Τα επιτόκια της Ιταλικής δεκαετίας υποχώρησαν στα επίπεδα του 2,7%. Τα Ελληνικά τείνουν να σταθεροποιηθούν στην περιοχή 4,2 – 4,3%. Το δε Χρηματιστήριο, υποχωρεί στα όρια των 610 μονάδων, με τις συνολικές απώλειες από την αρχή του χρόνου περί το 20%. Είναι εικόνα αυτή χώρας, αν θεωρήσουμε ότι ομόλογα και Χρηματιστήριο ως «εργαλεία» και προεξοφλητικοί μηχανισμοί, αποτυπώνουν μία ισχυρή οικονομία (;) που βγήκε από τα μνημόνια;

Με την υποχώρηση προς τα κάτω των Ιταλικών δεκαετών τίτλων και τη σταθεροποίηση στα προαναφερόμενα επίπεδα του Ελληνικού δεκαετούς ομολόγου και τη στιγμή που η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας προσανατολίζεται να δανειστεί του χρόνου 250 δις. ευρώ, σχεδόν όσο το Ελληνικό χρέος, η απερχόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να προβληματιστεί. Το ζητούμενο δεν είναι η αύξηση των μισθών, που επισημαίνει ο ΣΕΒ στην αποχαιρετιστήρια ανάλυσή του για φέτος, όσο το πόσο ευέλικτοι είναι τελικά οι άνθρωποι που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Αυτοί που κυβερνούν δηλαδή. Διότι αυτή την ώρα, το απόγευμα της Πέμπτης, πάνω από 20 τροπολογίες έχουν έρθει στη Βουλή, πολλές εκ των οποίων, θα έλεγα ότι μοιάζουν με «φωτογραφικές» για μια σειρά προσλήψεων.

Προσλήψεις, δηλαδή δαπάνες, σε μία οικονομία που στην καλύτερη θα αναπτυχθεί του χρόνου με 2,4%, εν όψει εκλογών, διεθνών αναταραχών, αύξησης των επιτοκίων σε ΗΠΑ και Ευρώπη, με την πιθανότητα ενός άτακτου Brexit, οδηγούν σε ένα εκρηκτικό μείγμα διαχείρισης για τον επόμενο που θα έρθει στην εξουσία. Άρα και για όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Τρέμω για την επόμενη χρονιά…