Προφανώς και θα τρίζουν τα κόκαλα της Μάργκαρετ Θάτσερ. Η σιδηρά κυρία απεχθανόταν ως γνωστόν τα δημοψηφίσματα, ως μια επιλογή για δειλούς πολιτικούς που δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις ευθύνες. Ομως όλα δείχνουν ότι το μεγάλο νησί θα βρεθεί και πάλι με τις κάλπες στημένες και ένα ψηφοδέλτιο, που θα καλεί τους πολίτες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μοιάζουν να έχουν παραλύσει μπροστά στις ευθύνες και στο βάρος των συνεπειών για το τι θα μπορούσε να ξημερώσει την πρώτη μέρα του Brexit, που κατά διαβολική σύμπτωση θα είναι Πρωταπριλιά. Το ερώτημα σταδιακά αφορά όχι το αν θα γίνει δημοψήφισμα, αλλά ποιά και πόσα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι τυπωμένα πάνω σε αυτό το ψηφοδέλτιο.
Και εδώ ξεκινά ένα ακόμα πρόβλημα για τους πολιτικούς που φοβούνται να αποφασίσουν. Γιατί ο φόβος σχετίζεται και με τη διατύπωση του πιθανού διλήμματος. Και όταν λέμε πολιτικούς δεν εννοούμε μόνο την Τερέζα Μέυ, η οποία αρνείται την ιδέα μια από τις πιθανές επιλογές να είναι η παραμονή στην ΕΕ. Το σενάριο που φαινόταν να προκρίνει το περιβάλλον της ήταν να καταλήξει σε μια συμφωνία με τις Βρυξέλλες και να προτείνει στο εκλογικό σώμα αυτή τη συμφωνία ή ...τίποτα. Δηλαδή ένα σκληρό Brexit, το οποίο στο μεταξύ φοβούνται και αρκετοί από εκείνους, που είχαν ψηφίσει υπέρ της αποχώρησης από την ευρωπαϊκή παρέα. Ομως συμφωνία δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, τουλάχιστον μια συμφωνία, όπως θα την ήθελε η Μέυ. Και το άτακτοBrexit φαντάζει εφιαλτικό.
Ο μεγάλος της αντίπαλος ο Τζέρεμυ Κόρμπυν παραμένει ασαφής σε σχέση με τις προθέσεις του. Στην ουσία ποτέ δεν ήταν φανατικός υποστηρικτής της παραμονής στην ΕΕ και δεν θα ήθελε ούτε αυτός να βρεθεί στην θέση να υποστηρίξει μια τέτοια θέση, σε ένα δημοψήφισμα στο παρά πέντε. Ομως με αφορμή το συνέδριο του κόμματος του στο Λίβερπουλ πήρε στα χέρια του μετρήσεις, που δείχνουν ότι το 86% των συντρόφων του θέλει ένα «δημοψήφισμα δεύτερη ευκαιρία» και αν γινόταν κάτι τέτοιο το 90% εξ αυτών θα ψήφιζαν υπέρ της παραμονής. Ετσι ο ίδιος προτιμά να μιλά για νέες εκλογές, για να διαπραγματευτεί ο ίδιος στη συνέχεια «με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά». Αυτό βεβαίως μοιάζει λίγο ουτοπικό με το χρόνο να έχει λιγοστέψει επικίνδυνα και την Ευρώπη να μην δείχνει διατεθιμένη να αναθεωρήσει τη σκληρή της ως τώρα στάση. Πάντως ένα από τα «ενδεχόμενα» είναι ένα νέο δημοψήφισμα. Και ξαναερχόμαστε σε αυτό που λέγαμε πριν: «προσέξτε τι ερώτημα θα βάλετε». Γιατί και ο κύριος Κάμερον πίστεψε κάποτε ότι θα ξεμπερδέψει με ένα δημοψήφισμα και είδαμε ποιά ήταν η κατάληξή του ίδιου.
