«Το Grexit θα έχει ευρύτατες συνέπειες για την ευρωζώνη, αποδυναμώνοντας ορισμένες πτυχές από τους δεσμούς που συνδέουν το ενιαίο νόμισμα, ενώ θα ενισχύσουν άλλες» αναφέρει σε άρθρο του ο Ρίτσαρντ Μπάργουελ (οικονομολόγος στην Royal Bank of Scotland) στη Wall Street Journal, με τίτλο: «Η ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα» .
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «η τελευταία εκδοχή θα κυριαρχήσει, μειώνοντας την πιθανότητα ότι και άλλες χώρες θα αποχωρήσουν από το ευρώ. Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ευρωζώνη, αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μια σειρά από προηγούμενα που ενδέχεται να επηρεάσουν το πώς οι πολίτες ψηφίζουν και πως οι πολιτικοί συμπεριφέρονται στην Ευρώπη».
Μεταξύ άλλων, διατυπώνει και την άποψη ότι «αν οι Έλληνες επιλέξουν την έξοδο από το ευρώ με δημοψήφισμα, θα στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα ότι οι πολίτες και όχι οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί στη Φρανκφούρτη, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο κρατούν το πεπρωμένο του ευρώ στα χέρια τους. Αλλά, αν είναι οι Έλληνες πολιτικοί να πάρουν την απόφαση περί εξόδου, βάσει της εκλογικής εντολής που έλαβαν και όχι δημοψηφίσματος, αυτό θα μπορούσε να κάνει τους ψηφοφόρους σε άλλες χώρες να σκεφτούν σοβαρά πριν ψηφίσουν πολιτικούς που είναι κατά της λιτότητας».
Στη συνέχεια, επισημαίνει ότι «θα είναι ένα μάθημα για τους πολιτικούς σχετικά με τους κινδύνους της παρακινδυνευμένης πολιτικής, ειδικά αν ένα Grexit συμβεί σχεδόν από ατύχημα. Αν τα προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και οι τράπεζες κλιμακωθούν και οδηγηθούν εκτός ελέγχου, τότε θα ενεργοποιηθούν έλεγχοι κεφαλαίων, καθιστώντας την προσφυγή στις κάλπες, είτε με κοινοβουλευτικές εκλογές ή δημοψήφισμα, πολύ πιθανή. Οι πολιτικοί σε χώρες με μικρότερες οικονομίες θα είναι στο μέλλον πιο θετικοί στο να καταλήξουν σε συμφωνία με τους πιστωτές και οι πολιτικοί στις πιστώτριες χώρες θα είναι πιο δεκτικοί στο να παρέχουν καλύτερους όρους, συμπεριλαμβανομένης της ελάφρυνσης του χρέους. Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κηρύξει πτώχευση μόλις αποχωρήσει από το ευρώ».
Στο άρθρο τονίζεται επίσης ότι «το Grexit θα λύσει την αβεβαιότητα για το πώς μπορεί μια χώρα να αποχωρήσει από το ευρώ, δημιουργώντας ένα προηγούμενο που κανείς δεν θα θέλει να επαναλάβει, από τη στιγμή που θα συνεπάγεται και την έξοδο από την ΕΕ. Εάν, όμως, η Ελλάδα ανακάμψει οικονομικά μετά από το Grexit, θα έχει δημιουργήσει ένα οικονομικό προηγούμενο, κάνοντας πολύ πιο δύσκολο το να πείσουν άλλες χώρες να παραμείνουν στο ευρώ».
Προοπτικές
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι «οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας μετά το Grexit θα είναι οδυνηρές. Θα υπάρξουν, όμως και δύο σημαντικές μεσοπρόθεσμες συνέπειες. Η ευρωζώνη μετά το Grexit θα ήταν πιο ευάλωτη σε κερδοσκοπικές επιθέσεις στο ευρώ, όπως συνέβη το 2012. Αυτό θα αποθαρρύνει τους επενδυτές και θα υπάρξει φυγή κεφαλαίων. Το πιο ισχυρό εργαλείο πολιτικής της ΕΚΤ, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσής της, δεν έχει σχεδιαστεί για να ασχοληθεί με αυτό το πρόβλημα, και δεν μπορεί να σταθεροποιεί τις αγορές σε μια μελλοντική κρίση. Το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για να σώσει τις χώρες που δεσμεύονται να ασκήσουν πολιτική λιτότητας και μεταρρυθμίσεων».
Επίσης, αναφέρει ότι «θα πρέπει να περιμένουμε μια πολιτική απάντηση για την καταπολέμηση των δυνάμεων εκείνων που απειλούν να διαλύσουν την ευρωζώνη. Το Grexit θα μπορούσε τελικά να φέρει την Ένωση πιο κοντά, σε μια δημοσιονομική ένωση και κοινή έκδοση ομολόγων, που θα πηγαίνουν χέρι-χέρι με δεσμευτικές και αξιόπιστες δεσμεύσεις σχετικά με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν στο να μετατρέψουν την ευρωζώνη σε μία βέλτιστη και πολύ πιο σταθερή νομισματική ένωση».
Καταλήγοντας, επισημαίνει ότι «όλα τα ανωτέρω θα παραμείνουν μια υποθετική συζήτηση αν η Ελλάδα καταλήξει σε συμφωνία με τους πιστωτές της και αποτραπεί η έξοδος από την ευρωζώνη. Αλλά, οι συνετοί πολιτικοί και επενδυτές θα πρέπει να διαθέσουν λίγο χρόνο εξετάζοντας το πώς θα απαντούσαν σε ορισμένα από τα ερωτήματα που ένα Grexit θα μπορούσε να εγείρει».
