Αν υπάρχει ένας ισολογισμός στο Χρηματιστήριο εταιρείας που δίνει μάχη με την κρίση προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή και να μην ενεργοποιηθούν οι διατάξεις παύσης της λειτουργίας της, όπως συμβαίνει με πολλές – πολλές άλλες εισηγμένες της μικρής κεφαλαιοποίησης αυτή είναι η Dur. Η γνωστή πατρινή εταιρεία ειδών ένδυσης, που κατά ορισμένους είχε θεωρηθεί τις δύο προηγούμενες δεκαετίες ότι λάνσαρε τα Lacoste αλά ελληνικά. Από την Πάτρα προερχόμενη και με καταστήματα στο Κολωνάκι, η εταιρεία την οποία «τρέχει» πλέον ο κ. Θ. Δούρος, υιός του Ν. Δούρου, ιδρυτή στην κυριολεξία «παλεύει» με τα «κροκοδειλάκια» της κρίσης και των αφρόνων πολιτικών που εφαρμόστηκαν το τελευταίο οκτάμηνο στεγνώνοντας την αγορά.
Κίνηση πρώτη για τον κ. Θ. Δούρο: Σήκωσε σχεδόν όλες τις καταθέσεις που είχε στην τράπεζα. Τα ταμειακά διαθέσιμα στο τέλος του πρώτου εξαμήνου ήταν 142 χιλιάδες ευρώ από 109 χιλιάδες ευρώ κατά την ανίστοιχη περσινή περίοδο και 99 χιλιάδες στο τέλος Δεκεμβρίου του 2014.
Κίνηση δεύτερη: Οι ορκωτοί λογιστές προειδοποιούσαν ότι από τη στιγμή που τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας έχουν καταστεί μικρότερα του ½ του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου, εμφανίζονται μειωμένα κατά 604.312 ευρώ, υπάρχει ζήτημα συνέχισης λειτουργίας της εταιρείας. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται για ένα ισχυρότατο καμπανάκι. Ο κ. Δούρος εν μέσω capital controls συγκάλεσε έκτακτη γενική συνέλευση, η οποία τελικά έγινε στις 29/7 και αποφάσισε τη μείωση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 3,8 εκατ. ευρώ με ισόποση κάλυψη ζημιών των προηγούμενψων χρήσεων. Το μετοχικό κεφάλαιο διαμορφώθηκε σε 1,8 εκατ. ευρώ.
Κίνηση τρίτη: Δεσμεύτηκε στους ορκωτούς, οπότε και στην αγορά, όταν αν το πρόβλημα συνεχιστεί, θα προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου μέχρι τέλος του χρόνου. Πράξη επίφοβη, διότι την ίδια περίοδο εκτιμάται ότι θα βγουν… «παγανιά» για αυξήσεις κεφαλαίων και οι τράπεζες. Πέρα από αυτό όμως, υπάρχουν εταιρείες που έχουν πάρει πίσω τις αποφάσεις τους για αυξήσεις κεφαλαίου, λόγω του δυσμενούς κλίματος.
Κίνηση τέταρτη: Πάει τη δόση του ομολογιακού δανείου που έχει συνάψει το 2013 στη λήξη του, το 2024. Οι υποχρεώσεις της εταιρείας, µακροπρόθεσµες και βραχυπρόθεσµες, ανέρχονταν την 30.06.2015 στο ποσό των € 8.087.504,17 έναντι 7.712.417,04 € της 31-12-2014, αυξηµένες κατά 375.087,13 € ήτοι ποσοστό 4,86%. Όμως, από αυτές τα δάνεια διαμορφώνονται λίγο πάνω από τα 6 εκατ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση όμως, το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Αποδεκατισμένα ίδια κεφάλαια, καταβαραθρωμένο μετοχικό κεφάλαιο.
