Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα, την ώρα που μόλις έχεις τελειώσει τη συνέντευξη με τον εκπρόσωπο μιας ΜΚΟ και συζητάτε πλέον «περί ανέμων και υδάτων», ο συνομιλητής σου να αναφέρει ότι ήταν κι αυτός ένα από τα δεκάδες χιλιάδες αγόρια που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά στην εφηβεία τους σε ένα σκοτεινό εκκλησιαστικό ίδρυμα. Είναι πιθανό να σου συμβεί όμως στην καθολική Ιρλανδία. Μερικά χρόνια και αρκετές ….εξεταστικές επιτροπές μετά τις συγκλονιστικές σχετικές αποκαλύψεις η κοινωνία μοιάζει να έχει οριστικά πετάξει από πάνω της αυτό το δυσβάσταχτο πέπλο της σιωπής, που κάλυπτε επί χρόνια αυτά τα εγκλήματα. Σε μια περίοδο που ο συντηρητισμός μοιάζει να καλπάζει σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι ένα από τα αισιόδοξα μηνύματα που μπορεί να φέρει μαζί του επιστρέφοντας από το δυτικό άκρο της Ευρώπης ένας δημοσιογράφος.
Εξίσου αισιόδοξο είναι και το μήνυμα, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα στείλουν την ερχόμενη Παρασκευή, 25 Μαΐου, οι Ιρλανδοί και οι Ιρλανδές ψηφοφόροι, καταργώντας την περιβόητη 8η τροπολογία του Συντάγματος, που ισχύει από το 1983 και απαγορεύει ολοκληρωτικά τις αμβλώσεις. Το μοναδικό πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της δρακόντειας απαγόρευσης ήταν να θησαυρίζουν οι ...αεροπορικές εταιρείες και κάποιες κλινικές στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ολλανδία, που αποτελούσαν τους δημοφιλέστερους προορισμούς για τις Ιρλανδές, που αποφάσιζαν να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Υπήρχαν βέβαια και οι πιο ριψοκίνδυνες ή απλά φτωχότερες που ρίσκαραν να προβούν σε μια τέτοια πράξη παράνομα εντός της χώρας, λαμβάνοντας φάρμακα από το εξωτερικό. Τα στατιστικά αποδεικνύουν πώς η νομοθεσία όσο αυστηρή κι αν ήταν δεν είχε μειώσει τα σχετικά νούμερα, που παρέμεναν σε επίπεδα ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Αλλά ο καθολικισμός σε μια από τις πιο σκληρές εκδοχές του προτιμούσε την υποκρισία από το να αντιμετωπίσει κατάματα το πρόβλημα. Οι προβλέψεις λένε ότι οι Ιρλανδοί θα δώσουν τέλος σε αυτή την υποκρισία. Και αυτό δεν είναι άσχετο με τα σκάνδαλα που αναφέραμε νωρίτερα. Γιατί είναι πια δύσκολο για κάποιους επισκόπους να σηκώνουν το δάχτυλο και να καυτηριάζουν ως αμαρτωλές, όσες γυναίκες έπαιρναν μια δύσκολη προσωπική απόφαση. Η καθολική εκκλησία αυτή τη φορά δε μπόρεσε να «ηγεμονεύσει» της συζήτησης, που προηγήθηκε όλους τους προηγούμενους μήνες και είναι αλήθεια ότι έχει διχάσει τη χώρα. Οι αμέτρητες αφίσες του «ΝΑΙ» και του «ΟΧΙ», υπέρ δηλαδή ή κατά της κατάργησης της 8ης τροπολογίας, που θα συναντήσει από την πρώτη στιγμή ο επισκέπτης του Δουβλίνου μαρτυρούν την ένταση και το πάθος αυτής της συζήτησης. Αλλά αποτελούν και απόδειξη ωριμότητας και εξέλιξης μιας κοινωνίας που επίσης χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας, αλλά δεν βρήκε διέξοδο στην παθητικότητα. Το δημοψήφισμα υπέρ της νομιμοποίησης του γάμου ομοφύλων, αλλά και οι μαζικές κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού ήταν δύο μόνο παραδείγματα αυτής της ωριμότητας, που όπως όλα δείχνουν θα δώσει μια απελευθερωτική ώθηση στην Ιρλανδία του 21ου αιώνα.
Από το ΕΘΝΟΣ
