Ο φόρος στο διοξείδιο του άνθρακα, τα υπεράκτια αιολικά πάρκα και το υδρογόνο είναι το τρεις από τις έξι βασικές προτεραιότητες της Γερμανίας που από χθες και για όλο το δεύτερο εξάμηνο του 2020 ασκεί την κυλιόμενη προεδρία της ΕΕ.  Η «πράσινη ατζέντα» και η πολιτική για την κλιματική αλλαγή, την οποία επί χρόνια οι γερμανικές κυβερνήσεις διαμόρφωναν  παρασκηνιακά, τώρα  βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο, με το Βερολίνο να επιβλέπει τις διαπραγματεύσεις για την αύξηση του στόχου της ΕΕ όσον αφορά στη  μείωση της εκπομπής ρύπων ως το 2030 και να προωθεί τις διαδικασίες για μια νομικά δεσμευτική συμφωνία των χωρών-μελών για τη κλιματική ουδετερότητα  έως το 2050.
Το timing για την επίτευξη των στόχων είναι ιδανικό,  καθώς οι Βρυξέλλες κινούνται ήδη για την υποστήριξη υδρογόνου και της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, δύο τεχνολογίες που έχει θέσει ως προτεραιότητα στις εθνικές της πολιτικές η Γερμανία, με στόχο τη διατήρηση του ηγετικού ρόλου της βιομηχανίας της  σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σύμφωνα με το politico.eu  οι έξι προτεραιότητες στη πράσινη ατζέντα της γερμανικής προεδρίας είναι :  
 
1. «Πρασίνισμα» της οικονομικής ανάκαμψης

Οι προσπάθειες ανάκαμψης της ευρωπαϊκής  οικονομίας από την ύφεση που προκάλεσε η πανδημία του κορανοϊού συνδέονται με τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, όπως περιγράφεται στη στρατηγική της ΕΕ για την Πράσινη Συμφωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η Καγκελάριος ‘Ανγκελα Μέρκελ ανακοίνωνε το πρόγραμμα των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη διάσωση της γερμανικής οικονομίας είχε υπογραμμίσει τη σημασία της πολιτικής για το Κλίμα

2. Θέσπιση υψηλότερων στόχων για το Κλίμα

Επί χρόνια το  Βερολίνο παρεμπόδιζε τις προσπάθειες για την αύξηση του ευρωπαϊκού στόχου μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ως το 2030. Τώρα θέλει να είναι ο βασικός διαπραγματευτής ανάμεσα στις χώρες-μέλη, ο ρυθμιστής χάρη στον οποίο θα κλείσει η συμφωνία. Η υπουργός Περιβάλλοντος της Γερμανίας Svenja Schulze (προέρχεται από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό)  θα επιβλέπει τις σκληρές διαπραγματεύσεις για την αύξηση του στόχου μείωσης των εκπομπών CO 2 από 40% σε 55% έως το 2030. Το όλο ζήτημα, αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων στα τέλη Σεπτεμβρίου, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να ανακοινώσει το σχέδιο της για την επίτευξη αυτού του στόχου και να παρουσιάσει αναλυτικά τις  επιπτώσεις στον ενεργειακό τομέα.
Η επίτευξη συμφωνίας δεν θα είναι και τόσο εύκολη υπόθεση για την κα Schulze, γιατί μπορεί να υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός χωρών που να  υποστηρίζει την αύξηση του στόχου στο 55%, υπάρχουν όμως και χώρες που διαφωνούν, χώρες των οποίων η παραγωγή ενέργειας και ως ένα βαθμό η οικονομία τους εξαρτώνται από τον άνθρακα, όπως η Βουλγαρία και η Πολωνία, οι οποίες αναμένεται να προβάλλουν σοβαρές αντιρρήσεις και να διεκδικήσουν ισχυρά ανταλλάγματα.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη θέση που θα λάβει τελικώς  η ίδια η Γερμανία, της οποίας η ηλεκτροπαραγωγή επίσης εξαρτάται ως ένα βαθμό από τον άνθρακα και το γερμανικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα προβλέπει το κλείσιμο όλων των ανθρακικών/λιγνιτικών της μονάδων το 2038. Σε πολιτικό επίπεδο δε,  ενώ η υπουργός Περιβάλλοντος έχει δηλώσει ότι είναι υπέρ του  στόχου για 55%, η Άνγκελα  Μέρκελ μέχρι στιγμής κρατά κλειστά τα χαρτιά της και δεν έχει δεσμευτεί σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό μείωσης του CO 2.

3. Παγκόσμια ηγεσία

Η φήμη της Μέρκελ ως « η καγκελάριος του κλίματος» επιστρέφει στο προσκήνιο και σίγουρα θα επιβεβαιωθεί  αν η Γερμανία καταφέρει να κλείσει μια συμφωνία μεταξύ των χωρών-μελών, ως το τέλος του 2020 για την  αύξηση του δεσμευτικού στόχου μείωσης των ρύπων ως το 2030.
Με βάση τη Συμφωνία του Παρισιού, οι χώρες θα πρέπει να υποβάλουν επικαιροποιημένες και πιο φιλόδοξες  δεσμεύσεις για το Κλίμα έως το τέλος του 2020.
Μετά την αναβολή, λόγω του Covid-19,  της συνόδου κορυφής COP26 για το επόμενο έτος, οι πολιτικοί και οι αξιωματούχοι της ΕΕ που τάσσονται υπέρ των πιο φιλόδοξων στόχων υποστηρίζουν ότι ένας ευρωπαϊκός νόμος για Κλίμα είναι το κλειδί που θα  σηματοδοτήσει σε όλο τον πλανήτη ότι η ΕΕ θα προχωρήσει μπροστά για τη μείωση των εκπομπών ρύπων,  παρά τις καθυστερήσεις
"Είτε θα κλείσουμε τη συμφωνία επί γερμανικής προεδρίας ... είτε διατρέχουμε τον κίνδυνο να καθυστερήσουν τα πάντα", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Pascal Canfin, ο Γάλλος πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