Κίνηση Πέμπτη, όπου και η είδηση: Προφανώς ζαλισμένη η αγορά από τον περιορισμό στις συναλλαγές, εταιρείες ξεπουλάνε ακίνητα για να διασωθούν. Μία εξ αυτών και η Δούρος. Στην τελευταία σελίδα των σημειώσεων του ορκωτού διαβάζει κανείς ότι η Δούρος για να διασωθεί πουλάει το εργοστάσιό της και τις αποθήκες στην Πάτρα! Όπως διαβάζουμε: «Το ∆.Σ. µετά από διαλογική συζήτηση, αποφάσισε να θέσει το συγκεκριµένο ακίνητο εµβαδού 5.962,95 τµ εργοστασίου και 1.071,70 αποθήκης, ήτοι σύνολο 7.034,65 τµ. προς πώληση. Η τιµή διάθεσης θα αποφασιστεί µετά από συννενόηση µε µεσιτικά γραφεία και άτοµα µε εµπειρία στο REAL ESTATE και οπωσδήποτε θα είναι πάνω από την εύλογη αξία όπως αυτή αποτυπώνεται στα βιβλία της επιχείρησης, (τουλάχιστον η αναπόσβεστη αξία σύµφωνα µε τα ∆.Λ.Π., και σε κάθε περίπτωση η τιµή διάθεσής του δεν θα είναι µικρότερη των τριών εκατοµµυρίων ευρώ (3.000.000,00). Ως εκ τούτου η αναπόσβεστη αξία € 987.682,41 του ανωτέρω ακινήτου, µεταφέρθηκε από τα ιδιοχρησιµοποιούµενα πάγια στοιχεία στα µη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία προοριζόµενα προς πώληση».
Αντί λοιπόν, ο κ. Δούρος να στείλει τον… λογαριασμό στο Μαξίμου, ή στην τρόικα ή… whatever «παίζει» άμυνα.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και παραφωνίες. Για παράδειγμα, στα στοιχεία του ισολογισμού «πανηγυρίζει» την πτώση του τζίρου της κατά 4,7%. Από 1,644 εκατ. ευρώ σε 1,566 εκατ. ευρώ. Πλην όμως, μας λέει η διοίκηση της εταιρείας ότι είναι αισιόδοξη, διότι τον Αύγουστο ο τζίρος της πήγε καλύτερα. Όντως, με βάση το ρεπορτάζ των τηλεοπτικών καναλιών, οι καταναλωτές δεν ψώνισαν τον Ιούλιο που ήταν οι εκπτώσεις, αλλά τον Αύγουστο και συγκεκριμένα την πρώτη εβδομάδα. Για να μην τρελλαθούμε, κάποιος θα πρέπει να πει στη διοίκηση της Δούρος ότι τα capital controls συνεχίζονται, η ανεργία παραμένει υψηλή στο 25%, σκάνε πέντε δόσεις ΕΜΦΙΑ μέχρι το τέλος του χρόνου, έρχονται τα ραβασάκια της εφορίας για τις δηλώσεις εισοδήματος, τα τέλη κυκλοφορίας και γενικότερα, το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται κανείς σ’ αυτούς τους καιρούς είναι το αν θα αγοράσει καινούργιο polo… Οπότε, ασφαλώς χρειάζεται η αισιοδοξία, αλλά όχι και να δημιουργούμε εντυπώσεις σε ένα τραυματισμένο επενδυτικό κοινό.
Για την ιστορία η προσπάθεια για τη δημιουργία της φίρμας Dur, ξεκίνησε πριν από 40 περίπου χρόνια, όταν ο ιδρυτής της και σημερινός της πρόεδρος Νίκος Δούρος άρχισε την εμπορική και παραγωγική του δραστηριότητα σε βαμβακερά είδη. Αργότερα, συνεπικουρούμενος από τη σύμπραξη των δυο αδελφών του Παναγιώτη και Ανδρέα, ιδρύθηκαν και αναπτύχθηκαν εμπορικές και παραγωγικές φίρμες οι οποίες μετασχηματίστηκαν το 1971 (μετά από ενοποίηση) στην ανώνυμο εταιρεία ‘ΔΟΥΡΟΣ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑ ΕΤΟΙΜΩΝ ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ’.
Η δεκαετία του 2000, βρίσκει την εταιρεία εισηγμένη πλέον στο ΧΑ. Mε τη βοήθεια των αντληθέντων κεφαλαίων επεκτείνει τη αλυσίδα των καταστημάτων λιανικής που φτάνουν πλέον τα 35 καταστήματα σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, αλλά και στρέφεται στην προσπάθεια δημιουργίας καταστημάτων DUR στο εξωτερικό, όπως στην Κύπρο, την Αρμενία και σε άλλες αναπτυσσόμενες αγορές και ήδη λειτουργούν καταστήματα της με συνεργασία μορφής Franchise.
Σημειώνουμε ότι τα σημεία σταθμός της εταιρείας με βάση το επίσημο site της ολοκληρώνονται το 2010…
