Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Eυρώπη
Δεν πάνε σε όλους τα γιλέκα
Δευτέρα, 14/01/2019

«Κίτρινα γιλέκα» πάλι. Οι ειδήσεις εστιάζονται στα δακρυγόνα, στις μάσκες, στις συλλήψεις και στους τραυματισμούς. Δεν θα μπορέσουν ποτέ τα sites των «διακοσιομέδιμνων» γραφιάδων της αγχωμένης βάρδιας να ασχοληθούν με τις αιτίες. Δεν προλαβαίνουν άλλωστε. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι αν έγιναν φασαρίες. Να πάρουμε κλικ. Εστω να μπορέσουμε να εντάξουμε τους ξεσηκωμένους σε κάποια κατηγορία. Να τους χαρίσουμε σε κάποια παράταξη για να καθησυχάσουμε το σταθερό μας κοινό. Να ταυτιστεί το κοινό μας, που έχει μπερδευτεί. Δικοί μας είναι κι αυτοί. Ισως. Ή τουλάχιστον σαν κι εμάς. Μπορεί μάλιστα κάποτε και να τους μοιάσουμε...


Ξαφνικά όλοι διεκδικούν τη συγγένεια του κίτρινου γιλέκου. Από τους πεντάστερους λαϊκιστές της Ιταλίας, μέχρι κάποιους εξωκοινοβουλευτικούς αριστεριστές της Βρετανίας. Ο συνδικαλιστής από το Λίβερπουλ μου έλεγε τις προάλλες ακριβώς αυτό που παραδέχθηκε πριν από λίγες μέρες και ο Ολαφ Σολτς, ο νέος σοσιαλιστής «τσάρος» της γερμανικής οικονομίας: «Κίτρινα Γιλέκα θα μπορούσαν να εμφανιστούν και σε μας». Στην Αγγλία και στη Γερμανία τα κόμματα φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στην Ολλανδία και στο Βέλγιο κάποιοι προσπάθησαν ήδη να εξάγουν την συνταγή. Χωρίς αποτέλεσμα. Ισως γιατί εκεί δεν έχει βρεθεί ακόμα κανείς σαν τον Μακρόν. Αυτόν που πέτυχε να πουλήσει με τόση μαρκετινίστικη μαεστρία τη νέα «επανάσταση», η οποία αποδείχθηκε μια μεγαλοπρεπής νεοφιλελεύθερη μπαρούφα. Γιατί επαναστάσεις δεν κάνουν οι τραπεζίτες. Ούτε καν ο «αναρχικός» εκείνος του Πεσόα. Ισως γιατί η εξαθλίωση, που μαστίζει την γαλλική επαρχία και την οποία ο Μπουρντιέ είχε καταγράψει εδώ και δύο δεκαετίες δεν έχει όμοιά της στη δυτική Ευρώπη. Ισως γιατί απλά η απαξίωση του πολιτικού κατεστημένου δεν έχει προχωρήσει τόσο στις γειτονικές της χώρες, όσο στην «μεγάλη Γαλλία».

Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία δε μπορεί να το καταλάβει κανένα κόμμα, όοσ και αν όλα τους θα επιχειρούν μέχρι τέλους να το εκμεταλλευτούν. Είναι η προσπάθεια του φτωχότερου κομματιού μιας κοινωνίας τρομερών αντιθέσεων να δραπετεύσει από τον κλοιό, στον οποίο τον έχουν κλείσει από τη μια οι φολκλόρ ρήτορες ενός κιτς εθνικισμού και από την άλλη οι υποστηρικτές μιας ...εικονικής Ευρώπης, που μοιάζει ολοένα και περισσότερο να απομακρύνεται από την πραγματικότητά τους. Ούτε τα κλειστά σύνορα της εσωστρέφειας, ούτε οι τηλεοπτικές υποσχέσεις χωρίς σύνορα, μπορούν να εμπνεύσουν εκείνους που αγκομαχούν σήμερα και ζητούν λύσεις τώρα. Γι αυτό και κανείς δε μπορεί να διεκδικεί τα κίτρινα γιλέκα για λογαριασμό του. Και κανείς δεν ξέρει πόσο θα ...αντέξουν και προς τα πού θα τραβήξουν