Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Ποιο θα έπρεπε να είναι το σύνθημα των ευρωεκλογών
«Σταματήστε το Μάνφρεντ Βέμπερ»
Τρίτη, 08/01/2019

Οι παλιές νοικοκυρές, οι μάγειροι και οι ...εκλογομάγειροι συμφωνούν: Οι πιο επιτυχημένες συνταγές είναι οι πιο απλοϊκές. Γιατί να διαφωνήσουν μαζί τους ο Ορμπαν, ο Σαλβίνι, ο Κουρτς, ο Ζέεχοφερ, ο Κατσίνσκι, ο Βέμπερ και οι λοιπές «εναλλακτικές» δυνάμεις; Παίρνεις μια γερή δόση εθνικισμού, την διανθίζεις με μπόλικη ξενοφοβία, υπόσχεσαι λιγότερο «κράτος» και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία, κάνεις το σταυρό σου, προσποιείσαι λίγο αποφασιστικότητα και δυναμισμό εκ του ασφαλούς και έτοιμο-στρωμένο το τραπέζι. 

Αυτό που συντελείται πλέον στην Ευρώπη είναι τόσο προκλητικά εξώφθαλμο, που δε μπορεί παρά να προκαλεί απορία, για το πώς γίνεται να μην το βλέπουν εκείνοι που δηλώνουν οπαδοί της ανοιχτής κοινωνίας.
 

Κανονικά το κεντρικό σύνθημα των επόμενων ευρωεκλογών θα έπρεπε να είναι «Σταματήστε το Μάνφρεντ Βέμπερ». Οχι το πρόσωπο, αλλά όλα αυτά που ενσαρκώνει. Μια παλαιοκομματικού τύπου Χριστιανοδημοκρατία, που εκφράζει τη νοοτροπία του «ιδιοκτήτη» της Ευρώπης, που δικαιολογεί με την υπεροψία της τον αυταρχισμό απέναντι σε οτιδήποτε «διαφορετικό», που αρνείται να πάρει την παραμικρή απόσταση από ακραίες θέσεις, που κάνει λόγο για την ανάγκη μιας «συντηρητικής επανάστασης» στην κοινωνία.

Το σύνθημα «να τελειώνουμε με τις ιδέες της Αριστεράς» δεν είναι πια φραστικό ατόπημα κάποιων κολλημένων στο χθες. Ακούγεται σε ολοένα και περισσότερες χώρες από εκπροσώπους της κεντροδεξιάς και βρίσκεται στον πυρήνα της προεκλογικής τους εκστρατείας, ενόψει των ευρωεκλογών (και όχι μόνο). 

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η «ευρύτερη Αριστερά» μοιάζει να μην καταλαβαίνει τι επέρχεται. Οι Σοσιαλδημοκράτες έσπευσαν να χρίσουν υποψήφιο τους για την προεδρία της Κομισιόν τον Ολλανδό Τίμερμανς, λες για να ξεφύγουν από την πιθανότητα να συζητήσουν για μια κοινή υποψηφιότητα ευρύτερης αποδοχής και από άλλες δυνάμεις. Οι Πράσινοι συνεπαρμένοι από τις επιτυχίες τους στην Γερμανία, έδωσαν το χρίσμα στην Σκα Κέλλερ, που φυσικά δεν συγκεντρώνει καμιά ελπίδα να εκλεγεί. Και η Ευρωαριστερά προσπαθεί να λύσει τις εσωτερικές της διαφωνίες προκειμένου να βρει υποψήφιο...

Ισως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να ξυπνήσει κάποιους από το λήθαργο και να αποφασίσουν τελικά να συνεργαστούν, βάζοντας ένα φρένο στο «δόγμα Βέμπερ». Μακάρι να μην είναι πολύ αργά τότε.