Περί Brexit
Tίνος ήταν βρε Τερέζα τα λεφτά;
Δευτέρα, 23/07/2018
Η εκστρατεία του «Vote Leave», αυτοί δηλαδή που υποστήριξαν επίσημα και οργανωμένα το Brexit κλήθηκαν να πληρώσουν πρόστιμο 68.000 λιρών, επειδή ξεπέρασαν τον επιτρεπτό προϋπολογισμό εξόδων τους κατά μισό εκατομμύριο λίρες. Eίναι μια απόφαση που, μετά και τις αποκαλύψεις για την δράση της Cambridge Analytica, ενισχύει την επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν ότι η απόφαση για την εγκατάλειψη της ΕΕ από τους Βρετανούς στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό σε «γκρίζες» μεθόδους.
Το ερώτημα που δεν μπορούσε να διαλευκάνει η δικαιοσύνη είναι από πού προήλθαν αυτά τα... παραπάνω χρήματα. Είναι ένα ερώτημα, που θα πρέπει να βασανίζει και την πρωθυπουργό Τερέζα Μέυ, που έχει επωμιστεί το κύριο βάρος διαχείρισης αυτής της ιστορικής λαϊκής ετυμηγορίας: «Τίνος ήταν βρε Τερέζα τα λεφτά;»
Προκαλεί βεβαίως και πρόσθετες απορίες για όσους θεωρούν ότι πρέπει να γίνει σεβαστή η απόφαση του λαού, αλλά τι συμβαίνει όταν αυτή η απόφαση δεν έχει προκύψει μέσα από μια διαδικασία του «ευ αγωνίζεσθαι».
Αλλά με τέτοια αντίστοιχα ερωτηματικά καλούνται ολοένα και συχνότερα να αντιπαρατεθούν οι πολιτικοί σε ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά εκείνοι που χρωστούν επιτυχίες τους σε ανώνυμους και γενναιόδωρους υποστηρικτές.
Σε μια εποχή που οι διαδρομές αστρονομικών χρηματικών ποσών γίνονται όλο και πιο δαιδαλώδεις, που οι φορολογικοί παράδεισοι διαχειρίζονται ποσά υψηλότερα του ΑΕΠ υπερδυνάμεων, που οι offshore εταιρείες ανθίζουν σαν τις τσουκνίδες ακόμα και σε χώρες μέλη της ΕΕ, είναι θεμιτό να αναρωτηθεί κανείς αν τελικά μπορεί να υπάρξει «ισότητα στα όπλα», όταν πρόκειται για κάποιες μεγάλες πολιτικές συγκρούσεις. Και αν μπορεί να διασφαλιστεί το «αδιάβλητο» εκλογικών διαδικασιών από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αν υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να εξαφανίζουν και μετά να εμφανίζουν πάλι με ευκολία δισεκατομμύρια σε ένα πλανήτη, όπου το εικονικό χρήμα έχει ξεπεράσει πια το δεκαπλάσιο των παγκόσμιων πραγματικών αξιών, πώς μπορεί η πολιτική να οχυρωθεί απέναντι σε τέτοιες μεθόδους χειραγώγησης της κοινής γνώμης; Και πώς μπορούν οι πολιτικοί να διαβεβαιώνουν εκείνους που τους επέλεξαν, ότι δεν έχουν καμιά δέσμευση από σκοτεινά «εξωθεσμικά» οικονομικά κέντρα;
Το μαύρο χρήμα δεν είναι μόνο μια πληγή που εντείνει τις ανισότητες στον πλανήτη. Είναι μια διαρκής απειλή για τη δημοκρατία, αφού αυτοί που το διακινούν δεν τρέφουν κανένα ευγενικό συναίσθημα, για έννοιες όπως η διαφάνεια, ο έλεγχος, η λογοδοσία. Και έχουν μάθει να απολαμβάνουν να κερδίζουν όλους τους αγώνες από τα αποδυτήρια.
Αναδημοσίευση από το 28europe.blogspot.com
