Αν όλοι οι Έλληνες διάβαζαν προσεκτικά το κείμενο της συμφωνίας για το όνομα της γείτονος, κατανοούσαν τι σημαίνει διεθνής πολιτική, αντιλαμβάνονταν τις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας με γεωπολιτικά κριτήρια και γνώριζαν κατ’ ελάχιστον τη συνέχεια των ιστορικών γεγονότων τα τελευταία 100 χρόνια, χαρακτηρίζονταν, δε, από νηφαλιότητα και ωριμότητα, τότε, ίσως, η έννοια του «πατριωτισμού» να αποκτούσε τη σωστή απόδοσή της και να αποφεύγονταν οι υστερίες, οι ακρότητες λόγω και έργω. Από εκεί και πέρα κάθε τι πρέπει να διαβάζεται στον καιρό του. Αλλιώς θα γραφόταν μια συμφωνία το ‘93 επί κυβέρνησης Κων. Μητσοτάκη αν δεν την γκρέμιζε ο Σαμαράς και αλλιώς γράφτηκε στις μέρες μας, είναι φυσικό. Και οι συντελεστές είναι διαφορετικοί 25 χρόνια μετά (Τσίπρας-Ζάεφ) και ο ρόλος του διεθνούς παράγοντα (ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ) ξεχωριστός εκ των γεγονότων και των ευρύτερων εξελίξεων.
Ναι, υπάρχουν, τεχνικά, πολλά σημεία που δεν εξασφαλίζουν, πλήρως, τα οικονομικά συμφέροντα κάθε πλευράς με τη στενή έννοια του όρου. Ορθώς, το ελληνικό εμπόριο διατυπώνει επιφυλάξεις δια του Προέδρου της ΕΣΕΕ, Βασίλη Κορκίδη ο οποίος λέει ότι: “… το χρονοδιάγραμμα είναι τέτοιο, που απαιτεί πολλές προσπάθειες και αρκετό καιρό για τη διευθέτηση πολύ σημαντικών θεμάτων, όπως για παράδειγμα είναι οι εμπορικές χρήσεις. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν λύθηκαν οι εμπορικές χρήσεις, δημιουργεί ένα κενό το οποίο θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν ένθεν κακείθεν, οι δύο πλευρές και αυτό για εμάς είναι εν δυνάμει αρνητικό. Δεύτερον στο ζήτημα των εμπορικών χρήσεων μπορεί να έχουμε τη δημιουργία ενός οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων των δύο χωρών, διότι θα κοιτάξουν μέχρι να λυθεί το ζήτημα των εμπορικών χρήσεων, να κατοχυρώσουν οι Σκοπιανοί, διεθνώς κάποιες ονομασίες, πέρα από τις κατοχυρωμένες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, με πατέντες, σήματα και άλλα, που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αμφισβητηθούν”. Υπάρχουν, λοιπόν, αρκετά ζητήματα που απαιτούν επιμέρους διευθετήσεις και θα δούμε στην πορεία τι θα γίνει…
Πολιτικά, ωστόσο, η αντικειμενική θέση της Ύπατης Εκπροσώπου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι, ότι η συμφωνία στο θέμα της ονομασίας είναι ένα μήνυμα ελπίδας και ειρήνης, όχι μόνο για τις δύο εμπλεκόμενες χώρες, αλλά για όλα τα Βαλκάνια και για ολόκληρη την ήπειρο, περιγράφει τη «μεγάλη εικόνα». «Δείχνει ότι η διπλωματία και ο διάλογος, όταν συνοδεύονται από θάρρος και αποφασιστικότητα, μπορούν να επιλύσουν ακόμα και τα πιο δύσκολα ζητήματα», ανέφερε η κα Μογκερίνι.
Ναι, υπάρχει δρόμος ακόμη: Στα τέλη της εβδομάδας κυρώνεται η κατ’ αρχήν συμφωνία στο κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ. Στις 25 και 26 Ιουνίου το συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. θα δώσει προφορική διατύπωση για διεύρυνση της Ε.Ε. με την «Βόρεια Μακεδονία». Στις 28 και 29 Ιουνίου στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. θα δοθεί ομόφωνα το πράσινο φως στην «Βόρεια Μακεδονία» για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Στις 11 Ιουλίου θα προσκληθεί η ΠΓΔΜ από το ΝΑΤΟ να συμμετάσχει στη Σύνοδο που θα γίνει στις Βρυξέλλες. Θα ακολουθήσει το δημοψήφισμα στη γειτονική χώρα, για το οποίο δεν έχει ακόμα καθοριστεί ημερομηνία και εφόσον η έκβαση είναι θετική θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την Συνταγματική αναθεώρηση, που πρέπει να γίνουν τουλάχιστον ως το τέλος του 2018.
Όμως, η αρχή έγινε και ένα εθνικού χαρακτήρα πρόβλημα βαίνει προς λύση μετά από δεκαετίες βασανιστικής απραξίας και εθνικιστικών αγκυλώσεων. Ο γνήσιος Μακεδών, Μέγας Αλέξανδρος, μάλλον θα είναι πιο ήσυχος εκεί ψηλά που βρίσκεται, καθώς διαπιστώνει πως κάποιοι ακολούθησαν, για άλλη μια φορά, το παράδειγμα του κοψίματος του Γόρδιου Δεσμού. Ακόμη κι αν αμφισβητούνται τα πραγματικά περιστατικά και η ακρίβεια του συγκεκριμένου γεγονότος, ο συμβολισμός του έχει διαχρονική αξία όσον αφορά την αποφασιστικότητα των ηγετών και το ρεαλισμό στην πολιτική.
