Η απάντηση της Ανγκέλα Μέρκελ στα σχέδια Μακρόν καθυστέρησε 250 μέρες, αλλά ήρθε έστω και έμμεσα. Με μια συνέντευξη στη συντηρητική Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε η Γερμανίδα καγκελάριος άφησε να διαφανεί η πρόθεσή της να «γειώσει» τα περισσότερα, από όσα έχει προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος και να του κάνει και κανένα μικρό χατίρι, για να μην τον απογοητεύσει παντελώς.

Οσοι περίμεναν κάτι άλλο θα πρέπει να περιμένουν τώρα τις επόμενες γερμανικές εκλογές για να μπορέσουν να στήσουν ένα καινούριο προεκλογικό «αφήγημα» αισιοδοξίας. Από μια πολιτικό, που βλέπει την Ευρώπη ως «υποχρέωση» δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο κινούνται και οι προθέσεις της για μια μεσοβέζικη λύση για το ζήτημα χρέους της Ελλάδας, αλλά και ο τρόπος που δείχνει να θέλει να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη ιταλική παρέκκλιση. Βλέποντας και κάνοντας αυτό που θα της υποδείξουν συγκεκριμένοι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι.

Την ίδια στιγμή ο γερμανικός Τύπος έχει μπει σε έναν άτυπο ανταγωνισμό για το ποιός θα κάνει την πιο κιτσάτη εικονογράφηση του παραδοσιακού κλισέ των «μακαρονάδων» της dolce vita. Την ίδια ακριβώς στάση, που κρατούν παραδοσιακά οι «καθοδηγητές» της κοινής γνώμης απέναντι στις χώρες του Νότου. Είτε γίνεται λόγος για τη Γαλλία, είτε για την Ελλάδα, είτε για την Ιταλία το γερμανικό σύστημα διαχείρισης κρίσεων είναι σταθερά το ίδιο. Αρχικά ειρωνεία και απαξίωση. Μετά δασκαλέματα και σηκωμένο δάχτυλο. Τέλος ρεσιτάλ «καλοσύνης» με μερικά ψίχουλα «φιλανθρωπίας», που περισσότερο επιβεβαιώνουν και παγιώνουν την ιδία δύναμη, παρά την αξιοποιούν προς όφελος όλων. Ετσι αντιμετωπίζουν την υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα και κάποιοι πιο «προοδευτικοί opinion leaders».

Αφ' υψηλού και εξ αποστάσεως. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος συνεχίζει να κάνει ότι δεν την βλέπει, απλώς γίνεται συνεργός στην διάλυση της ευρωπαϊκής ιδέας.

Πηγή: http://28europe.blogspot.com