... οι εγκληματικές ευθύνες του κράτους, της Νομαρχίας και των όποιων αρμοδίων. 

Η φύση δεν εκδικείται. Η φύση δημιουργεί/λειτουργεί. Η φύση έχει νόμους, που όταν παραβιάζονται από ένα οικονομικό μοντέλο-καζίνο που θέλει χλιδή στην κορυφή, αλλά ανισότητα και διαφθορά στη βάση, οι συνέπειες είναι τραγικές.

Η Αττική αν και με τα λιγότερα χιλιοστά βροχόπτωσης στη χώρα, έχει να παρουσιάσει ένα βαρύ ιστορικό πλημμυρών και σχεδόν πάντα Νοέμβρη μήνα. Μάλιστα, η περιοχή της Δυτικής Αττικής άρχισε να ταλαιπωρείται με πλημμυρικά φαινόμενα από τη δεκαετία του ‘50. Ειδικότερα, πλημμύρες είχαν καταγραφεί το 1953, το 1963, το 1977, το 1978, το 1996, το 2003 κ.λπ. Αλλά όπως φαίνεται κανείς δεν το θυμάται, μέχρι βεβαίως την επόμενη καταστροφή, που όλοι (ξανά) τρέχουν να βρουν τις αιτίες.

Στο μεταξύ τα κόμματα θα περνούν τροπολογίες της τελευταίας στιγμής για τη νομιμοποίηση παραβιάσεων του περιβαλλοντικού δικαίου, τα ρέματα θα μπαζώνονται για να γίνουν οικόπεδα και να έρθει η… ανάπτυξη, τα δάση θα καίγονται, η δημόσια διοίκηση παντελώς ανίκανη και αδιάφορη θα παριστάνει ότι παίρνει μέτρα και ελέγχει, οι μελέτες θα μένουν στα συρτάρια, οι τοπικοί άρχοντες θα συνεχίζουν να θεωρούν τον πολεοδομικό σχεδιασμό ως εμπόδιο στην αναπτυξιακή πορεία του δήμου τους και τα νομοσχέδια για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων θα υπερψηφίζονται το ένα μετά το άλλο προς τέρψη των πολιτών/ψηφοφόρων.

Επειδή βροχές, πλημμύρες, φωτιές και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται στο προσκήνιο επιτακτικά όχι μόνο η ανάγκη για τιμωρία των ενόχων, αλλά και η ανάγκη για έργα και υποδομές που θα προστατεύουν το περιβάλλον και τους ανθρώπους.