Ο Μάρτιν Σουλτς ήθελε να γίνει Υπουργός Εξωτερικών σε μια κυβέρνηση Μέρκελ, στην οποία έλεγε παλιότερα ότι δεν θα γίνει ποτέ μέλος. Η αξίωση αυτή ήταν τόσο σημαντική που οδήγησε σε παράταση τις διαπραγματεύσεις για το τελικό κείμενο των 177 σελίδων για την διακυβέρνηση της Γερμανίας, το οποίο κατέληξε στην κατηγορία «της νύχτας τα καμώματα». Η κατακραυγή για την απόφασή του τόσο μεγάλη, που τον ανάγκασε τελικά την Παρασκευή το απόγευμα να ανακαλέσει. Νωρίτερα ο άσπονδος φίλος του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, είχε φροντίσει να δηλώσει ότι θέλει να συνεχίσει να κατέχει αυτό το αξίωμα και τον είχε κατηγορήσει για «αθέτηση υποσχέσεων»..
Η απόφαση αυτή του Σουλτς δεν είναι απλά μια »επικοινωνιακή καταστροφή», αλλά σηματοδοτεί ουσιαστικά και το πολιτικό του τέλος. Συνδυάζεται με την ανακοίνωσή του ότι θα παραδώσει την προεδρία του SPD στην Αντρέα Νάλες, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, αλλά ήταν η πιο θερμή υπέρμαχος της συνέχισης του μεγάλου συνασπισμού.
Ετσι ο άνθρωπος που ξεκίνησε με το φιλόδοξο σχέδιο να ξαναδώσει στο SPD την παλιά του αίγλη και να αποκαθηλώσει την Ανγκέλα Μέρκελ, αφήνει πίσω του ένα κόμμα σε αναβρασμό, με τα ποσοστά του σε ιστορικό χαμηλό και τους «συντρόφους» να αλληλοκατηγορούνται για το ποιός τελικά φταίει για όλη αυτή την κατάντια. Το μόνο που κατάφερε είναι να διασφαλίσει στην Ανγκέλα Μέρκελ μια τέταρτη θητεία, την ώρα που ο ίδιος οδεύει προς την πολιτική συνταξιοδότηση.
Ηταν κάτι που φυσικά δε μπορούσε να φανταστεί το πρωί της Τετάρτης, όταν χαμογελαστός και κινούμενος στις παρυφές της φλυαρίας προσπαθούσε να εξηγήσει στους δηοσιογράφους την ...επιτυχία του στην διαμόρφωση του τελικού κειμένου του κυβερνητικού προγράμματος, ελπίζοντας ότι μέσα από την εικόνα της «ισοπαλίας» στο μοίρασμα των υπουργείων θα μπορούσε να πουλήσει το σενάριο «επιτυχούς διαπραγμάτευσης» ενόψει του εσωτερικού δημοψηφίσματος στο κόμμα.
Για μια ακόμα φορά διαψεύστηκαν όσοι βιάστηκαν να εκτιμήσουν ότι η επί δωδεκάμιση χρόνια καγκελάριος μπορεί να πιάστηκε «κορόιδο» από τον πιο πονηρό επίδοξο συγκυβερνήτη της. Αν η κυρία Μέρκελ διέθετε αρκετό χιούμορ θα μπορούσε να του προτείνει το υπουργείο της ...γκάφας. Ηταν τόσες οι παλινωδίες και οι μεταβολές των θέσεων του τους τελευταίους μήνες, που ο πρώην πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου θα είχε κάθε δικαίωμα να απαιτήσει ένα τέτοιο αξίωμα.
Το κόμμα λοιπόν στα χέρια της Νάλες και το υπουργείο Οικονομικών στα χέρια του «αλαζόνα» Ολαφ Σολτς, στον οποίο ο συντηρητικός τύπος βιάστηκε να χαρίσει το εύσημο του «μεταρρυθμιστή», με ότι αυτό σημαίνει στη νεοφιλελεύθερη διάλεκτο. Και υπουργός Εξωτερικών πιθανότατα και πάλι ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Για μια ακόμα φορά οι προσωπικές φιλοδοξίες αποδεικνύονται ισχυρότερες από την ανάγκη για μια προγραμματική ανανέωση. Το SPD πληροί πια όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει ένα κόμμα του 15%.
Από το Έθνος
