Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Καταμέτρηση και...
Αναμέτρηση
Δευτέρα, 13/08/2018

Ολοένα και περισσότεροι αναλυτές καταγράφουν μια σημαντική στροφή της γερμανικής κοινωνίας προς τα δεξιά. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία μπορεί να στηρίζεται από τον έναν στους έξι Γερμανούς, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αλλά σε επίπεδο πολιτικής ατζέντας μοιάζει να έχει επιτύχει μια μάλλον δυσανάλογη ηγεμονία, αφού τα δικά της θέματα προτεραιότητας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και σε μεγάλο βαθμό επηρεάζουν και τις θέσεις των υπολοίπων κομμάτων. Μιλάμε για το προσφυγικό, τον φόβο απώλειας της εθνικής ταυτότητας, την άρνηση της μετατροπής της Ευρωζώνης σε μια «κοινότητα μεταφοράς κονδυλίων». Ενδεικτική του κλίματος αυτού του όψιμου «πατριωτισμού» και η επαναφορά προς συζήτηση της υποχρεωτικής στράτευσης, η οποία είχε καταργηθεί πριν από επτά χρόνια. Η απόφαση αυτή αμφισβητήθηκε αυτήν την εβδομάδα με το άλλοθι νέων απειλών για τη «μητέρα Γερμανία».

Εχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια κοινωνία, που από την μια γίνεται όλο και πιο περίπλοκη και διαφορετική, όπως δείχνει το επτακομματικό κοινοβούλιο και από την άλλη στριμώχνεται διαρκώς σε διλημματικά ερωτήματα, χάρις στην ικανότητα της Νέας Δεξιάς να τα σηκώνει επικοινωνιακά ως ζητήματα επιβίωσης. Γιατί όποιος φωνάζει δυνατότερα ακούγεται και περισσότερο. Εκφράζουν όμως οι φωνές μια κοινωνική πλειοψηφία;

Το τελευταίο διάστημα στη Γερμανία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ξεπηδούν κινήσεις που δεν εντάσσονται σε κανένα κομματικό χώρο, αλλά αρνούνται να δεχτούν την βίαιη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Το «πορτοκαλί» κίνημα «Γέφυρα με τη Θάλασσα» που ζητά περισσότερη αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες απαιτώντας από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες μια πολιτική, που δεν θα τους αφήνει να θαλασσοπνίγονται είναι ένα τέτοιο παράδειγμα προωτοβουλίας. Εξ ού και το πορτοκαλί χρώμα, το οποίο δεν έχει κατοχυρώσει όλα αυτά τα χρόνια κανένας κομματικός μηχανισμός. Σε δεκάδες πόλεις της Γερμανίας έχουν οργανωθεί το τελευταίο διάστημα τέτοιες εκδηλώσεις.

Είναι κι αυτό ένα μήνυμα. Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί ξενοφοβικοί. Δεν θέλουν να κλειστούν πίσω από συρματοπλέγματα και σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα προστασίας όπως ονειρεύεται ξαφνικά ο Χορστ Ζέεχοφερ.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναμετρηθούν τα Ναι και τα Οχι στα διλήμματα που θέτει κραυγάζοντας η ακροδεξιά. Και ίσως μια τέτοια αναμέτρηση να μην είναι και τόσο αρνητική, αν περιοριστεί σε καταμέτρηση. Αν δηλαδή όλοι όσοι απορρίπτουν ακραίες θέσεις μπορέσουν να βρουν μια κοινή πλατφόρμα για να εκφραστούν και να μετρηθούν...

Από το 28europe.blogspot.com