Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Νέα από την...
Παραμυθούπολη
Δευτέρα, 17/12/2018

Το σημερινό χάος γύρω από το Brexit αποδεικνύει ότι όποιος ζει μέσα σε ένα παραμύθι είναι δύσκολο να ξεφύγει από αυτό. Αλλωστε όλα είναι πολύ πιο απλά μέσα στην Παραμυθούπολη. Είναι αποδεδειγμένο πια ότι η «λαϊκή ετυμηγορία» βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε παραπληροφόρηση και ευσεβείς πόθους. Τα υποτιθέμενα «κέρδη» από την έξοδο από την ΕΕ ήταν περισσότερο βασισμένα σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας και όχι σε πραγματικά επιστημονικές μελέτες. Η προσδοκία για τερματισμό της «μεταναστευτικής εισβολής» ήταν επίσης ένα ζήτημα, που έδωσε πάρα πολλούς πόντους στους οπαδούς της εξόδου. Ολοι αυτοί οι μύθοι μπορεί να μην αποτελούν σήμερα αντικείμενο καθημερινής συζήτησης, αλλά έχουν εντυπωθεί στα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων.


Από την άλλη υπάρχει και μια μάλλον «φαντασιακή» αντίληψη σε ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, ότι για τα «ταξικά» δεινά φταίει μόνο η κακιά Ευρώπη. Φυσικά το διοικητήριο των Βρυξελλών ακολουθεί εδώ και δεκαετίες μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά ποιός πιστεύει ότι μια κυβέρνηση των Τόρις με τη Βρετανία εκτός, θα ασκούσε μια πιο δραστήρια και αποτελεσματική κοινωνική πολιτική; Οτι θα έσωνε το NHS και θα έβρισκε σπίτια για τις δεκάδες χιλιάδες των αστέγων; Και δεν ήταν κάποτε οι «σοσιαλιστές», ο Τόνι Μπλερ και ο Γκόρντον Μπράουν που και αυτοί ενίσχυσαν αυτήν ακριβώς την πολιτική;

Το «για τους πολλούς» είναι ένα αίτημα, που θα έπρεπε να αποτελεί στόχο μιας ευρείας συσπείρωσης όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης. Αντι γι αυτό βλέπουμε, εθνικούς και κομματικούς πατριωτισμούς να μπαίνουν μπροστά και να αφήνουν ελεύθερο πεδίο στην ακροδεξιά για να παίξει μπάλα ανενόχλητη.
Η εκτόξευση των κοινωνικών αντιθέσεων, η παρακμή της περιφέρειας που απομακρύνεται ολοένα και πιο ταχέως από τις μητροπόλεις, η απαξίωση παραδοσιακών θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι φαινόμενα, που παρατηρούνται σε όλη την Ευρώπη. Δεν οφείλονται στην ΕΕ αλλά σε συσχετισμούς εντός αυτής. Η ΕΕ είναι απλά ένα εργαλείο για να τα υλοποιήσει. Αποχωρώντας από την ΕΕ το μόνο που δείχνεις είναι ένας στενοκέφαλος εγκλεισμός σε εγωιστικές ψευδαισθήσεις. Η Βρετανία δεν θα γίνει ένας κοινωνικός παράδεισος κλείνοντας τα σύνορά της προς την ηπειρωτική κόλαση. Η Παραμυθούπολη που ονειρεύονται ορισμένοι δεν υπάρχει.

Επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο που αρέσκεται να νοσταλγεί τα περασμένα μεγαλεία του δε μπορεί να ελπίζει ότι θα κλειστεί στο καβούκι του και θα γλυτώσει από τις προκλήσεις των παγκόσμιων ανισορροπιών, που εντείνουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Οχι μόνο επειδή είναι  μια αυτοκρατορία, έστω και σε μεγάλο βαθμό ξεπεσμένη. Αλλά επειδή φέρει και μεγάλες ευθύνες πρόσφατες και παλαιότερες για όσα θλιβερά συμβαίνουν σε απομακρυσμένα από αυτή σημεία του πλανήτη, ως μια πρώην αποικιοκρατική δύναμη. 

Η σύγχυση θα συνεχίσει να κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της Βρετανίας. Επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να ξεφύγει από τους μύθους, που έχτισε τα περασμένα χρόνια. Κανείς δε μοιάζει ικανός να δραπετεύσει από τη δική του φούσκα. Αλλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν πρόκειται να λυθούν με μαγικό τρόπο, όπως υπόσχονται κάποιοι δημαγωγοί σαν το Μπόρις Τζόνσον. Από αυτά δεν θα μπορέσει να δραπετεύσει κανείς. Εργατικός, συντηρητικός, φιλελεύθερος ή εθνικιστής. Leaver or Remainer.