4. Φόρος άνθρακα

Οι Γερμανοί πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι επικείμενες διαβουλεύσεις  για την περαιτέρω μείωση των ρύπων ως το 2030  σε «ευαίσθητους» τομείς όπως οι Μεταφορές, η Γεωργία ή οι Κατασκευές μπορεί  να είναι ακανθώδεις.
Είναι ένας από τους λόγους για τον οποίο το Βερολίνο επιθυμεί να προωθήσει παράλληλα τις συνομιλίες για τη χρήση της τιμολόγησης του άνθρακα, εισάγοντας  μια ελάχιστη τιμή άνθρακα στο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών της ΕΕ - πρόταση που η Γαλλία υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό.
Το Παρίσι έχει ταχθεί  υπέρ της ιδέας αυτής από χρόνια, θεωρώντας ότι η ΕΕ πρέπει να κάνει περισσότερα για να προστατεύσει από τον ανταγωνισμό τρίτων χωρών τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, οι οποίες υπόκεινται  σε όλο και πιο αυστηρές  περιβαλλοντικές απαιτήσεις. Μέχρι σήμερα  το Βερολίνο ήταν απρόθυμο να ακολουθήσει, ανησυχώντας για τις επιπτώσεις στις γερμανικές βιομηχανικές εξαγωγές, τώρα όμως δείχνει να αποδέχεται ένα τέτοιο μέτρο εφόσον θα ήταν συμβατό με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
«Είναι κοινή θέση ότι χρειαζόμαστε έναν τέτοιο φόρο» δήλωσε πρόσφατα η καγκελάριος Μέρκελ. «Εφόσον έχουμε αυτούς τους πολύ φιλόδοξους κλιματικούς στόχους, πρέπει να προστατευθούμε από εκείνους που εισάγουν προϊόντα  πιο επιβλαβή για το Κλίμα», είπε.

5. Offshore αιολικά πάρκα και το υδρογόνο

Το Βερολίνο σκοπεύει να δώσει έμφαση στην ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία των θαλάσσιων αιολικών πάρκων, συμπεριλαμβανομένης, προς το σκοπό αυτό,  της προώθησης κοινών κανόνων για κοινά έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε διάφορες χώρες
Εξίσου σημαντικό για τη γερμανική κυβέρνηση είναι το υδρογόνο. Ηδη έχουν προγραμματιστεί  συνομιλίες σχετικά με το πώς οι ενεργειακοί κανόνες της ΕΕ μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας εσωτερικής αγοράς και στη δημιουργία υποδομών  για τα λεγόμενα ουδέτερα CO2 αέρια και κατά προτίμηση για αέρια χωρίς CO2, όπως το υδρογόνο, που παράγεται με ηλεκτρική ενέργεια από  ανανεώσιμες πηγές.
Το timing δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο για το Βερολίνο αφού συμβαδίζει με την ατζέντα των Βρυξελλών :  Η Κομισιόν αναμένεται να παρουσιάσει στις 8 Ιουλίου τη στρατηγική της για το υδρογόνο και μια πρόταση για την εξηλεκτρισμό άλλων βιομηχανικών τομέων πέραν της ενέργειας, ενώ το φθινόπωρο θα παρουσιάσει την ευρωπαϊκή στρατηγική για τα offshore αιολικά και την ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων

6. Βιοποικιλότητα

Το Βερολίνο μπορεί να ήλπιζε ότι θα κέρδιζε πόντους παγκοσμίως,  κλείνοντας μια διεθνή συμφωνία για τη βιοποικιλότητα στη σύνοδο κορυφής COP15 του Οκτωβρίου στην Κίνα, αλλά η σύνοδος αναβλήθηκε. Τώρα το Βερολίνο δεσμεύεται να προετοιμάσει το έδαφος προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία αυτή τον επόμενο χρόνο.
Το θέμα θα συζητηθεί στη σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο (άγνωστο ακόμα αν θα γίνει και πώς θα γίνει) , ενώ η Γερμανίδα υπουργός Περιβαλλοντος  επιδιώκει το φθινόπωρο το Συμβούλιο των υπουργών των χωρών- μελών να εγκρίνει στα συμπεράσματα του τη Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα ως το  2030.
«Πρέπει να δούμε την κρίση πίσω από την κρίση του κορονοϊού: η επιτάχυνση της καταστροφής της φύσης αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών από τα ζώα στον άνθρωπο», δήλωσε η υπουργός , προσθέτοντας ότι θα πιέσει για «περισσότερη προστασία της φύσης και αυστηρότερη προστασία των ειδών σε διεθνές επίπεδο. " Οσο και αν ακούγεται ευχάριστα , μία τέτοια συμφωνία δεν είναι καθόλου απλή και εύκολη. Για παράδειγμα η  Βραζιλία έχει ελάχιστο ενδιαφέρον για συμβιβασμούς, ενώ και  άλλες αναδυόμενες οικονομίες  δεν συμμερίζονται τον ενθουσιασμό της Ευρώπης για την υπογραφή νέων δεσμευτικών περιβαλλοντικών συμφωνιών,  που θα μπορούσαν να τις  επιβαρύνουν με πρόσθετο κόστος και περίπλοκες ρυθμιστικές- κανονιστικές  διαδικασίες.