Η ελληνική κοινωνία και οικονομία βιώνει αυτήν την εποχή πρωτόγνωρες καταστάσεις. Βλέπει επιχειρήσεις να καταρρέουν και να αναζητούν προστασία στον πτωχευτικό κώδικα. Και δυστυχώς θα δει κι άλλες.
Επιχειρήσεις που κάποτε, τα χρόνια της ευμάρειας, πρωταγωνιστούσαν στην υπόθεση της ανάπτυξης, ομίλους που στο διάβα τους εξαγόραζαν ότι μικρότερο υπήρχε και δεν υπήρχε... Σήμερα αυτές χρεοκοπούν και με τη βούλα της Δικαιοσύνης σκορπώντας με την κατάρρευση τους τεράστια βάρη σε άλλες επιχειρήσεις συνδεδεμένες με αυτές αλλά και τον τρόμο σε χιλιάδες εργαζόμενους τους που βρίσκονται με το ένα πόδι στην ανεργία.
Αν προσέξει κανείς αυτές τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, διαβάσει τους ισολογισμούς τους, θα διαπιστώσει σημεία και τέρατα... ή σκελετούς... καλά κρυμμένους. Μετόχους εξαφανισμένους που δεν έβαζαν ούτε ευρώ στις εταιρίες τους και με την ασταμάτητη και άκριτη τραπεζική χρηματοδότηση (δανεικά κι αγύριστα) του παρελθόντος να φτιάχνουν γίγαντες με πύλινα πόδια...
Τώρα, τρέχουν κυβέρνηση και δικαστές να σώσουν αυτές τις επιχειρήσεις και αυτούς τους μετόχους... Κι ως ένα μεγάλο βαθμό καλά κάνουν καθώς βρίσκονται υπό ομηρεία χιλιάδες εργαζόμενοι κι άλλες επιχειρήσεις.
Ταυτόχρονα, όμως, με αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση διαπιστώνουμε και μία κριτική και επίθεση που εξαπολύεται κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα της επιρρίπτουν ευθύνες για τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστιες ευθύνες για το ό,τι παραπλάνησε την κοινή γνώμη τάζοντας προεκλογικά “λαγούς και πετραχήλια”, έχει τεράστιες ευθύνες για την εκτόξευση της φορολογίας αλλά δεν είναι αυτή που δάνειζε τα σημερινά ζόμπι....
Οπότε τα βέλη πρέπει αλλού να εκτοξευτούν όπως και οι ευθύνες οφείλουν να αναζητηθούν σε εκείνους που έβαζαν πλάτη για τον αλόγιστο δανεισμό των σημερινών χρεοκοπημένων ομίλων, που κάλυπταν τις παραβάσεις τους όπως και τους μετόχους, οι οποίοι έκλεβαν τις ίδιες τις εταιρίες τους....
Σ.Σ. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε όλες τις επιχειρήσεις που βρίσκονται στο στάδιο της χρεοκοπίας ή σε καθεστώς προστασίας.
