Αυτή η μανία του κυρίου Βέμπερ να ζητά από τους Ελληνες, Ισπανούς και Πορτογάλους κυβερνώντες να νουθετήσουν τον κύριο Σαλβίνι αρχίζει να προκαλεί απορίες. Γιατί δεν απευθύνει το ίδιο αίτημα στον ομοτράπεζό του Βίκτορ Ορμπαν, ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Ιταλό υπουργό Εσωτερικών; Γιατί δεν απευθύνεται στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ένα ακόμα «ιστορικό ηγέτη» στις τάξεις του ΕΛΚ, της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας; Ο «καβαλιέρε» στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τη Λίγκα του Βορρά και τον περασμένο Σεπτέμβριο συνάντησε τον Σαλβίνι και εξέφραζε μετά την αισιοδοξία του ότι σύντομα στη Ρώμη θα έχουμε μια καθαρά δεξιά κυβέρνηση, χωρίς την «αριστερίζουσα» παρέα των Πέντε Αστέρων.

Αλλά προφανώς ο επίδοξος πρόεδρος της επόμενης Κομισιόν δεν θέλει να τα θυμάται όλα αυτά. Προτιμά να θυμάται «τα λάθη του Τσίπρα» στο παρελθόν αν και τώρα παραδέχεται ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι ένας «αξιόπιστος εταίρος». 

Εδώ μιλάμε για καθαρή πολιτική κουτοπονηριά. Ο Βαυαρός Χριστιανοκοινωνιστής προσπαθεί να αποστρέψει το βλέμμα από τις πολλές ομοιότητες στην ρητορική και στις προτάσεις μεταξύ των ακραίων της Χριστιανοδημοκρατίας στην Ευρώπη και των αντιευρωπαίων εθνολαϊκιστών. Και να αφήσει υπόνοιες για συγγένεια κυβερνήσεων, που έχει συμμετοχή η Αριστερά, δηλαδή σε Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία με την εθνολαϊκιστική παράταξη του Σαλβίνι, που ας μην ξεχνιόμαστε έχει απορροφήσει μεγάλη μερίδα εκπροσώπων του κατεστημένου, που ήταν παραδοσιακά φιλομπερλουσκονικό.

Ας κοιτάξει λοιπόν ο κ. Βέμπερ τα του οίκου του και ας στρέψει προς τα εκεί τις νουθεσίες. Ξεκινώντας από το ίδιο του το κόμμα στη Βαυαρία, το οποίο έχει κάνει σημαία του εδώ και μήνες την επιστροφή στις παραδοσιακές του ρίζες, μέσα από μια «συντηρητική επανάσταση».

Εχει πολλά να ξεκαθαρίσει στην παρέα του ο κύριος Βέμπερ, ειδικά αν θέλει να μας πείσει ότι θα είναι ένας πρόεδρος της Κομισιόν, που δεν θα λειτουργεί με μικροκομματικές σκοπιμότητες, όπως δυστυχώς αποδεικνύουν τα ως τώρα πεπραγμένα του.