Ασαφείς και αντιφατικές θέσεις για την ενεργειακή πολιτική περιλαμβάνει το πρόγραμμα που δημοσιοποίησε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ για την ενεργειακή πολιτική με δεδομένες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα με το 3ο Μνημόνιο.

Αναφέρεται για παράδειγμα στη “διαμόρφωση ενός πλουραλιστικού στις μορφές κοινωνικού/δημόσιου τομέα παραγωγής ενέργειας με πυρήνα τη ΔΕΗ (προστατευμένη από πρακτικές ιδιωτικοποίησης”, τη στιγμή που η ενεργειακή ατζέντα του μνημονίου προβλέπει μείωση του μερίδιου της ΔΕΗ στην χονδρική και λιανική αγορά ηλεκτρισμού στο 50% ως το 2020 από περίπου 97-98% σήμερα στη λιανική και άμεση μείωση του σχετικού ποσοστού κατά 25% με μέτρα που τον Οκτώβριο θα πρέπει να παρουσιαστούν στην Κομισιόν. 

“Στο επιβαλλόμενο πλαφόν παραγωγής και διανομής ηλεκτρισμού που προβλέπει η συμφωνία …….. οφείλουμε να σχεδιάσουμε τους θεσμικούς και χρηματοδοτικούς όρους βιώσιμων εταιρικών σχημάτων με κοινωνική συνεργατική συγκρότηση - συσχετισμένα με την ενεργειακή αυτονομία επιλεγμένων νησιών, τις τεχνολογίες ΑΠΕ ή υβριδικών συστημάτων” γράφουν οι συντάκτες του προγράμματος και αφήνουν κάποια περιθώρια για συμπράξεις και “πραγματικές ιδιωτικές επενδύσεις αυτό -παραγωγής βιομηχανικών μονάδων και συστάδων αγροτικής παραγωγής” χωρίς να δίνουν περαιτέρω εξηγήσεις ή διευκρινίσεις. 

Δεν κάνει αναφορά ούτε στη δέσμευση για πώληση του 17% των μετοχών της ΔΕΗ του πακέτου που έχει περιέλθει στην κατοχή του ΤΑΙΠΕΔ και θα περάσει στο νέο ταμείο.

Ανάλογη είναι και η προσέγγιση για τα Ελληνικά Πετρέλαια, καθώς  το πρόγραμμα προβλέπει τη διατήρηση του ποσοστού του δημοσίου, αφήνοντας όμως ένα παράθυρο ανοικτό σε “συνεργασίες για την περαιτέρω αξιοποίηση επενδύσεων με την προσέλκυση μεγάλων και φερέγγυων διεθνών εταίρων”

Το πρόγραμμα μιλά “για κλίμα μέσα στο οποίο μεθοδεύτηκαν πολιτικές ιδιωτικοποίησης με επίκεντρο τη ΔΕΗ και το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας” και κάνει λόγο για “απόκρουση” των σχεδίων ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, χωρίς όμως να παρουσιάζει τα εναλλακτικά ισοδύναμα.

Επαναλαμβάνει τον στόχο  για μείωση του ενεργειακού κόστους και οικειοποιείται τη μείωση των τιμών στο φυσικό αέριο, χωρίς καμία αναφορά στη διεθνή πτώση των τιμών. 

Επίσης αναφέρει τον “Νότιο Ευρωπαίο Αγωγό”, δηλαδή την επέκταση του Turkish Stream στο ελληνικό έδαφος και το Μνημόνιο Συνεργασίας που υπογράφηκε με τη Ρωσία για την κατασκευή και λειτουργία του, χωρίς όμως να δίνει το στίγμα των περαιτέρω κινήσεων γύρω από το θέμα αυτό. 

Τονίζει ότι οι ΑΠΕ έχουν στρατηγική σημασία για τη χώρα, μιλά για αξιοποίηση του εγχώριου δυναμικού δεν δίνει όμως το περίγραμμα της πολιτικής που θα εφαρμόσει αν επανεκλεγεί στην κυβέρνηση. 

Όσον αφορά στους ευρύτερους στόχους επαναλαμβάνει τα περί Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής “εναρμονισμένης με τη γενική πολιτική της ΕΕ αλλά προσαρμοσμένης στις οικονομικές, κοινωνικές, γεωφυσικές και γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες της χώρας και προαναγγέλλει τη σύσταση Εθνικού Συμβούλιου Ενέργειας με τη συμμετοχή όλων των φορέων αλλά και των καταναλωτών. Τέλος δίνει έμφαση στην αύξηση της χρήσης φυσικού αερίου, στην ολοκλήρωση των διαδικασιών για τον αγωγό Transadriatic Pipeline (TAP), κλπ.