Προς τι οι επιθέσεις εναντίον του Προκόπη Παυλόπουλου;  Γενικότερα προς τι το κόμπλεξ εναντίον ενός ανθρώπου που τηρεί τα προσχήματα και κινείται στις κρίσιμες περιόδους για τη χώρα, η οποία έζησε ουκ ολίγες τα τελευταία τρία χρόνια, στα όρια της συνταγματικής του αρμοδιότητας. Έπρεπε να πάρει τον Ολάντ τηλέφωνο, σύμφωνα με όσα είχαν διαρρεύσει εκείνη την εποχή, όταν οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονταν να μας πετάξουν έξω από το ευρώ; Ναι ή όχι;  

Έπρεπε να χαρακτηρίσει καλή μια συμφωνία που είναι η συνέχεια του γαιογραφικού προσδιορισμού και της σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων, γραμμή την οποία είχε χαράξει ο Κώστας Καραμανλής και η υπουργός των Εξωτερικών του κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, αδελφή του νυν αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Δεν έπρεπε να είναι δίπλα στον εθνάρχη ή δεν έπρεπε να κάνει παρέα και να τύχει της εμπιστοσύνης του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή;  Ποιος δεν έχει φίλους;

Έπρεπε να αφήσει τον Δεκέμβριο του 2008 να εκτονωθούν οι πιτσιρικάδες που έκαιγαν την Αθήνα ή έπρεπε να ρίξει λάδι στη φωτιά για να μην έχουμε πόλη σήμερα; (Σ.σ. την περίοδο εκείνη, για μένα, άξιζαν συγχαρητήρια και στον τότε Δήμαρχο κ. Ν. Κακλαμάνη, αφού ενώ βεβυλωνόταν η Αθήνα, την επόμενη μέρα η πόλη έλαμπε μέχρι να τα ξανασπάσουν όλα το βράδυ οι πιτσιρικάδες…)

Ο στόχος είναι προφανώς άλλος πίσω από τον Πρόεδρο. Και γι’ αυτό έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το ποιος θα τον αντικαταστήσει όταν έρθει η Ν.Δ. στα «πράγματα»…

Προς το παρόν έχουμε συμφωνία μετά από ένα παζάρι που ξέραμε ότι δεν θα βγούμε σαν τον Ρότζερ Μουρ, ατσαλάκωτοι, μετά από ένα καταιγιστικό κυνηγητό με τον «κακό» του Τζέιμς Μποντ…

Τα άλλα στην ώρα τους. Και μην ξεχνάμε, την επόμενη εβδομάδα έχουμε το κρίσιμο eurogroup που θα πάρει κρίσιμες αποφάσεις για το Ελληνικό χρέος και τις πληροφορίες μου να λένε ότι η Γερμανία έχει βάλει (πολύ) νερό στο κρασί της.