Καθώς οι διαπραγματεύσεις εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την οδηγία για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων πλησιάζουν στην τελική ευθεία, οι πολιτικές απαιτήσεις για τη θέρμανση γίνονται το επίκεντρο της προσοχής.

Η θέρμανση στα κτίρια αποτελεί βασικό πεδίο κατανάλωσης ενέργειας στην Ευρώπη και ευθύνεται για περισσότερο από το ένα τρίτο της παραγωγής αερίων θερμοκηπίου της περιοχής. Η οδηγία της ΕΕ για τα κτίρια ανανεώνεται επί του παρόντος ως μέρος της προσπάθειας του μπλοκ να μειώσει κατά το ήμισυ τις εκπομπές πριν από το τέλος αυτής της δεκαετίας και να γίνει κλιματικά ουδέτερη έως το 2050.

Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις είναι πολιτικά ευαίσθητες, με τα κράτη-μέλη να συμφωνούν μόνο σε έναν «εύθραυστο συμβιβασμό» τον περασμένο  Οκτώβριο, ο οποίος προκάλεσε επικρίσεις για έλλειψη φιλοδοξίας και υποβάθμιση της αρχικής πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το Δεκέμβριο, ο επικεφαλής διαπραγματευτής του Κοινοβουλίου για τον φάκελο, ο Πράσινος Ιρλανδός Ciaran Cuffe, πέτυχε έναν πρώτο πολιτικό συμβιβασμό στην οδηγία για τα κτίρια μεταξύ των κύριων πολιτικών ομάδων της συνέλευσης. Σε αντίθεση με τη θέση που συμφώνησαν οι χώρες της ΕΕ, οι ακτιβιστές και οι ειδικοί την περιέγραψαν ως «φιλόδοξη» για το κλίμα.

Για να το «κλειδώσει», ο Cuffe ήθελε μια ψηφοφορία για την οδηγία στη συνέλευση της ΕΕ μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου.

Ωστόσο, η ψηφοφορία μεταφέρθηκε για τις 9 Φεβρουαρίου σε μια προσπάθεια να δοθεί στον Ιρλανδό περισσότερος χρόνος για να συγκεντρώσει πολιτική υποστήριξη για τη συμφωνία. Κεντρική θέση στις προσπάθειες του Cuffe ήταν οι κινήσεις να προσελκύσει το συντηρητικό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), τη μεγαλύτερη παράταξη στο Κοινοβούλιο.

Τη Δευτέρα (30 Ιανουαρίου) το βράδυ, ο Cuffe επρόκειτο να συναντήσει τους συνδιαπραγματευτές του από τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του συμπατριώτη του Ιρλανδού, Sean Kelly, που εκπροσωπεί το ΕΛΚ.

Οι απαιτήσεις του Kelly για τη συνάντηση έχουν ήδη προκαλέσει ανησυχία μεταξύ ειδικών και ακτιβιστών επειδή ανοίγουν την πόρτα στην αμφιλεγόμενη χρήση του υδρογόνου στη θέρμανση.

Στα νέα κτίρια, «τα υβριδικά συστήματα θέρμανσης, οι λέβητες που έχουν πιστοποιηθεί ότι λειτουργούν με ανανεώσιμα καύσιμα … δεν θα θεωρούνται συστήματα θέρμανσης ορυκτών», αναφέρει η προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 7 που υπέβαλε το ΕΛΚ στις 23 Ιανουαρίου.

Παρόμοια γραμμή προτάθηκε για τα υπάρχοντα κτίρια, όπου αρχικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οραματίστηκε ότι οι ανακαινίσεις θα συνεπάγονταν μια μετάβαση προς την πράσινη θέρμανση - κυρίως αντλίες θερμότητας.

Στην πράξη, η ώθηση του ΕΛΚ θα μπορούσε να οδηγήσει στη συνεχιζόμενη χρήση λεβήτων αερίου με βάση τα ορυκτά, οι οποίοι είναι επιβλαβείς για το κλίμα – με βάση την αβέβαιη υπόσχεση για ένα μέλλον θέρμανσης υδρογόνου ή βιοαερίου. Κάτι που ακόμη και οι χώρες της ΕΕ, παρά την έλλειψη φιλοδοξίας τους, δεν επέλεξαν στη διαπραγματευτική τους θέση.

Η θέρμανση με υδρογόνο, ελκυστική για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής λόγω του θεωρητικά χαμηλού ποσοστού αλλαγής για τους καταναλωτές, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από τους περισσότερους ειδικούς.

«Η θέρμανση με υδρογόνο είναι αναποτελεσματική και πιο δαπανηρή σε σύγκριση με τις εναλλακτικές λύσεις όπως οι αντλίες θερμότητας, η τηλεθέρμανση και η ηλιακή θερμότητα», τονίζει ο Jan Rosenow, διευθυντής ευρωπαϊκών προγραμμάτων στο green think-tank Regulatory Assistance Project (RAP).

Ο Rosenow έχει επίσης αναθεωρήσει 32 ανεξάρτητες μελέτες για το μέλλον της θέρμανσης , καμία από τις οποίες δεν συνιστά θέρμανση με υδρογόνο.