί μέρους ομάδα πελατών

• Προγράμματα προσαρμοσμένα στις ανάγκες του χρήστη υπηρεσιών και ενεργοποίηση του χρήστη

• Συγχρηματοδοτούμενα σχέδια (co-financed plans): Ομαδική ασφάλιση, όπως εργοδότης-εργαζόμενος, κοινότητα-μέλος.

• Αποταμιευτικοί λογαριασμοί υγείας.