«Ο κίνδυνος η επίδειξη στρατιωτικής ισχύος να οδηγήσει σε ναυμαχία μεταξύ εταίρων στο ΝΑΤΟ εντάθηκε και πάλι από τότε που τα οράματα του προέδρου Ερντογάν για μια τουρκική ηγεμονία στην περιοχή επεκτάθηκαν στους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσόγειο», αναφέρει η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε σχόλιο με τίτλο «Σε τροχιά σύγκρουσης» και σημειώνει:
«Αντιδρώντας η ΕΕ, απείλησε την Άγκυρα με την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση που δεν τερματίσει τις προκλήσεις με ερευνητικά και πολεμικά σκάφη, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο. Όλα αυτά αφήνουν παγερά αδιάφορο τον Τούρκο πρόεδρο, ακριβώς όπως συνέβη και με τις διαμαρτυρίες για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ κατάφερε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή να αποτρέψει μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας».
Η εφημερίδα Der Tagesspiegel σε σχόλιό της με τίτλο «Η διαφωνία για το φυσικό αέριο μπορεί να επιλυθεί μόνο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης» παρατηρεί τα εξής: «Η καγκελάριος Μέρκελ επικοινώνησε με τον Ταγίπ Ερντογάν και πιθανότατα πέτυχε, αυτή τη φορά, μια αποκλιμάκωση. Αυτό όμως δεν αρκεί, διότι η διένεξη για τους υδρογονάνθρακες ακολουθεί μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Οι δύο πλευρές κάνουν όσα ανακοινώνουν. Η Τουρκία αποστέλλει ερευνητικά και πολεμικά πλοία, η Ελλάδα απαντά, όπως είχε προειδοποιήσει, με το πολεμικό ναυτικό και την αεροπορία.
Μια υποχώρηση της Ελλάδας ή της Τουρκίας στη διένεξη για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου θεωρείται σχεδόν απίθανη, από τη στιγμή που και οι δύο χώρες θεωρούν ότι το δίκαιο είναι με το μέρος τους. Επικαλούνται ωστόσο διαφορετική νομική βάση. Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει ωστόσο να κατανοήσουν ότι απαιτείται μια σαφής ετυμηγορία. Το ταχύτερο δυνατό θα έπρεπε να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Για την αναγκαιότητα της προσφυγής οφείλουν να πείσουν τις εμπλεκόμενες πλευρές η καγκελάριος Μέρκελ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Διαφορετικά η κατάσταση θα καταλήξει σε σύρραξη».
Η εφημερίδα Die Zeit γράφει αναφορικά με την ελληνοτουρκική διένεξη: «Όσο η Τουρκία απομακρύνεται από μια ένταξη στην ΕΕ τόσο ενισχύεται η αξίωσή της να αναλάβει ηγεμονική θέση στην ευρύτερη περιοχή. Η φιλοδοξία αυτή εντάσσεται στο νέο δόγμα “Μόνη εναντίον όλων”. Πρόκειται για μια νέα, πολιτικά ενορχηστρωμένη ερμηνεία του εθνικού αφηγήματος, με το οποίο ο Κεμάλ Ατατούρκ ίδρυσε κάποτε τη σύγχρονη Τουρκία, μετά τις πολεμικές ήττες και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
