Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Καθημερινές συγκρούσεις...
Βάλτε ένα φανάρι!
Πέμπτη, 15/11/2018

Ενδεχομένως να γνωρίζετε ορισμένα σημεία στους δρόμους της πρωτεύουσας, όπου γίνονται συχνά τροχαία ατυχήματα για διάφορους λόγους, ωστόσο μόνο όταν συμβεί κάτι πολύ σοβαρό υπάρχει κινητοποίηση των αρμόδιων Αρχών. 

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικότατο παράδειγμα βρίσκεται στη Λεωφόρο Αθηνών, γνωστή και ως Καβάλας. Ας εξηγήσουμε όμως σε ποιο σημείο της ακριβώς αναφερόμαστε. Στην κάθοδο του κεντρικότατου αυτού δρόμου, στο ρεύμα προς Αθήνα, λίγο πριν τη Βιαμάξ, συναντάς την πρώτη γέφυρα, στην οποία τα περισσότερα οχήματα περνάνε από κάτω της. 

Στη συνέχεια έχουν την επιλογή να συνεχίσουν ευθεία ή να πιάσουν δεξιά, ώστε να κατευθυνθούν κάτω από τη δεύτερη γέφυρα που είναι και η πιο συνηθισμένη επιλογή των οδηγών, καθώς αριστερά στο φανάρι βγαίνουν στην Εθνική Οδό προς Λαμία και δεξιά στον Κηφισό.  

Πού ακριβώς τώρα βρίσκεται το πρόβλημα; Στο σημείο όπου τα οχήματα, τα οποία βγαίνουν κάτω από την πρώτη γέφυρα θέλουν να πιάσουν δεξιά για Εθνική Οδό ή Κηφισό, ενώ ταυτόχρονα τα οχήματα που έρχονται πάνω από τη γέφυρα (προερχόμενα κυρίως από τη Θηβών) προσπαθούν να κινηθούν προς τα αριστερά για να συνεχίσουν προς το κέντρο της πόλης.  

Σχεδόν καθημερινά λοιπόν καταγράφονται πλευρικές συγκρούσεις οχημάτων, κυρίως ανάμεσα σε επιβατικά Ι.Χ και φορτηγά που έχουν μεγάλη «νεκρή» γωνία. Τα συγκεκριμένα ατυχήματα ευτυχώς περιορίζονται σε υλικές ζημίες, καθώς στην πλειοψηφία τους γίνονται σε ώρες αιχμής με έντονη κυκλοφοριακή συμφόρηση, επομένως τα οχήματα κινούνται αναγκαστικά με σχετικά χαμηλές ταχύτητες. 

Μετά από κάθε σύγκρουση επικρατεί το απόλυτο χάος, καθώς τα οχήματα ακινητοποιούνται πάνω στο «επίμαχο» σημείο μέχρι να έρθουν οι ασφαλιστικές τους εταιρείες για καταγραφή, ενώ το μποτιλιάρισμα μπορεί να φτάσει μέχρι το ύψος του Χαϊδαρίου.

Μοναδική λύση είναι η τοποθέτηση φωτεινού σηματοδότη τόσο στο ύψος που βγαίνουν τα οχήματα κάτω από τη γέφυρα, όσο και στο σημείο που εξέρχονται πάνω από αυτήν. 

Με τον τρόπο αυτό δε θα σταματήσουν μόνο οι καθημερινές πλευρικές συγκρούσεις, αλλά πλέον δε θα χρειάζονται δέκα ολόκληρα λεπτά για να διανύσεις μια απόσταση λίγων μέτρων. Θα πρέπει άραγε να θρηνήσουμε ανθρώπινη απώλεια για να γίνει το σχετικό έργο;